Beyaz güller - BxB yarı texting

#26★

!!!BU BÖLÜM KENDİNE ZARAR VERME VS. ŞEYLER İÇERİR.

ETKİLENEBİLECEK KİŞİLER OKUMASIN,RİCA EDİYORUM.!!!

~~~~~~~~~~~~~~~~

Bıçağı elimde tutuyordum.

Kalbim her attığında daha fazla acıyordu.

Bıçağı hiç tereddüt etmeden kollarıma bastırdım.

Kesiklerin sızısı reddedilmenin acısıyla kıyaslanamazdı.

Daha fazla bastırdım.

Gözyaşlarımı yanaklarımda hissettim.

Ağlamak istemiyorum,ama bedenimi kontrol eden kişi ben değilim.

Yani öyle hissediyorum.

Banyo fayansına kanlar damladı.

Daha fazla ağladım.

Kalbimin her hıçkırıkta daha da zayıfladığını hissedebiliyordum.

Atış hızı olarak değil..

Unutmak istiyorum.

Melih'i unutmak istiyorum.

Melih bu hayatta beni anlayabilecek tek kişiydi,gerçekten.

Nefesimin sığlaştığını hissettim. kalbim o kadar hızlı çarpıyordu ki patlayacakmış gibi hissediyordum.

"Kolum... çok acıyor." sesim zor çıkıyordu.

"Acıtıyor..."

Evde teksin Eray, kimse duymaz ki seni.

Eğer umursansaydın günlerce evde tek bırakılır mıydın?

Gözlerimi kapadım hala gözyaşlarım yanaklarımdan aşağı akıyordu.Kesiklerin acısı rahatlatıcıydı,
bedenimdeki acı ruhum dışında başka bir şeyin daha acıyabildiğini hatırlatıyordu.

"Melih beni sevmiyor." diye mırıldandım.
Görünüşüm bulanıklaşıyordu başım dönüyordu.

Tek düşünebildiğim kendimi ne kadar değersiz hissettiğimdi.

Düşüncelerim iyice bulanıklaştı,az önce aşırı hızlı atan kalbim her atışta daha azalmaya başladı.

"Neyi yanlış yaptım?" diye fısıldadım.
Dünya dönüyordu, zihnim bomboştu.

"Keşke o da benim onu nasıl gördüğümü görebilseydi.."
"O zaman onu ne kadar sevdiğimi bilirdi."

Titreyen ellerim ve bulanık görüş açıma rağmen telefonuma uzandım.
Melihin sohbetini açtım.
Tek bir cümle yazabildim.

Ölüyorum.

Mesajı zar zor gönderebildikten sonra duvara yaslandım.

Nefes almaya çalıştım, yapamadım.
Konuşmak istedim, sesimi çıkaramadım.
Telefon ekranındaki Melih'in aramasına bile cevap veremedim..

Sesini duymak istemiştim.

Bıçağın uyuşmuş parmaklarımdan yavaşça düştüğünü hissettim.

Karanlık..