- 𝙠𝙖𝙧𝙢𝙖 -

96 11 30
                                    


🌌

" Karma is my boyfriend
Karma is a god.
Karma so relaxing tought "

🌌

Bir zamanlar aileniz sandığınız insanlarla kopmak, ayrılmak ne demek bilir misiniz? Şu günler benim için birbirimizi her şeyiyle bilen yabancılar olduğumuz korkunç bir dönem.

Hayatının anlamı olan o insanlarla koridorda karşılaşıp yüz çevirmek...
Öte yandan nişanın duyulması da ayrı bir meseleydi, hogwarts'da okuduğunu bile bilmediğim yüzlerce insanla muhatap olmak zorunda kalmıştım ve emin olun acı vericiydi.

İlk Hogsmade gezisi geldiğinde, sonunda nefes alabileceğimi düşünüp hızla hazırlandım ve kendimi yola attım. Tek başıma, huzurlu bir an yaşamak istiyordum. Ama tabii ki mümkün değildi.

Martin ve arkadaşları yanımdan geçerken Martin beni fark etti ve yanıma geldi,

" Bana çıkacağını söylememiştin "

" Zorunda mıyım? "

" tabii ki zorunda değilsin, sadece acil bir şey mi oldu diye düşündüm "

" arkadaşlarının yanına dönebilirsin, acil bir şey yok "

" Emin misin? Yalnız başına olmak zorunda değilsin, sana katılabilirim, sen bize katılabilirsin ya da Mirach ve Pansy'i bulabiliriz "

" Martin ben çocuk değilim sadece biraz kişisel alana ihtiyacım var, son zamanlarda herkes... herneyse sadece yalnız kalmak istiyorum, git lütfen "

Bir şey demeden arkadaşlarının yanına döndü, ben de hogsmade'in bir ara sokağına daldım, ana caddeden uzaklaşmıştım, içinde neredeyse kimse olmayan bir kafeye girdim, kahve alıp köşede bir yere oturdum.

Dışarıda yavaşça yağmaya başlayan yağmura baktım, içimden geçenler her zamankinden farksızdı.

Bir yere gidememek nasıl bir duygu? Hep seni bıraktıkları yerde olmak. Seni yıktıkları anda kalıp ilerleyememek ve seni toplamaya çalışan insanlardan yavaşça uzaklaşmak...

Kafamı masaya yasladığım sırada, karşımdaki sandalyenin çekilmesiyle kafamı kaldırdım, Harry karşımda oturmuş, konuşmamı bekliyordu.

" Ne işin var senin burada? "

" Heather, ben olanlar hakkında kötü hissediyorum"

" özür mü diliyorsun? "

" Evet gerçekten üzgünüm , affet beni "

" tamam, Affetmiyorum "

" heath, üzgünüm dedim "

" Evet, ben de affetmediğimi söyledim "

" Burada olanları tam olarak anladığını sanmıyorum "

" Hayır hayır çok iyi anlıyorum, sadece seni affederek sana gönül rahatlığıyla yaşama hakkı vermek istemiyorum, sen ve senin yaptığın her boktan şey sen yaşadığın sürece! Hayatının sonuna kadar seninle kalacak ve geriye döndüğünde ne kadar pislik bir adam olduğunu hatırlayacaksın "

" Sen gittikten sonra, bizim ne halde olduğumuzu neden düşünmüyorsun? "

" banane ki sizden "

" Annem, nişanında bile yanında olamadığımız için o kadar üzgündü ki "

"Gelebilirdiniz, beni yalnız bırakmayı siz seçtiniz"

"Gelmedik çünkü, senin geleceğini sanıyorduk "

𝙈𝙖𝙧𝙖𝙪𝙙𝙚𝙧𝙨 𝘼𝙜𝙖𝙞𝙣 - TamamlandıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin