สื่อรักนักปิงปอง2:24

467 26 1
                                    

"อั้ม...ตอนนี้เราอยู่ไหนอ่ะ"ผมถามคนที่มาด้วย
เพราะรู้สึกไม่คุ้นทางแถมขี่มาตั้งนานแล้วด้วย ไม่เห็นมีวี่แววว่าจะถึงสัก หมอนี่พาหลงรึเปล่าฟะ
"เอ่อ....บ้านลุงจบมั้งงง.."อั้มลากเสียงยาว
แล้วทำไมต้องมีมั้งด้วยฟะ ไม่แน่ใจหรอ?
"แน่นะ"ผมถามเพื่อความแน่ใจ
"อะ..เอ่อ.."อั้มตอบไม่เต็มเสียง
"ไม่หลงนะ?"ผมถามอีกครั้ง
"อืม..เลี้ยวขวาก็จะเจอสนามเด็กเล่น"อั้มพูดจบ
ก็หักโค้งอย่างเร็วจนผมแทบกลิ้งตามแรงโน้ม
ถ่วงโลกแต่ดีนะที่ผมคาดเข็มขัดนิรภัยไว้
แต่แล้ว..พอเลี้ยวเข้ามามันกลับเป็นร้าน สะดวกซื้อ!
"ไหนล่ะสนามเด็กเล่น"
"ก็...ยังไม่ถึงไงนี่เราหิวน้ำจะแวะมาซื้อกิน"
ยังคงแถต่อไป
"อั้ม!หลงทางใช่ไหม"ผมถามเสียงแข็ง ร่างสูง
ก้มหน้าลงไม่โต้ตอบ
"ก็...ไม่อยากเสียฟอร์มอ่ะ"
ตูว่าแล้วไง หลงจริงๆด้วยแล้วอย่างนี้ผมจะ ทำไงต่อดีล่ะ
"แต่เฟิร์สไม่ต้องห่วงนะเราเอาแผนที่มาด้วย"
"เอามาแต่แรกทำไมไม่เป็นดูทาง"ผมถาม อย่างเซ็งๆ
"ก็..คิดว่าจำได้"อั้มพูดพร้อมก้มหน้าลง ผมก็ไม่อยากจะติอั้มมากมายหรอกนะสงสาร เด็ก ผมดึงแผนที่ในมือหนามากางดู โอ๊ะบ๊ะ!!
นี่มันเรียกว่าแผนที่หรอฟะถ้าผมอ่านมันออกผม
จะไปเรียนต่ออักษรศาสตร์เลยโคตรจะอ่านยากเลยว่ะ
"ไปกันต่อเถอะมันเริ่มจะเย็นแล้ว"ผมบอกร่าง
สูงที่ยืนอยู่ไม่ห่างอั้มพยักหน้ารับก่อนจะเริ่ม ออกเดินทางต่อ
...ผ่านไปสองชั่วโมง...
"จบเจริญ"
ถ้าอ่านไม่ผิดตอนนี้ผมมายืนอยู่หน้าร้านนขาย ต้นไม้แห่งหนึ่งที่ปรากฏในแผนที่ ทำไมชื่อร้าน
มันฟังดูแปลกๆฟะ จบเจริญ! แปลว่าจะไม่เจริญขึ้นแล้วใช่ไหม==" ผมเดิน
เข้าไปด้านในร้านเพื่อต้องการทำธุระให้เสร็จ เร็วเพราะตอนนี้มันก็เย็นมากแล้วแถมดูละม้าย คล้ายฝนจะตกอีก
"หวัดดีจ้ะมาซื้ออะไรล่ะหนู"หญิงชราคนหนึ่ง
เดินเข้ามาถามดูท่าทางจะเป็นคนใจดีอีกด้วย
"ผมเอาต้นองุ่นมาส่งครับลุงจบอยู่ไหมครับ"
ผมถามอย่างสุภาพต่างจากอั้มที่เอาแต่สนใจ
ต้นไม้หมอนี่ไปอยู่ปลีกนิเวศน์ตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะ
ผมจำได้ว่าแม่แค่ให้ผมมาเป็นเพื่อนไม่ใช่หรอ
แต่ตอนนี้ทำไมเป็นผมที่จัดการทุกอย่างได้ล่ะ
"อ่อ..ลุงเพิ่งออกไปหาพี่ชายเมื่อครู่นี้เองเห็น
บอกว่าจะกลับพรุ่งนี้มาเดี๋ยวยายจัดการเองยาย
เป็นแม่ลุงจบ^^ "หญิงชราพูดก่อนจะเชิญ
พวกเราเข้าไปด้านใน
"หนูสองคนเป็นแฟนกันรึ^^ " ยายเจ้าของร้านถามขณะที่เรากำลังยกต้นองุ่น
ลงให้ ทำไมถึงถามแบบนี้ล่ะคร้าบบ>"เอ่อ...คือ.."อั้มพยายามจะอธิบายแต่ก็ไม่รู้จะ
เริ่มยังไง ชิ อั้มเองก็อยากให้คนอื่นเข้าใจแบบ
นั้นสินะผมรู้
"อย่าอายไปเลยหนูหลานยายก็เป็นแต่เจ้าหนึ่ง
มันชอบฟันแล้วทิ้งไม่พามาให้ยายดูแบบเป็นตัว
เป็นตนสักทีฮ่ะฮ่าฮ่าฮ่า"ยายเล่าประวัติหลาน
ตัวเองเองจบก็หัวเราะคนเดียวว่าแต่หนึ่งคือใคร
คงไม่ใช่แก๊งสี่แสบหรอกนะ เฮ้อ...
"อายุเท่าไหร่ล่ะ"ยายยังคงชวนคุยต่อ
"17ครับ"ผมตอบพร้อมยกต้นองุ่นต้นสุดท้าย วางลง เสร็จสักทีเหนื่อยเป็นบ้าเลยโก้ทำได้ไง
เนี่ย..
"เข้ามานั่งพักข้างในก่อนสิ"ยายพูดอย่าง อารมณ์ดี ยายคงจะเหงาสินะลุงไม่อยู่แบบนี้อ่ะ
แต่จะให้อยู่คุยด้วยคงไม่ได้เพราะฝนกำลังจะมา
เปรี้ยงงง!! ซ่าา..
โอว์...ฟ้าสาปคิดยังไม่ทันจบฝนก็
"งั้นรบกวนหน่อยนะคร้าบบ^^"อั้มพูดจบก็เดินตามยายเข้าไปด้านใน ความเกรงใจเป็นสมบัติ
ของผู้ดี เคยได้ยินไหม ไอ้ฝนบ้านี่ก็เหมือน จะตกหนักอีก
"เข้ามาสิจ๊ะ"ยายเรียกผมอีกครั้งผมเลยเดิน ตรงเข้าไปพักกินน้ำกับขนมรอฝนหยุดระหว่าง
รออั้มก็คุยโม้กับยายเจ้าของร้านอย่างสนุก
เค้านี่เข้ากับคนสูงอายุได้ง่ายจริงๆเลยหมอนี่
ก็มีมุมน่ารักๆเหมือนกันนะเนี่ย
...ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง...
"หนึ่งทุ่มแล้วฝนยังไม่เบาลงเลยคืนนี้หนูๆก็
นอนที่นี่ก่อนสิ ยายจะได้มีเพื่อนคุยด้วยนะ"
ยายบอกด้วยความเป็นห่วง
"ขอบคุณครับงั้นรบกวนด้วยนะครับ"อั้มบอก กลับ หนึ่งทุ่มแล้วทำไมโก้ไม่โทรหาผมบ้าง
ไม่เป็นห่วงกันบ้างรึไงT^T
"เฟิร์สอ่ะ"อั้มเรียกผมพร้อมกับยื่นมือถือผมให้
เอาไปตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
"อะไร"ผมถามอย่างงงๆ
"ก็ฝนตกหนักแบบนี้เปิดมือถือไว้มันไม่ดีเราเลย
ปิดเครื่องให้^^ " อั้มพูดพร้อมส่งยิ้มกวนๆ มาให้ ตูว่าแล้วทำไมโก้ไม่โทรมา
"แล้วปิดเครื่องตั้งแต่เมื่อไหร่"ผมถามด้วยน้ำ เสียงขุ่นๆ
"ก็ตั้งแต่มาถึงนี่อ่ะ แล้วก็อย่าเปิดเครื่องจนกว่า
ฝนจะหยุดนะ"อั้มเน้นประโยคท้ายอย่างชัดเจน
"อ้าวเด็กๆมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากันก่อนเถอะจ้ะเราจะได้กินข้าวเย็นกัน เฟิร์สเมื่อกี้มีคนที่ไร่
โทรมาด้วยนะแต่ยายฟังไม่ค่อยถนัดเพราะ เสียงฝนมันดังแต่ไม่ต้องห่วงนะฝนหยุดเมื่อ ไหร่ยายจะรีบโทรไปคุยให้เร็วเลย"ยายคนเดิม
บอกกับผมก่อนที่ผมและอั้มจะแยกกันไปอาบ น้ำ ผ่านไปสิบนาทีผมก็ออกมาในสภาพสดใหม่
จากกล่องแต่ดูเหมือนเสื้อของหลานยายจะตัว
ใหญ่ไปนะ==เราทานอาหารเย็นกันอย่างสนุก
ที่สนุกคือยายกับอั้มนะไม่ใช่ผม ผมคิดถึงโก้...จังเลย
......
"คืนนี้นอนที่ห้องนี้ได้ไหม" ยายถามหลังจากเดินเข้ามามาถึงด้านในซึ่งมี
เตียงไม้ขนาดนอนสองคนเบียดวางเด่นอยู่ กลางห้องมีหน้าต่างระบายอากาศสามบานทุก อย่างในห้องจัดอย่างเป็น ระเบียบเรียบร้อย
"ได้ครับ^^" ผมตอบกลับก่อนที่ยายจะเดิน ออกไปสามทุ่มครึ่งแล้วฝนยังไม่มีทีท่าว่าจะ หยุดสักนิดนี่ผมหล่อเกินไปจนธรรมชาติลงโทษเลยหรอ พรุ่งนี้น้ำคงท่วมโลกเพราะพายุฝนเป็น
แน่แท้ เฮ้อ...หล่อเศร้าใจ
"เฟิร์ส คืนนี้เธอนอนกับพื้นนะ"อั้มพูดหน้าตาย
อะไรก้านนน โผมไม่อยากนอนพื้นนนTT
"ล้อเล่น ฮ่ะฮ่าฮ่า หน้าเธอโคตรฮาเลยว่ะ"อั้ม
หัวเราะรัวอย่างมีความสุข ทำให้ผมอดมันไส้ไม่
ได้เลยเอาหมอนพิงใส่ร่างหนาตรงหน้า
"โอ๊ะ!เจ็บนะไอ่เตี้ย"ฉึก เจอ..แบบนี้มันเจ็บจุงเบยย ดูไอ่อั้มมันด่าผมเซ่..>
ผมไม่ได้เตี้ยนะก็แค่สูงไม่ถึงเกณฑ์
"ใครมันจะไปสู๊ง..เป็นหอไอเฟลอย่างนายเล้า"
ผมลากเสียงยาวจนอีกฝ่ายอมยิ้มในท่าทางผม
"ปะ ขึ้นเตียงกัน"อั้ม
"เฮ้ย!!จะบ้าหรอ>< "
"อ๋อ...กลัวท้องหรอไม่ต้องห่วงเรามีถุง"อั้มพูด
พร้อมยิ้มล่ามือหนาก็โอบไหล่ผมพาเดินมาทาง
เตียง
"เฮ้ยย ไม่ใช่ล่ะไอ่อั้มบ้าชอบฉวยโอกาส"ผม
พูดพร้อมแกะมือคนตัวสูงออกแต่อนิจจามันแกะ
ไม่ออกT^T
"ฮ่ะฮ่าฮ่าตอนเธอเขินน่ารักเป็นบ้าเลยว่ะ"
ใช่โก้ก็ชอบบอกกับผมแบบนี้เพียงแต่โก้จ๋าของ
ผมพูดสุขภาพกว่าเย้อะ... อั้มเล่นพูดตรงแบบนี้
ผมก็ยิ่งเขินหนักกว่าเดิมอ่ะดิ ผมปิดหน้าตัวเอง
เพราะไม่อยากให้อั้มแซว
"ฮ่ะฮ่า ชอบใจว่ะถ้าไม่ติดว่าเป็นแฟนญาตินะ
ฉุดทำเมียไปแล้ว"0-oอั้ม..มันบอกว่าจะฉุดโผม
งื้ออ..หนูไม่พร้อมแล้วหนูก็มีผั-แล้ว
"อย่าทำหน้าจริงจังดิเราไม่ปล้ำเธอจริงๆหรอก
มีโก้เป็นแฟนทั้งคนมันดุจะตายต่อยไม่เคยชนะ
สักที"อั้มบ่นงึมงำอยู่คนเดียว แต่ที่เขาพูดมันก็
ถูกนะโก้ดุยิ่งกว่าโคตรผีดุภาคสองอีก
"ม่ะๆนอนๆง่วงแล้วพรุ่งนี้จะได้กลับแต่เช้า"ผม
ยอมทำตามที่อั้มบอกวันนี้เหนื่อยมาทั้งวันเพลีย
มากจริงๆ
"เฟิร์ส.."ผมหันไปมองคนที่นอนกับพื้น อั้มนอนกลิ้งเกลือกอยู่เบื้องล่าง
"หืม มีอะไรอ่ะ"ผมถาม
"พื้นมันเย็นอ่ะเราขึ้นไปนอนข้างบนได้ไหม หนาวจะแย่แล้วเนี่ย"อั้มพูดพร้อมลูบแขนตัวเอง
เห็นแบบนี้แล้วผมจะปฏิเสธได้ไหมล่ะถ้าขึ้นมา
นอนด้วยกันก็คงนอนชิดกันแน่นอนแต่ผมไม่มี
ทางเลือกคงต้องให้อั้มขึ้นมานอนด้านบนด้วย
"ขึ้นมาดิ"อั้มรีบโดดขึ้นมาบนนอนเตียงอย่าง เร็ว
"เฟิร์ส..หนาวอ่ะขอกอดหน่อยได้ไหม"งานเข้า
แล้วไงผมมีแฟนแล้วนะจะให้ไปกอดกับคนอื่น
มันก็ยังไงอยู่นะ แต่ก็อดสงสารอั้มไม่ได้อ่ะ
กอดแค่คืนเดเดียวคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง ผม
ค่อยๆโอบกอดอั้มศีรษะอั้มซบเข้าที่อกผม ผม
รับรู้ได้ถึงลมหายใจที่ถูกส่งออกมาจากอีกคน
อุ่น..คิดถึงโก้..อั้มกับโก้มีอะไรหลายอย่างที่
เหมือนกันจริงๆ ผมกลัวใจตัวเองจังเลยกลัวจะ
เผลอปันใจไปให้อั้มอีกคน

สื่อรักนักปิงปอง2(yaoi)  จบแล้ว​Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt