Annemden mesaj vardı. Mesajı açmadan okudum. Neden eve gelmediğimi sormuştu. Anladığım kadarıyla daha haberleri bile yoktu. Taxiye binip adresi söyledim. Caferin üzülmesini istemiyordum. Onun yanına gidecektim. Beklemediğim bir şekilde bir mesaj geldi. Receptendi ama benim öldüğümü biliyordu? Mesajda "NURGÜL YAŞIYORSUN" yazıyordu. Nerden anladığını düşünürken aklıma geldi. SON GÖRÜLMELERİMİ KAPATMAUI UNUTMUŞTUM. Hemen ayarlara girip son görülmemi kapattım. Ama artık çok geçti görmüştü bile. Caferlerin evine geldiğimizde kapıyı tıkladım. Cafer 2 yıldır tek başına yaşıyordu. Bu nedenle kapıyı o açmıştı. Kapıda beni görmeyi beklemiyor olacakki birden bir çığlık patlattı. Ve evet kapı güzüme kapandı. Sonrasında yavaşça, korkarak kapıyı açtı. "S-sen.. g-gerçek.. mi-misin??" Dedi titreyen bir ses tonuyla. "Cafer içeri geçeyim detaylı konuşuruz" diyip içeriye doğru adım attım. Korktuğu yüzünden belliydi. Hatta ağlamış olacaktı gözleri kan çanağına dönmüştü. Evi 2+1 idi. Salona geçip oturması için karşı koltuğu işaret ettim. Yavaş adımlarla koltuğa oturdu. "Sen ö-ölmedin mi?" Dedi. Bu çocuk resmen salak insan yaşıyor musun diye sorar. "Yaşıyorum cafer , yaşıyorum" dedim.
-Ama sen... sen ölmüştün. Recep bana öyle söylemişti?
-biliyorum cafer hepsi bir oyundu.
-NEDEN BUNU NEDEN YAPTIN!?
-Bağırmadan konuş salak. Recebe bir oyun oynuyorum sadece.
-tamam ama bu çok saçma?
-Boşver ölmedim işte yaşıyorum.
-peki nerde kalıyorsun? Annen sen çok merak etmişti. Hatta bizde kalıp kalmadığını sordu?
-SAKIN BANA ÖLDÜĞÜMÜ SÖYLEDİM DEME
-Sakin ol annen endişelenmesin diye bizde kaldığını söyledim.
-oh çok şükür. Ama iki sorunumuz var!
-nedir bu sorunlar?
-birincisi ailem öldüğümü sanmamalı biliyorsun abim kanser mazallah üzüntüden ölür falan. İkincisi ben wp don görülmelerimi kapatmamışım ve galiba Recep yaşadığımı öğrendi...
-OHA!? Bu ne oğlum kamera şakası gibi ama gerçek.
-tamam tek yapmamız gereken annemler bilmeden sahte cenaze hazırlamak.
-sen delirdim mi? Onu nasıl yapacağız.
-bilmiyorum bu işe başlarken sonrasını hiç düşünmemiştim.
-üzgünüm Nurgül ama ben bu kadar ileriye gidemem.
-Neden?
-Daha sonra ne yapacaksın peki? İnsanlara yaşadığını nasıl söyleyeceksin!? Bunları hiç düşünmedin mi!?
-Soru sorma Cafer lütfen. Ne tür kararlar vereceğimi bile bilmiyorum. Bir işe bulaştım bundan nasıl çıkacağımı da bilmiyorum.
-tek bir soru sorucam.
-sor
-Receb'i hala seviyor musun?
