Yeonjun henüz şoku atlatamamış olsa da kendine gelmeye çalıştı.
"İnandım."
"Güzel. Sonunda kartlar açık oynayabiliriz."
Yeonjun'un etrafa attığı boş bakışları görünce kahkahasını tutamadı Soobin.
"Neden bu kadar şaşkınsın?"
Yeonjun ona baktı sakince. İki gencin gözleri birleştiğinde içinde bir heyecan hissetti.
"Bunu sen mi yaptın?" diye sordu aniden. Hissettiği şeyden bahsediyordu.
"Neyi?" derken gülümsüyordu Soobin. Aslında o yapmıştı ama eğlenmek istiyordu.
Yeonjun da fark etmişti bunu. O zaman devam ettireyim, diye düşündü.
"Hiç. Boşver o zaman." dedi ve erimiş şeyleri aldı, tepsiyle birlikte mutfağa götürdü.
Soobin şimdi ne yapacağını bilmiyordu. Evine mi gitmeliydi yoksa burada boş boş oturacak mıydı? Yoksa işe mi gitmeliydi?
"Yeonjun, sen bugün gidecek misin çekime?" diye bağırdı mutfağa. Yeonjun salona gelmişti o arada zaten.
"Evet. Gece gideceğim." dedi Yeonjun. Soobin'in karşısındaki tekli koltuğa oturdu.
Soobin anladığını belli ederek kafa salladı.
Konuşacak konu bulmaya çalışıyordu ikisi de ama bulamıyorlardı.
"Yardımın için teşekkür ederim," dedi Yeonjun sessizliği bozarak. "haber hakkında yani."
"Lafı bile olmaz." dedi ve gülümsedi Soobin. "Ben gideyim artık."
Yeonjun onu uğurladı ve yatak odasına gidip dolabın karşısına geçti. Saat 9 olmuştu zaten, çekimlere de 11 gibi giderdi. O saate kadar bir şeyler içerdi, otururdu dışarıda.
Üstünü değiştirdikten sonra evden çıkmadan sosyal medya hesabında bir gönderi paylaştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
yyeonjch Birtakım haber stüdyolarını uyardıktan sonra huzurum ve ben kafa dağıtmaya çıkıyoruz.
❤718bin beğeni 💬12bin yorum
sugagustd Sizi alan yaşadı beyefendi
parkjay_ile.sofraya KRALSIN BAŞA BELASIN KRAL
lindjaysnej Askım evlenelim mi
soobincho Geri mi dönsem evine? park_sunghoon, yyeonjch ve 386 diğer kişi beğendi.
2 yanıt ↓ park_sunghoon oha.
yyeonjch Bilmem geri mi dönsen? soobincho ve 643bin diğer kişi beğendi.
-
Yeonjun yorumlara kısaca baktı ve telefonu bıraktı. Soobin'in yorumuna verdiği cevap yüzünden çok heyecanlanmıştı ama buna inanmak istemiyordu. Neden heyecanlanmıştı ki? Ya da şöyle mi sormalıyız, neden öyle cevap vermişti?
"Bu gidişle delireceğim." dedi kendi kendine ve anahtarı alıp çıktı evden.
***
Her zaman geldiği bir kafeye gelmişti. Garsonun gelmesini beklerken telefonuyla ilgilenmeye başladı yine.
Sipariş verdi ve garson gittikten sonra sessize aldığı aramayı yanıtladı.
"Efendim anne?"
"Yeonjun, çok acil gelmen lazım. Kaldığım otele gel. 10 dakika içerisinde burada ol."
Yeonjun annesinin telaşlı sesini duyduğu gibi cebinden çıkan birkaç parayı masaya bıraktı ve kalktı aniden.
Arabası yakındaydı neyseki, hemen bindi ve otele sürdü.
Yolda giderken annesini tekrar arıyordu ama annesi açmıyordu telefonları. Daha çok endişelendi genç adam ve kırmızı ışığı, hızını umursamadan sürmeye devam etti.
Sonunda geldiğinde arabayı yolun ortasına bırakıp içeri koştu. Koşarken bir anda aniden aklına kötü senaryolar geldiğindeyse fark etmeden acil durum aramalarına Soobin'i de eklemişti.
Asansör kapısını yakalayıp bindi ve en üst kata bastı.
***
Annesinin kaldığı odaya girdiğinde gördüğü şeylerle duraksadı bir an Yeonjun. Neler oluyordu burada?
Henüz kendini toparlayamamış gibi gözükmeye devam etti ve Soobin'i aradı acil durumdan. Sonra yavaş yavaş içeriye girdi ve oradaki onlarca silahlı adamla gözgöze geldi.
Sakin olacaktı. Annesi orada güvendeydi, yani odanın diğer ucundaki sandalyede, elleri ayakları bağlı şekilde duruyorken.
Yeonjun'un tek yapması gereken zaman kazanmaktı. Soobin'in gelip onları buradan kurtarmasını beklemek.
"Burada neler olduğunu açıklayabilir misiniz?" dedi sakin sesiyle. Bir şey yokmuş gibi davranacaktı ama oradaki adamların hepsini tanıyordu. En çokta içlerinden birini.
Babasını.
Elindeki silahı kendi karısına doğrultan babasını.
Yeonjun onu görmüştü, yüzündeki o acımasız, ruhsuz ifadeyi görmüştü ve bir daha da unutmayacaktı.
Ama daha acısını söyleyeyim mi size? Yeonjun bunu tahmin etmişti zaten. Annesinin buraya gelme nedeni onu denetlemek olamazdı. Bunun imkanı yoktu.
Adamlardan biri güldü "Açıklayabiliriz tabii." dedi ardından.
"Dinliyorum." Yeonjun sakin ve sessiz kalmak için kendini çok zorluyordu.
Sonra babası girdi konuşmaya. Yanlış bir tabir olsa da...
"Kes sesini, sana mı söylüyorum?" diye bağırdı birden Yeonjun. Susamıyordu. Susmak istemiyordu artık şu aptallara karşı.
Ama ellerinde silah vardı. Ve yeonjun bomboştu.
Yani öyle düşünüyordu.
Adam Yeonjun'un ona bağırdığını duyunca silahını ona doğrulttu. Bunu gören diğer adamlar da aynısını yaptığında birden kapı açıldı ve içeriye birisi girdi.
Choi Soobin.
Gözleri kan kırmızısıydı ve bu yalnızca özel gücünden değildi. Sinirlenmişti ve öfkesini içinde tutamıyordu.
Sakin adımlarla Yeonjun'un yanına geçti ve elini onun beline koydu destekler gibi. Sonra da dümdüz bakışlarla silah doğrultan adamlara baktı tek tek.
Yeonjun'la göz teması kurmadı ama yüzünü ona döndü.
"Burayı yakmamı ister misin?"
_____
•E OHA YANİ BU NE OLDU BOYLE COK GUZEL OLDU
•NEYSE YORUMU SİZE BIRAKIYORUM BEN
•DEVAMINI HAYAL EDİYORSUNUZ ARKADASLAR SHAIWHWNEŞAIX SAKA SAKA YAZCAM
