Abicim♡♥︎

21.Bölüm✨️

♡♥︎

"Hiraa, kızım gel şu tabakları düzelt , abinler gelir birazdan" annemin mutfaktan seslenişiyle daldığım yerden ayıldım

"Tamam anne"

Oturdugum yataktan kalkıp annemin yanina gittim . Abim ve Çağan abi birazdan gelirdi . Annem sarma sarmıştı,  sarmayı da Çağan cok sevdiği için akşam yemegine onuda çağırdı.  Birazdan abimle geleceklerdi

Ben tabaklari dizerken annem yemekleri ısıtıyordu. Acaba hala bana kırgındı mı? Bu gece onunla konuşsam mı? Yeter artik bu kadar küslük gercekten çok özlemiştim onunla eskisi gibi olmayı . Evet bu gece onunla konuşup bu küslüğü bitirecektim yoksa onun kıpırdayacağı yoktu .

Kapi sesiyle hizla kapiya koşup kapiyi açtım.  Ama abim tek gelmişti "Abi hoş geldin" dedim . Abim içeriye girip "hoş bulduk abicim"

"Eee Çağan abi nerde"

"Bilmiyorum"

"Nasıl bilmiyorsun, emniyyeten beraber gelmediniz mi?" Kafasini iki yana salladı "Bu gün emniyyete gelmemişti , arıyorum açmıyor " olduğum yerde donup kaldım . Nasıl yani yok , nereye gider ki

"Sabah sen hic gördün mü dışarıdayken?" Basimi hizla salladım "Sokakta karşılaştık"

"Noluyor çocuklar " Annem bir şey anlamak ister gibi bize bakiyordu

"Anne Çağan abi yokmuş"

"Ne demek yokmuş.  Nerdeymiş?"

"Bilmiyoruz" abim iceriye gecip koltuga oturdu ve derin bir of çekti

"Çocuklar ya basina bir iş geldiyse , zor durumdaysa " dedi annem endişemize endişe katarak . Annem doğru söylüyor ola bilir mi

"Evet bende öyle düşünüyorum.  Ama böyle hemen kafamızda kurupta endişelenmemize gerek yok koskoca çocuk,  belki bir yerlere gitmiştir "

Yaa sabah olanlar yüzünden ortalikta yoksa . Hayır yaaa kalbi kırıla bilir ama o kadarda değil bence .

Offfff Çağan nerdesin

"Tamam hadi sofraya, Çağan evladım da gelir illaki evine"

Sofraya geçtik ama hickimseden çıt çıkmıyordu.  Olan iştahım da kaçtı

2 saat sonra

Yemeğimizi yeyip çayları içip herkes odasina dağılmıştı . Yatağımda öylece oturup balkonun camından karşı apartmanı izliyordum . Belki bir haraketlik olurda endişem diner diye. İçim bir garip sanki , eve gelinceye kadar dinmeyecek o endise galiba.

Beynimi yiyip duran o dusunce 'Senin yüzünden ' diyor . Benim mi yüzümden yoktu ?

Bu böyle olmaz deyip balkona çıktım ve etrafı birde kontrol ettim . Ama hic birsey yoktu odasininda ışığı falan açık değildi. 

Yine aramaya karar verdim , bu belki 15 ci arayışımdı ama kapalıydı telefonu. Bu sefer yine aradığımda telefon çalınıyordu . Yerimde hoplayip ziplayip açmasını bekledim ama o anında meşgule atmıştı. Hevesim kırılmıştı, 

Ama nerde ola bilirki . Gece saat 2 herkes, tüm mahalle uyuyor ve o hala evinde değil.  Ama hiçbir zaman 2ye kadar uyanık olmazdı o

Sıkıntı dolu bir nefes çekip basimi yukari kaldırdım.  Bir sürü yildiz vardı gökte ama benim odak noktam o yıldızdı . Dilek yıldızı 

"Merhaba Dilek yıldızı.  Bu kez senden babamın çabuk gelmesini dilemiycem . Evet hala onun gelmesini çok istiyorum ama bu sefer öyle değil.  Bu sefer senden Çağanı istiyorum . Çabucak eve gelmesini istiyorum , olmadı sadece sesini duysam yeter . Icimi rahatlatacak birşey yap dilek yıldızı"

Ondan onu bana öğreten insanı diledim

O ağacın altında bana iyikide bu yıldızı öğretmişti . O ağacın altında.  Bizim agacımızın altında

Tabiiii yaaaaaa

Ordaydı agacin altındaydı,  kendini kötü hissetiği an gittiği o agacin altındaydı.  Bizim ağacımızın altındaydı

"Teşekkürler yıldız.  Ilk kez bir dilegimi bu kadar çabuk gerçekleştirdin "

Hic birşey düşünmeden kapusonlumu aldım ve odadan çıktım.  Oraya gidecektim . Emindim, benim yüzümden oratada olmadığına emindim . Ben kırdım ben iyileştirecem
Odamin kapısını yavaşça örtüp kitledim . Annem falan gelirse bamyoda falan oldugunu zannedip açıncada kilitli olduğunu düşünsünler diye

Evin kapısını örtüp onuda anahtarla kilitlemiştim . Binadan asansör kullanmadan hizla indim ve sokağa çıktım.  En sonuncu katta yasamak boyle bir şey işte

Gecenin saat 2 de Hatice teyzenin uyuduğuna emin olduğum icin rahattım

Hızla aşağı sokağa ilerledim . O parka uzun süredir gitmiyordum. Bunu en basindan akıl etmeliydim oradan baska gidecegi  yer yoktu

Tamda düşündüğüm gibi . Ileride agacin altinda oturuyordu

Buldum seni Sırık 

Yavas yavaş yanına dogru ilerledim . Parkin aşağı tarafında tepedeki ağacın altinda oturuyordu . Ay ışığı yüzüne vuruyordu . Sadece yan profilini göre biliyordum .

Bende o ağacın altinda durduğumda beni yeni fark etmişti ama yüzüme bakmıyordu

Bu an bana çok şeyi hatırlattı 

Babamın her seferinde gittiği seyahatlerinde ben buraya gelip ağlardım . O ise burada olduğumu anlayıp yanıma gelirdi . Beni güldürürdü , ağladığımı ve mutsuz olduğumu bana unutturur ve ardından elimi tutup beni eve götürürdü . Annemler 'bu kız ağlamıyordumu ne ara bu kadar mutlu' diye her seferidne sorarlardı ama zamanla onlarda alışmıştı.

Yanına oturdum , sırtımı onun gibi ağaca yaslayip bende ayı ve yıldızımızı izledim

"Geldin" dedi sessiz bir fısıltıyla

"Sonunda geldin.........."

Bitti.....♡♥︎