Abicim♡♥︎

28.Bölüm✨️

"Uyandı, eli kımıldadı,  doktor, birsey yapın Hira.....Hira kendine geldi çabuk!"

"Uyandı,  Uyandı Hira Uyandı.....!"

"Hiram güçlüdür ona ben öğrettim böyle olmasını"

"Sonunda....Şükürler olsun Allahım"

"Uyan Hiram....Çabuk uyan sana ihtiyacım var güzelim"

"Bu güne kadar gercekten de bana yalan söylememiş tek insan sensin Hiram, etrafimda senden başka doğru hickimsem yok. Beni bu hiçliğin içinde yalnız bırakma......"

************

Yine kendimi buz gibi hissediyordum , cok soğuktu,  ve ben donuyordum. Tek hiss organım sadece Soğuğu hissediyordu galiba

Hayır,  birsey daha hissediyordum . Elimin üstünde bir el vardı , elimin üstünü okşuyor ara sırada öpücükler konduruyordu

Sonra yavaş yavaş saçlarımda da elller hissetim...

Uğultu gibi gelsene hafif hafif sesleride işitiyordum.

"Benim kıyamayıpta okşamadığım  şu sacları , nasılda başkasının zarar vermesine izin vere bildim "

Her kimdise kendisini suçluyordu,  animde ola bilirdi , Cerende, Çağanda veya annem.

Hiçbir yerimi haraket ettiremiyordum, kalkıpta senin bir suçun yok diyemedim. 

Nerdeydik acaba şu an, damarlarımda soğuk bir sızı hissediyordum.  Sanırım hastahanedeydik , ve kolumdaki şeyde serumdu . Uyuşukluğuda muhtemelen o veriyordu . Yerimde bir ceset gibi hareketsiz durmak ve hiç bir yerimi oynamamak çok kötüydü.  Gozlerimi bile açmaya takatim yoktu. En esasıda,  yediğim o dayaklarin acısının hiçbirini hissetmiyordum

Yavas yavas huşumu yitirmeye başladığımda uykuda epey bir basmıştı.  Sanırım buda serumdan dı . Ama ben uyumak istemiyordum, kalkıp ta sevdiklerimi görmek istiyordum

Ama artık geçti ben istemesemde uyuyacaktım...

2 saat sonra⌛️

Ceren hanımdan☆

8 saat oluyordu ve hala uyutuyorlardı Hirayı. Hepimiz tükenmiştik. İçimize  tam bir sevinç doluyordu ama doktorlar o  sevinci serumlarla yok ediyorlardı. Ama hepsi Hiranin iyi olması içindi.  Hepsi kardeşimin iyi olması içindi.

Doğan Can.... onun kendisini yalniz hissetmemesi için elimden gelen ne varsa yaptım,  çünki Hira bana hep öyle yapmıştı . Ama Çağan için aynısını söyleyemem.  Butun gece Hiranin başında tek başına beklemişti . Doktor son soruma kadar 1 kişinin kala bilecegini söylemişti, ve Çağan hic kimseyi dinlemeden one atılmış ce doktorla gitmişti.  Onu izliyordum kapinin camından.

Ilk önce hiç birşey yapmamıştı. Sonra Hiranın elini çekinerek yavaş yavaş tutmuştu ardından öpücükler kondurmuş tu . Saçlarını okşamıştı . Sonra ağlamaya başlamıştı,  hira onu duymasada ona birseyelr söyleyip ağlamaya başlamıştı, ardından susmuştu . Sonra yine konuşmaya başlamıştı ama bu sefer yüzünde acı bir gülümseme vardı,  geçmişin acı gülümsemesi,  arada bir küçücük kahkahalar atsada yine acı dolu ifade yüzünde yer bulmuştu

Çağanı çok iyi anlıyordum.  O seviyordu , buna emindim o Hirayı herkesten daha çok ve daha farklı seviyordu . Hiranın konusu geçildiğinde veya Hira hakkında konuştuğunda, gözlerindeki o parıltı anlatıyordu herşeyi

Ama benim arkadaşım,  bunu anlamiyordu. Kendini abi kardeşi şeyine o kadar kaptırmıştı ki , Çağanın ona olan aşk dolu bakışlarını hic anlamamıştı , Çağanda gizlemeye çalışmıyordu çünki Hira bu kadarini göremezken, saklamasının bir manası yoktu