(CHAPTER 60)
( SAMANTHA PO'V)
Nanatili nga lang kaming mag kayakap ni Justine, habang ang mga tao sa loob ng kwarto ito ay nag lalaban laban...
Hindi kona nagawang isipin pa si Amanda dahil sa kalagayan ni Justine Ngayon...
I know naman na hindi sya papabayaan ni Gabriel gaya ng ginawa saken ni Justine...
I don't know but bigla akong na sterical sa kina uupuan ko habang kayakap si Justine...
" Kung mawawala ka saken, mas gugustuhin kong mag kasama tayong mawala, Hindi hindi kita iiwan hanggang sa huling hininga ko"- yan na lamang ang lumabas sa bibig ko sa walang malay na kayakap ko...
Mas lalo ko syang niyakap ng mahigpit ng may humawak sa braso ko palayo sa mga bisig ni Justine...
Tinignan ko ito at nakita kong si Charles pala, puro dugo naren at pawis ang damit nya...
" Let me go!!"- inis na sabe ko dito.. " we need to leave here"- sabe nya.. " no hindi ko iiwan si Justine dito.."- inis na sabe ko...
"Sa ayaw at sa gusto mo, sasama ka saken, don't worry nasa baba na ang mga Police at iba pang tutulong saten"- sabe neto...
" I don't care of them i only care for justine wound!!!, please help him, get him to hospital "- pag mamakaawa ko dito...
" Mahihirapan tayo maka alis kung isasama naten sya"- sabe neto na ikinagalit ko..
" Then leave me alone?? Umalis ka kung gustoo mo!"- galit na sabe ko at nag pupumiglas akong bumitas sa pag kakayakap nya...
Pero masyado syang malakas, binuhat nya ako at pinatong aa balikat nya " ano ba Charles!! Ibaba moko!"- galit na sigaw ko dito...
" Ano ba bingi kaba ibaba moko!!"- muling sambit ko habang pinag susuntok sya pero hindi nya ako pinapakinggan
Patuloy sya sa pag lakad habang ako naka tingin lang kay Justine habang palayo ng palayo..
Ang sakit na makita syang walang malay..
Napahagulgul nalang ako ng hindi na matanaw ng nga mata ko si Justine dahil inilayo nako ni Charles dito...
Kahit anong panlalaban ko ay walang epek sa kanya, kaya wala akong nagawa kundi ang umiyak...
Hindi kona tinitignan pa ang mga ingay away, putukan ng baril at kung ano mang pag sabog na naririnig ko sa madadaanan namin..
Feeling ko ay patay naren ang katawan ko physically at emotionally.. Justine please sana ay ayos kalang...
Hindi kona alam pa ang sunod na ngyare dahil sa nawalan na ako ng malay....
(CHARLES PO'V)
Nang maka labas nga kami ni Samantha sa loob ng mansion ay agad ko syang sinakay sa kotshe, hindi na nya nagawang manlaban dahil nawalan na sya ng malay...
Dumating naman nadin ang ibang rescuer Kaya alam kong kaya na nila yun, yes it's sounds like selfish..
Pero kaya lang naman ako nakipag tulungan sakanila to save Samantha, i Know na magagalit sila saken dahil kinuha ko si Samantha at hindi na sila tinulungan pa...
Pumasok na nga ako sa loob ng sasakyan at nag drive palayo...
I know na kapag nalaman ni Dad na sinabutahe ko sya at pinalitan ang mga tao nya sa mga tao ni Jus but...
I will accept any consequences just to save the girl i love.. although she doesn't love me...
Alam ko naman na makakaligata sila dun dahil mas maraming rescuer at police ang nag si datingan...
Bukas ko nalang sila kakamustahin ang mahalaga nasa mabuting kamay na si Samantha, ang mahalaga oky na sya...
Kahit pa pag gising nya awayin o ipakulong nya ako i will accept, handa ren akong maging witness sa mga kasamaang Ginawa ng parents ko..
( FAST FORWARD)
(AMANDA PO'V)
Tumabi na nga kami sa gilid ni Gabriel dahil dumating na ang mga Police pate naren ang rescuer meron ding mga ambulance...
Hindi na nagawa pang mag si laban ng mga lalakeng nag sisi lakihan ang katawan dahil napaligiran na sila...
Kaya naman ng mapasuko to ng mga Police ay agad nilang pinosasan isa isa ang mga kamay Neto ng hindi na talaga makalaban o maka takas....
Sa wakas natapos din, naging maayos din ang plano..
Nakangiti ako ng bahagya bago ilibot ang mata ko para hanapin si Samantha pero wala sya dito...
Shit nasaan sya, hindi ko na kase nagawa pa syang pag tuunan ng pansin dahil nag aalala ako kay Gabriel sa pakikipag laban...
Hindi kona rin nakita pa yung babaeng kamuka ni mommy, omayy hindi kaya nakuha sya neto..
Wag naman sana, pate si Charles ay wala naren dito... Sana ay mag kasama sila, sana ligtas na ang kambal ko...
" What's wrong are you oky?"- alalang Tanong ni Gabriel " I'm oky, hindi ko lang makita si Sam pate narin si Charles"- sagot ko dito...
" I see them a while ago, umalis na sila kaya don't worry safe na ang kakambal mo"- nakangiting sabe neto..
" Really? That's great but, where is Jus?"- takang tanong ko.. hindi kona kase sya nakita pa mula kanina...
" Yan ang hindi ko alam, kanina nakita ko lang sya na nakahiga eh"- sabe neto...
" Saan naman sya pupunya? Malala ang injured na natamo nya meron din syang tama ng baril kanina"- alalang sabe ko..
Walang malisya yun worried lang ako kase sya ang tumulong samen para mailigtas si Sam..
" Wag kana mag isip pa ng kung ano- ano baka kinuha na sya ng mga ambulance at dinala na sa hospital"- sabe pa ni Gabriel..
" Sana nga"- sabe ko dito...
" So tara na para makapag pahinga kana din"- sabe neto... " Cge pero tawagan mo muna si Charles, baka mamaya kung ano ang gawin nya sa kakambal ko"- sabe ko dito...
" Ano kaba, wala kaba tiwala kay Charles"- sabe neto " coming from you ah, hindi bat pinag selosan mo nga sya"- sabe ko dito na ikina pula ng pisnge nya...
" Hindi naman sa ganun, ang mahalaga lang naman ay oky na ang lahat, pwede naman naten silang puntahan kinabahan eh"- sabe neto...
" Fine, pero tawagan mo paren si Charles later to make it sure na wala syang ibang gagawin sa kakambal ko"- inis na sabe ko dito..
" Yes po ma'am "- pabirong sabe pa nya...
Hindi ko na nga lang to pinansin at nag lakad naren kami paalis...
Pero habang nag lalakad kami hindi mawala sa isip ko si Jus, ayos lang kaya sya, sana naman ay oo kase mag papasalamat pako sa kanya sa pag tulong samen....
