"โก้ผู้หญิงคนนี้คือใครอ่ะ"ผมยื่นจอมือถือของ
ร่างสูงให้ดูภาพหญิงสาวที่ยิ้มแฉ่ง
"เฮ้ย!!เฟิร์สอย่าค้นได้ป่ะ"โก้พูดอย่างโมโหก่อนจะแย่งมือถือไปจากผม ทั้งที่เมื่อก่อนเขาไม่
เคยเป็นแบบนี้
"ทำไมอ่ะ!แค่นี้ต้องหวงด้วยหรอเมื่อก่อนเอา
เล่นไม่เห็นจะว่าอะไรเลย"ผมเริ่มหงุดหงิด
"...."โก้
"ทำไม ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร?"ผมทวนคำถาม
อีกครั้งผมต้องการคำตอบมากกว่าความเงียบ
"ตอบมาเด้ เงียบทำไมวะ"ผมกระชากคอเสื้อ
อีกคน โก้ก้มหน้าลง
"ขอโทษนะเฟิร์ส เฟิร์สไปคบกับอั้มดีกว่านะ"
นั้นไม่ใช่คำตอบที่ผมต้องการเพราะคำพูดนี้มัน
เจ็บกว่าคำว่า'นี่กิ๊กโก้เอง' โก้กำลังบอกเลิกผม
ทางอ้อมอยู่ ความรู้สึกเหมือนมีอะไรมาทิ่ม แทงใจผมพูดอะไรไรไม่ออกและได้แต่มองโก้
เดินออกไป
"เฟิร์ส!!"เสียงใครบางคนทำให้ผมสะดุ้งตื่นขึ้น
รู้สึกโล่งอกขึ้นมาที่รู้ว่าเหตุการณ์เมื่อกี้เป็นแค่ความฝัน ผมมองหน้าโก้ที่จ้องผมอยู่
"ไอขี้เซา"โก้พูดก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าสะพายหลังรถมา
"เอ่อ...จำไว้มาว่าเฟิร์สขี้เซานะ เฟิร์สจะฟ้องแม่"ผมพูดขู่คนตัวโตกว่า
"จ้า..จ้า..อยากฟ้องก็ฟ้องไปเลยถ้ามานะจะรีบ
เข้าไปฝากตัวเป็นลูกเขยเลยแหละ"โก้พูดอย่าง
กล้าหาญ เจอจริงๆจะกล้าเหร่ออ
"คนอื่นไปไหนหมดอ่ะ"ผมถามอีกคนพอเห็นว่า
บนรถตอนนี้ไม่มีใครเหลืออยู่แล้ว
"กลับบ้านกันหมดแล้วครับคุณแฟน"โก้ตอบพร้อมกับเดินเขาบ้าน นี่ผมหลับยาวจนถึงบ้านเลย หรอ== ผมเดินตามโก้เข้าบ้านตัวเองก็ต้อง แปลกใจที่ติ่งเพราะผมเห็นกระเป๋าลากใบใหญ่
หนึ่งใบวางอยู่ข้างโซฟาซึ่งมันไม่ใช่ของผมแน่นอน
"กระเป๋าใครอ่ะเฟิร์ส"โก้ถามอย่างอยากรู้
ผมส่ายหัวกลับไป แต่แล้วความแปลกใจของ ผมก็หายไปเมื่อเห็นหญิงวัยกลางคนเดือนคู่ลง
มากับผู้ชายใบหน้าหวานที่มีอายุไล่เลี่ยกันกับ เธอ
"แม่!!"ผมเรียกเขาอย่างดีใจเพราะแม่ไม่ได้กลับมาหาผมตั้งแต่ปีที่แล้วแล้วคุยโทรศัพท์กันอย่างเดียวผมโคตรจะคิดถึงเลย ผมไม่รอให้อีก ฝ่ายได้พูดก็วิ่งเข้าไปกอดจนอีกคนแทบล้มลง
"ไง..คิดถึงแม่มากเลยหรอ"ฟางถามลูกตัวเอง
"ที่สุดอ่ะครับ"ผมตอบแบบไม่ต้องคิดอะไร ไม่ได้เจอหน้าแม่ตั้งปีกว่าใครไม่คิดถึงก็ตายด้านแล่ว แม่ลูบลงที่หัวผมอย่างเอนดู
"แม่ก็คิดถึงพอๆกับลูกนั่นแหละ"แม่ตอบกลับ
ก่อนจะหันไปมองโก้ที่ยืนใบ้ทานอยู่ แล้วเมื่อกี้
แมวตัวไหนบอกว่าถ้าเจอจะฝากตัวเป็นลูกเขย ฟะ== เก่งแต่ปากนี่หว่า
"ใครน่ะลูก ไม่ใช่ทิวหนิ"แม่ถามผม ผมรีบแนะนำตัวแฟนให้แม่รู้แน่นอนว่ายังไม่บอกสถานะจริงๆให้แม่ฟัง
"นี่ โก้ครับแม่"โก้รีบยกมือไหว้อย่างเร็ว
"สะ..สวัสดีครับ"โก้พูดเสียงสั่นทำเอาผมที่ยืนดู
อยู่อดขำกับท่าทางเขาไม่ได้ พ่อและแม่รับไหว้ โก้พร้อมยิ้มรับอย่างใจดี
"ทานข้าวมารึยังมาทานด้วยกันสิ"พ่อผมชวน
โก้พยักหน้ากลับพร้อมกับเดินขึ้นห้องกับผม
"ฮ่าๆๆ "ทันทีที่ถึงห้องผมก็ระเบิดขำออกมา
จนโก้ต้องหันมามอง
"ขำไร"โก้ถามอย่างห้วนๆ
"ฮ่าๆ ไหนใครบอกว่าจะฝากตัวเป็นลูกเขยน้า"
คำพูดผมทำให้โก้เดินมาขยี้หัวผมด้วยความ
อาย
"รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเลยจะได้กินข้าว"
ผมบอกแฟนตัวเอง เราใช้เวลาอาบน้ำเปลี่ยน เสื้อผ้าไม่นานก็ลงมาทานข้าวเย็นกับพ่อแม่
"โก้คิดไว้หรือยังว่าจะต่อคณะอะไร"พ่อถาม
"บริหารธุรกิจครับ"โก้ตอบเสียงเบา
"อืม..ดีแล้วเฟิร์สล่ะ"พ่อหันมาถามผมบ้าง
"ผม..บัญชีบัณฑิตมั้งครับ"มอสทำคิ้วชนกันทัน ทีที่ได้ยินคำตอบจากลูกชายตัวเอง
"เอาให้แน่นอนสิอนาคตตัวเองนะ"พ่อดุผมกลับ
ผมเองก็เถียงกลับไม่ได้นอกจากพยักหน้ารับรู้
"เอ่อ..เรื่องงานพี่หวานบอกว่าไปเริ่มพรุ่งนี้ได้
เลยนะ"ฟางบอกลูก
"ครับ แล้วพ่อกับแม่มาอยู่กี่วันอ่ะ"ผมถามแม่
"หนึ่งอาทิตย์นั่นแหละต้องรีบกลับไป ทำงานอีก"พ่อตอบแทน ให้ตายเถอะไม่เจอกัน
เป็นปีแถมยังอยู่แค่อาทิตย์เดียวอีกใจคอพ่อกับ
แม่จะทำงานให้เงินมันตกลงมาทับตัวเองตาย
เลยรึไง==
"พ่อกับแม่ทำงานอะไรหรอครับ"โก้เรียกอย่าง
ถือวิสาสะ ไม่ค่อยจะออกตัวแรงเท่าไหร่เลย
"พ่อทำไร่ส้มส่วนแม่เปิดร้านเช่าชุดและทำบัญชี
น่ะแล้วพ่อแม่โก้ทำงานอะไร"พ่อถามกลับบ้าง
"พ่อทำไร่องุ่นอ่ะครับส่วนแม่เปิดร้านขายเค้กครับ"โก้ตอบกลับฉับพลัน
"อืม..ไว้พามาแนะนำให้พ่อรู้จักบ้างสิ"มอสบอก
ก่อนที่โก้จะพยักหน้ารับกลับไป ไปสนิทกันตั้ง แต่เมื่อไหร่วะ==
"อืม..แล้วทิวละลูกเงียบไปเลยนะเมื่อก่อนโทร มาทีไรจะได้ยินเสียงทิวตลอดเลย"แม่หันมาถามผมพร้อมๆกับโก้ที่หยุดตักข้าวเข้าปากแล้วมองผม ทำหน้าเหมือนกำลังเคืองใครสักคน
"ทิวก็อยู่บ้านเขาสิครับแม่^^"
"ว่างๆก็พามาเที่ยวบ้านหาแม่บ้างสิ"แม่คร้าบบ
จะพูดอะไรโปรดสังเกตสีหน้าแฟนครับบ้างก็ดี
นะ ผมพยักหน้ากลับก่อนที่อาหารมื้อนี้จะผ่าน ไป โก้ยังคงมองหน้าผมด้วยสายตาเคืองๆอยู่
"ทำหน้าอย่างนั้นทำไม..." ผมถามพร้อมเดินเข้าไปกอดแฟนตัวเอง
"ไอ้ทิวมันสนิทกับเฟิร์สมากเลยหรอแม่ถึงได้ถามหามันด้วย"โก้
"ถ้าเมื่อก่อนอ่ะใช่แต่เดี๋ยวนี้เค้าสนิทแต่กับตัวเองคนเดียวแล้ววว^^"ผมลากเสียงยาว
"จริงๆนะ"โก้
"จริง"ผมตอบกลับอย่างไม่ลังเล โก้ยิ้มกลับ อย่างพอใจก่อนเราสองคนจะเข้านอนกันไป
พรุ่งนี้ผมจะได้เริ่มงานกับพี่หวานแล้วสินะ จะมี
เรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นอีกไหมเนี่ย ==" ผมต้องรีบ
นอนเก็บแรงไว้ใช้ในวันพรุ่งนี้แล้วล่ะ
VOUS LISEZ
สื่อรักนักปิงปอง2(yaoi) จบแล้ว
Roman d'amourยะฮู้..ยังจำผมได้ไหมในสื่อรักนักปิงปอง ตอนนี้ผมอยู่ม.หกล่ะนะ แล้วก็ยังคงคบกับโก้อยู่เหมือนยิ่งคบก็ยิ่งรักกันเพิ่มขึ้นทุกวันแต่เสียอยู่ตรงที่ สายตาผมมันมีอาการหนักขึ้นทุกวัน "โก้ เร็วเข้าถ้าไปห้องพละช้ากว่านี้เดี๋ยว โดนครูบ่นเอานะ" ผมพูดพลางจูงมือโก้...
