စည်းစိမ်တို့ နေခတ်ရှိရာ ငွေရွက်လွှာ ဆိုသူ၏ အိမ်သို့ ရောက်လာကြသည်
နေခတ်ကိုလဲကြိုပြောထားသည်မို့ ခြံထဲဆင်းစောင့်နေပုံရသည်
"ရောက်လာပြီလား!"
နေခတ်က ဝမ်းသာအားရနှင့် ကားတံခါးလာဖွင့်သည်
"မင်း တစ်ယောက်တည်းလား"
"အင်း! "
"သူက ဘယ်သွားလဲ"
"Company "
"ဟုတ်လား ငါတို့ကတော့ အားအားယားယားတွေဆိုတော့ Company လဲ လှည့်မကြည့်ဘူး"
"ငါသိပါတယ်!"
နေခတ်က စည်းစိမ် လက်မောင်းကို လှမ်းထိုးရင်း ရွှတ်နောက်နောက် ပြောလာသည်
"ဒီမှာနေတာရော အဆင်ပြေရဲ့လား "
ကိုစိုးအပြောကို နေခတ်က ခေါင်းငြိမ့်ပြရင်း
"ပြေပါတယ်ဗျာ နောက်နေ့ဆို ကျနော်လဲ Company သွားတော့မယ်"
"အလုပ်လုပ်တော့မယ်ပေါ့"
"ဒါပေါ့ဗျ အကြွေးတွေရှိသေးတယ်လေ အကြွေးသူဌေးကြီးမို့ အလုပ်လုပ်ရအုံးမယ်"
သူက ရယ်ကျဲကျဲပြောသော်လည်း စည်းစိမ်တို့ မျက်နှာမကောင်းပေ။
မကြာခင်မှာပဲ ကားတစ်စီးက ခြံထဲဝင်လာသည်
ကားထဲက ထွက်လာသူက ငွေရွက်လွှာ ဖြစ်တာကြောင့် စည်းစိမ်က မျက်နှာတင်းသွားပြီး ကိုစိုးက မျက်မှောင်ကုပ်လိုက်သည်
"အမှတ်မရှိ အိမ်တောင်လာရဲသေးတာပဲ"
ထိုသူဆီက ထွက်လာသည့် လှောင်သံနှော စကားကြောင့် စည်းစိမ်က ထရပ်လိုက်ပြီး
"ကျုပ်က ဘာကြောက်ရမှာလဲ!"
"ကိုယ် မင်းကိုမပြောပါဘူးနော်"
"ခဗျား!!"
ခွပ်*
စည်းစိမ်၏ စကားပင်မဆုံးသေး ကိုစိုး၏ လက်က ထိုလူ့မျက်နှာဆီ ရောက်နှင့်သွားသည်
ရုတ်တရပ်မို့ ထိုသူလဲ ကြောင် အ သွားပြီးတော့မှ
"မင်းကများ!"
ထိုသူက ကိုစိုးကို ထိုးရန်ပြန်ရွယ်လိုက်တာကြောင့် စည်းစိမ်က ထိုလူ့လက်ကို တားလိုက်ရင်း
