MODERN SİNDİRELLA

BÖLÜM 7 : BİR MUTFAK MESELESİ

Selammm! Nasılsınız sevgili okuyucularım? Çok iyi olduğunuzu umarak, devam ediyorum.

Ben çok iyiyim. Sabırsızlıkla hikayemin daha çok kişiye ulaşmasını bekliyorum.

Umarım bir an önce kalabalıklaşır burası ve beraber devam ederiz.

Sizleri çok seviyorum. Lütfen desteğinizi gösterin. Okumaya devam edin. İyi okumalar! ❤️❤️❤️

-------

Yeniden sağa döndüm. Neredeyse
bir - iki saattir dönüp duruyordum yatakta.

Uykum kaçmıştı. Yorgun da olsam, aklımdaki düşünceler uyumama izin vermiyordu.

Bu sefer sola döndüm. Yastığıma vurdum birkaç kez.

Yok olmuyordu. Uyuyamıyordum.

Sıkıntıyla nefes verdim yatakta oturdum.

Balkona ve dışarıdaki karanlığa baktım.

Gecenin kaçıydı bilmiyorum.

Çalar saate baktım. 2' yi geçmişti saat.
Aras'ın dedikleri kafamda dönüyordu.

'Vural peşini bırakmayacak. ' demişti.

Sonra ne demişti en son?

Bırakılacak biri değilmişim öyle düşünüyormuş.

Ne demek istemişti?

Ne ima etmişti? Çok garip, sırlarla dolu biri gibiydi.

Teyzesine hiç benzemiyordu. Gergin
oluyordum onunla ilgili bir şeylerde.

Ellerimde saçlarımı arkaya doğru taradım.

Galiba bu gece bana uyku yoktu. Yataktan ayaklarımı sarkıtıp ayağa kalktım.

Pijamamı düzelttim. Birkaç gündür aklımdaki şey için kenara bıraktığım camdan ayakkabılara ilişti gözüm.

Ona doğru ilerleyip topuğu kırılmış ayakkabıyı elime aldım.

Topuğu olmadan nasıl kullanabilirdim ki?

Nasıl tamir edilirdi bu ayakkabı? Çok hoşuma giderek almıştım.

Ayakkabıyı alacağım zamanki yaşadıklarım canlandı gözümde.

"Bu olsun. 38 numarasına bakabilir miyim lütfen?"

Parmağımla gösterdiğim ayakkabıya baktı çalışan kadın. "Özel bir ayakkabıdır o. Her yerde bulunmaz.Güzel bir seçim. Hemen getiriyorum. Oturun siz."

Gülümsedim. "Teşekkürler."

Sakince gösterilen yere oturdum. Üvey annem ve iki kız kardeşimin sesleri yanıma yaklaşırken gerildim.

"Seçtin mi ayakkabını? Ne vardı gösterdiğim ayakkabıyı alsaydın?"

Jale teyze kaşlarını çatarak elindeki ayakkabıyı bana gösterirken yüzümü buruşturmamak için zor durdum. Beni güzel mi yapmaya çalışıyordu çirkin mi bilmiyordum. Her seçtiği parça benim hiç tarzım olmayan parçalardı.

Bu benim düğünüm değil miydi?
Bu benim mutlu olmam, güzel olmam gereken gün değil miydi? Neden böyle yapıyordu?

Zaten diğer istediklerine tamam demiştim. Ne vardı bunu kabul etseydi?

"Ben seçtim güzel bir ayakkabı Jale teyze." dedim sakin kalmaya çalışarak.

Kafasını iki yana salladı.