ÇIKMAZ SOKAK

4. BÖLÜM

Tekrardan merhaba!

Çok güzel bir bölümle daha karşınızdayım. Artık 1k ya yakın beğeni ve yorum alsam çok iyi olur🥲
Satır arası yorumları unutmayın, ve yıldıza basın! Şimdiden teşekkürler 🧡
İyi okumalar...

Kalbim ona aitti sanki...

O olmasa atmayacaktı...

Ama ben o kalbi durdurmak istiyordum...

Çünkü zaten yakında anlayacaktı...

Ona ait olmadığını...

***

" Ne? " Ağzımdan tek bir kelime çıkmıştı. Az önce olanlar gerçek miydi? Yoksa ben bir kabusun içinde miydim?
Seslice yutkundum ve etrafa baktım. Sanırım kabus degildi. Çünkü yüzüme çarpan rüzgarı hissedebiliyordum. Rüzgarın kolumdan tutmasıyla irkilmiştim.

" Şimdi gidebiliriz! " Dedi. Kaşlarımı çatıp elini kolumdan çektim.

" Ne diyorsun sen be? Az önce olanlar neydi? " Magazine haber olmuştum ama paşamız gitme derdindeydi. Sinirle nefesini verdi.

" Bana bak! Şeker misin, Şirin misin nesin! Bu durumdan ben de keyif alıyor değilim. " Histerik bir kahkaha attım. Kameramanları gösterip,

" Şimdi derhal onların yanına gidip her şeyin bir yanlış anlaşılma olduğunu söylüyorsun! " Tekrar kolumdan tutup yürümeye başladı,

" Artık her şey için çok geç! " Dedi. Merdivenlerden yukarı çıkıp, evin içine girmiştik. Rüzgar kapıyı kapatıp camdan onlara bakmaya başladı. Kameramanlar hâla sorular soruyordu. Herkes şaşkındı ve bir cevap bekliyorlardı. Aynı şekilde ben de!

" Şimdi ne olacak? "Dedim. Hâla dışarı bakıyordu.

" Bilmiyorum... " Gel de sinirlenme!

" Ne demek bilmiyorum? Resmen beni sevgilin diye tanıttın ve bilmiyorum mu diyorsun?Neden böyle bir şey yaptın?Ailen de dahil herkes senden bir cevap bekliyor! " Yüzü bana döndü. Umursamaz bir şekilde,

" Sence ailem bunu dert eder mi sanıyorsun? " Babası kızmıştır diye düşünüyordum ama yanılmışım sanırım.
" Peki ya bizimkilere ne diyeceğim? Yarına kadar her yerde resmim olur herhalde! " Gözleri kısılarak yüzüme bakmaya devam etti.

" Herkes benimle bir resmi olsun ister. Ama sen itiraz ediyorsun? Sevinsene kızım! " Sinirle oflayıp ona doğru yürüdüm.

" Suratına bir yumruk almak istemiyorsan beni derhal evime götür! "
Gözleri şaşkınlıkla açıldı.

" Şu kalabalık bir dağılsın götüreceğim! Çok meraklı değilim sana! " Ben sanki sana çok meraklıyım dememek için kendimi zor tutuyordum. Ama çocuk değildim, daha fazla uzatmaya gerek yoktu. Koltuklardan birine oturdum ve beklemeye başladım. Aklıma gelen şeyle hızlıca ayağa kalktım. Rüzgar bana bakıp,

" Ne oldu? " Dedi. Çantamdan telefonumu çıkarıp,

"Birini aramam gerek! " Dedim ve koridora doğru ilerledim. O bana anlamsız bakışlar atarken ben çoktan Aslıyı aramıştım. Yüksek sesi kulağımı doldururken telefonu kulağımdan biraz uzaklaştırdım.

" Ulan Şirin! Kızım sen ölmek mi istiyorsun ya? Sen canına mı susadın ? Az önce olanlar neydi? " Dudağımı ısırırken

" Aslı, bak her şeyi anlatacağım! Biraz sakin olur musun ? " Aslı her an telefondan atlayıp yanıma gelebilirdi.