Saklı Sır

17

Kenan Acar, karşısında ona sırıtarak bakan kadına aynı şekilde karşılık verdi ve işaret edilen kendi koltuğuna kuruldu.

"Demek bizim küçük Berrak büyümüş." Ayak bileğini diğer bacağının dizine koyarken sırıtmaya devam etti Kenan Acar.

"Ben büyüdüm de siz de baya yaşlanmışsınız bakıyorum. Eski halinizden eser yok. Hani benim tanıdığım o psikopat Kenan Bey?" diyerek adama eskileri hatırlattı Berrak.

Annesini bu adamın öldürdüğünü biliyordu ve bu Kenan Acar için hiçte iyi olmayacaktı.

"Ah, Berrakcığım. Doğru söylüyorsun, yaşlandım ama psikopatlığım sana geçmiş bakıyorum da." Başıyla kadının kanlı ellerini işaret etti. Berrak hala Kenan'a bakarken ellerini masanın üzerinde birleştirdi.

"Sana senin gibi gelmek istedim diyelim."

"Peki, ziyaretinin sebebi iyi bir şeye benzemiyor anladığım kadarıyla."

"Yanlış anlamışsınız, çok temiz bir iş için geldim. Hatta zaten siz beni ayağınıza getirmeyecek miydiniz? İşte ben de sizi yormadım, kendim geldim." Bilmediğini sanıyordu Kenan Acar. Tedirginlik bedenini kaplarken ne yapacağını bilemedi. Çünkü şu an karşısındaki psikopata benzeyen kadınla ne yapacağını bilemiyordu.

Berrak yavaşça yerinden kalkarken Kenan Acar oturduğu yerde dikleşti ve elini masanın altındaki kırmızı butona getirdi ama basmadı. Berrak aynı yavaşlıkla ellerini önünde birleştirirken dilini damağına vurdu.

"Cık, cık, cık... Benden bu kadar hızlı korkmuş olamazsınız değil mi Kenan Bey? Lütfen o butona basın ve olacakları hep beraber görelim." derken sesi oldukça alaycı ve kendinden emindi. Kenan Acar ne yapacağını bilemedi, aptal bir adam değildi. Berrak gibi ayağa kalktı o da.

"Berrak Ata, Çağlar Ata'nın biricik kızı. Annesinin yavrusu ve abisinin güzeller güzeli... en çokta canım oğlumun aşık olduğu kadın. Böyle bir aptallık yapmayacağını biliyorum. Bu yüzden boşuna birbirimizi yormayalım." Derken gözleri Berrak'ın gözlerindeydi. Berrak adama alaycı gözlerle bakmayı sürdürürken kapı tıklatıldı.

Neler olduğunu anlayamadan kapı açılırken Berrak kapıya bakmadı belki de bu en büyük hatasıydı...

.....

Babam ve abim hayatımda sahip olduğum en değerlilerim.

Annem, kaybettiğim en değerlim.

Duru, abimle babam yokken ki en değerlim.

Bartu...

Sevginin ve aşkın birleştiği bir bütünü hissetmeye başladığınız kişi kimse o sizin aşık olduğunuz, sevdiğiniz, bazen kızdığınız, bazen güldüğünüz, bazen sarıldığınız, bazen de dokunmaya kıyamadığınız ve daha nicesidir.

Bartu'nun yeri ben de nerde inanın ki bilmiyorum. Bazen ona çok kızıyorum, bazen de çok yakın hissediyorum. Hatta çoğu zaman neden ona karşı saçma duygularımın olduğunu sorguluyorum ama ne yazık ki bir sonuca varamıyorum.

O yüzden sorgulamamaya karar verdim.

Dün gece babamı yıllar sonra ilk kez görmüştüm ama o beni ilk kez görmüyordu. Çünkü söylediğine göre bir gözü hep üzerimdeymiş. Kenan Acar yüzünden benimle temasa geçememiş sadece.

Kenan Acar...

O ise ayrı bir davaydı, Bartu'nun babası, annemin katiliydi. Ona en yakın zaman da bir sürpriz yapacaktım. Ama şu an daha önemli bir işim vardı.