Rahatlamıştım.Cafere güveniyordum. Mekanı açmıştık müşteri bekliyorduk.Birden tanıdık bir yüz camda belirdi. Recepti , ama burada ne işi vardı? "Pardon biraz konuşabilir miyiz?" Dedi. Şaşırdım ama belli etmedim. "Tamam ne hakkında?" Dedim.
"Abin kansermiş ve maddi sıkıntınız varmış, istersen yani sıkıntı olmazsa ben yardımcı olabilirim"
Dalga mı geçiyordu? Eski püskü kırmızı bir araba kullanıyordu ve o kadar parayı karşılayabilirim diyordu.
"Nasıl olacak o iş?"
"Orasını bana bırak olur mu olmaz mı?"
Abim için gururumu bile ayaklar altına alabilirdim.
"olur ama bunu sen nerden öğrendin?"
"cafer söyledi"
tamam dedim ve gitti. Cafer'e sinirlenmiştim ama yüzümdeki tebessüme hakim olamadım .Bulabilir miydi?
umarım.
mesai bitmişti eve gidecektim nedensizce recebe güveniyordum. Parayı bulacağını hissediyordum .
rahat bir hisle eve doğru yürüyordum.mutluydum yüzümde kocaman bir tebessüm oluşmuştu. Eve vardığımda hemen üzerimi değiştirdim ve uykuya daldım.
bölüm sonu
