ทุกคนกลับบ้านกันไปหมดแล้วตอนนี้ก็ได้เวลาพักของคนป่วยพอดี โก้นั่งจ้องผมไม่ละสายตาจน ผมรู้สึกอึดอัด
"มองทำไม"ผมถาม
"เฟิร์สยังไม่ได้ตอบคำถามโก้เลยว่าทำไมถึงทำแบบนั้น"โก้พูดเสียงดุ
"สำคัญด้วยหรอ โก้จะสนทำไมเราไม่ได้เป็น อะไรกันแล้วนะ"ผมบอกกลับ
"มันใช่เวลามาหาเรื่องกันไหม"โก้
"เฟิร์สไม่ได้หาเรื่อง โก้จะสนทำไมอ่ะ"ร่างเล็ก
เถียงกลับน้ำตากำลังคลอ ร่างหนาลุกมาใกล้ เฟิร์สที่เตียงก่อนจะโอบเอวเล็กเข้ามาหา
"โก้ต้องสนใจเรื่องของคนรักโก้อยู่แล้ว"ร่างสูงกอดอีกฝ่ายไว้ไม่ปล่อย
"ฮื่อ...ใครบอกเฟิร์สไม่ใช่แฟนโก้..ไม่ใช่..เราไม่รักกันแล้วอื่อ..."ร่างบางพูดพร้อมร้องไห้ ออกมา
"รักสิ เรารักกัน โก้ขอโทษที่บอกเลิกเฟิร์สแต่ที่ โก้ทำแบบนั้นเพราะอะไรเฟิร์สก็รู้"โก้บอกกลับ
"แล้วคิดไหมว่าเฟิร์สจะเสียใจรึเปล่า..อื่อ.."
"คิด..แต่ว่าถ้าเลิกกับเฟิร์สแล้วอั้มมันยอมให้ เลือดโก้ก็ต้องทำ..เฟิร์สเถอะทำแบบนี้ทำไม ไม่นึกถึงความรู้สึกโก้บ้างหรอ"ร่างสูงร่ายยาว
"ถ้าไม่มีเลือดอั้มโก้ก็จะกลับมาหาเฟิร์ส..อื่อ" ร่างบางพูดจบโก้ก็รู้สาเหตุของเฟิร์ส
"โธ่...เฟิร์ส..โก้ขอโทษนะโก้ไม่นึกว่าเฟิร์สจะ คิดแบบนี้..จากนี้เราจะอยู่ด้วยกันแล้วนะ"โก้ บอกอีกฝ่ายที่ร้องไห้อยู่ มือหนาปาดน้ำตาบน แก้มใสอย่างเบาบาง
"ไม่!!เฟิร์สไม่อยู่แล้ว..ไม่อยู่กับโก้แล้ว.. โก้ใจร้าย..เฟิร์สไม่ให้อภัยหรอก"ร่างเล็ก ตะคอกกลับ
"โห่..เฟิร์ส..โก้ขอโทษโก้รักเฟิร์สคนเดียวนะ
หายโกรธโก้เถอะนะครับ โก้สัญญาว่าจะไม่ทิ้ง เฟิร์สไปไหนแล้ว.."ร่างสูงอ้อนวอน
"ไม่ อยากทิ้งเฟิร์สไปเองจะไปไหนก็ไป"เฟิร์ส ตอบกลับก่อนจะหันหลังให้ พอโก้เห็นแบบนั้นก็ ปล่อยให้เฟิร์สนอนพักผ่อนไป
.....เช้าวันใหม่.....
ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็พบพ่อแม่และเพื่อนคนอื่นๆอยู่กันพร้อมหน้ากัน ผมยังไม่ตายนะจะแห่กัน ทำอะไรเยอะขนาดนี้ ทิวยิ้มร่าเตรียมตั้งท่าจะ โถมเข้ากอดผมแต่ก็ถูกริวดักไว้ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าแม้แต่อั้มเขาไม่กล้าสบตาผมคงจะรู้สึกผิดทุกคนอยู่ครบเว้นโก้ผู้ชายที่บอกว่าจะไม่ทิ้งผมไปไหนผมไม่อยากจะเชื่ออะไรจากคำพูดเขาแล้ว
"เป็นไงบ้าง"ทิวถาม
"ดีขึ้นแล้วล่ะ อยากออกจากโรงพยาบาลแล้ว เนี่ย "ผมตอบ
"เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ได้ออกล่ะ"ทิวตอบ
"ขอโทษนะเฟิร์ส"อั้มพูดโดยไม่สบตาผมสักนิด
"อืม.."ผมครางกลับ อยากถามจังว่าโก้ไปไหน
เพื่อนๆชวนผมคุยอย่างสนุกอีกไม่กี่วันก็จะวันพ่อแล้วพ่อจะกลับมาให้ผมไหว้ไหมเนี่ย
แกร๊ก..
เสียงประตูห้องเปิดออกมาพร้อมกับโก้ที่ถือผลไม้ลุงลังเต็มไปหมด เขายิ้มหวานให้กับผม เหมือนทุกทีก่อนจะเดินลัดเลาะมาหาผมที่ข้างเตียง จะทำอะไรอีก หึ จะใช้วิธีไหนง้อผมก็ไม่ ให้อภัยง่ายๆหรอก
"แม่ครับ พ่อครับผมมีไรจะบอก"ทุกคนในห้อง มองมาทางโก้เป็นตาเดียวรวมถึงผมด้วย
"ผมจะแต่งงานกับเฟิร์ส"โก้พูด O_oทุกคนอึ้ง กับคำพูดเขาไปเป็นแถบ
"เหยดด..."ริวอุทานอย่างไม่น่าเชื่อ
โก้พูดจบก็คว้ากล่องพับเล็กๆทรงสี่เหลี่ยมออกมาก่อนจะเปิดมันแล้วหยิบแหวนเงินที่มีเม็ดเพชรเล็กๆตรงกลางออกมาท่ามกลางเสียงฮือฮาของทุกคน
"แต่งงานกันนะครับ"โก้พูดเสียงทุ้ม อยู่ๆความโกรธที่อยู่ในใจก็ละลายหายไปรู้สึกเหมือนไม่มีแรงกว่าเมื่อคืนอีกแล้วน้ำตาผมก็ไหลมาอย่างไม่รู้สาเหตุ
"ไอ้โก้บ้า..อื่อ.."ผมร้องออกมา
"อย่าร้องไห้สิ..ทูนหัวของโก้"ร่างหนากระซิบ ลงข้างๆหูผม
"แต่งงานกันนะ"โก้ถามอีกรอบพร้อมกับปาดน้ำตาผมเบาๆ ผมเหลือบมองไปที่แม่ แม่ยิ้มให้พร้อมกับพยักหน้ากลับ โก้สวมแหวนให้กับผมแล้วจูบที่มือผมเบาๆ
"ฝากดูแลเฟิร์สด้วยนะ มีปัญหาอะไรก็ค่อยๆแก้ อย่าใช้อารมณ์ล่ะ"ฟางบอก
"ถ้าทำลูกพ่อมีน้ำตาพ่อบุกถึงบ้านเลยนะ"มอส
"ครับผมสัญญา ผมจะดูแลเฟิร์สแล้วจะไม่ทำ ให้เฟิร์สเสียใจอีก"โก้รับปาก
"รักเฟิร์สนะครับ ที่รักของโก้"โก้
"รักโก้เหมือนกัน " ผมบอกกลับ
"เราจะอยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไป"โก้พูดเสียงหนักแน่น
"หิ้ววว..หูว์....."
เพื่อนๆส่งเสียงแซว
"เฟิร์สแต่งงานแล้วทิวก็แดกแห้วสิครับ"ริวเอ่ย
"แต่กุไม่ได้แดกคนเดียวนะเพราะอั้มก็ แดกกับกุ"ทิวบอกพร้อมกับหันไปหาอั้ม
"อืม..แดกเหล้าไหมทิวเดี๋ยวกุเลี้ยง"อั้มชวน เพื่อนผมเหมือนว่าจะเข้ากันได้ดีนะ
"ป่ะๆๆ เฮ้ย!โก้กุลืมบอกถ้ามึง ถ้ามึงทำเฟิร์ส เสียใจ.."
"กุไม่ปล่อยมึงไว้แน่!!"ทั้งคู่ประสานเสียงอย่างบังเอิญให้ตายเถอะจะหวงผมไปไหนฟะ
"อืม...ถ้ามึงสองตัวจะขนาดนี้นะ..มาแต่งงานด้วยกันเลยไหม"โก้พูดประชด
"ได้หรอ..?"อั้ม ทิวถามอย่าง ลุ้นๆ
"กุประชด!!"โก้บอก
"ชิ ไปๆๆๆกุไม่อยากเห็นภาพบาดตาว่ะ"อั้ม
"ทิว อั้ม"ผมเรียก ทั้งคู่หันมามอง
"อย่าหนักนะ เดี๋ยวกลับบ้านไม่ได้"ผมบอกใน
ถานะเพื่อนห่วงเพื่อน
"เป็นห่วงก็ตามมาคุมสิครับ"ทิว
"โก้..น้องเฟิร์สจะสี่พีว่ะ"ริว สี่พีพ่องงอิริว
"เดี๋ยวเจอโก้ซ้อมน้าาเฟิร์ส"ป้องเอ่ย ทิวและอั้มไปแล้วทิ้งให้ผมรับศึกหนักคนเดียว
โก้เหล่มองผมเหมือนจับผิด
"เดี๋ยวน้าๆให้ท่ามันสองตัวหรอเดี๋ยวโดน"โก้
"ให้ท่งให้ท่าอะไร ก็ห่วงในถานะเพื่อนอ่ะ"ผม
"อย่าให้รู้นะว่าอ่อยไปทั่ว.."โก้ดุเล่นๆ
"จะทำไม ไม่กลัวหรอก"ผม
"จับปล้ำกลางห้องดีไหมทำให้พ่อแม่เห็นเลยว่าทำไง เอาเปล่าๆๆ"โก้พูดยิ้มๆ แต่ผมยิ้มไม่ออก
"เอา!!"เพื่อนในห้องประสานเสียงตอบ
เรื่องเผือกขอให้บอกไอ้พวกนี้ถนัด
"หืม...ดอก"ผม
"อู้ยย...แรง ไอ้โก้มันมันแอบซ่อนกิ๊กไว้เพียบ เลยนะเฟิร์ส..."ริวพูด ผมหันไปมองโก้เขาก็หัน ไปมองริว
"ตอแหลหนักมาก สัดริว!!"โก้ว่าริวก่อนที่เรา ทุกคนจะหัวเราะกัน
หลังจากนี้ทุกอย่างจะดีขึ้นกว่าก่อน...ผมรักโก้
أنت تقرأ
สื่อรักนักปิงปอง2(yaoi) จบแล้ว
عاطفيةยะฮู้..ยังจำผมได้ไหมในสื่อรักนักปิงปอง ตอนนี้ผมอยู่ม.หกล่ะนะ แล้วก็ยังคงคบกับโก้อยู่เหมือนยิ่งคบก็ยิ่งรักกันเพิ่มขึ้นทุกวันแต่เสียอยู่ตรงที่ สายตาผมมันมีอาการหนักขึ้นทุกวัน "โก้ เร็วเข้าถ้าไปห้องพละช้ากว่านี้เดี๋ยว โดนครูบ่นเอานะ" ผมพูดพลางจูงมือโก้...
