Aradan tam 2 ay geçmişti bebeğimizin doğumu yaklaştıkça daha da sitres oluyorduk yine güzel bir sabaha uyanmıştım aşağıdan mis gibi kokular geliyordu anlaşılan annem ve ayşe yine benim ve bebeğim için masayı donatmışlardı yatakta doğruldum ve etrafa bakındım sarp yoktu anlaşılan annem yine sarpı ekmek almaya göndermişti yataktan kalktım ve dolaba yöneldim üzerime rahat bir elbise giydim ve aşağıya indim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
herkes beni görür görmez günaydın demişlerdi normalde böyle şeylere alışkınımdırda hepsi birden söyleyince bir garip geldi masaya oturdum ve yemeğe başladım tabağıma koydukalrımı yerken herkesin gözü bende idi artık daha fazla dayanamadım ve sordum;
Arya:neden bana öyle bakıp duruyorsunuz yesenize hadii
Sarp:aşkım sana öyle gelmiştir yiyoruz işte
Ayşe:evet ya
Arya:bugün sizde bişiwlr var ama hadi bakalım hayırlısı
Yemeğe devam ettim ve bitirdikten sonra kalktım koltuğa oturdum ve sarptan kahve yapması için rica ettim sarp hemen kahveyi yapıp getirdi bu kahve o kadar çok iyi geliyordu ki bana sanki içimdeki bütün sıkıntıları alıp götürüyordu lavaboya gitmek için ayağa kalktığımda herkes benimle beraber ayağa kalktı ve bende artık dayanamadığım için artık sinirlendim ve neden böyle yaptıklarını sordum yine beni geçiştirip sana öyle gelmiştir ne alakası var diye şeyler söylediler
Sarpa sordum neden böyle davranıyorsun aşkım diye cevap vermedi artık benim sabrımda bir yere kadar deyip sinirlenerek odama çıktım çantamı yaptım ve salona indik tam kapıdan çıkacakkken sarp beni tuttu ve nereye gittiğimi sordu bende onu tersledim ve sanane istediğim yere gidebilirim deyip kapıyı çarpıp çıktım çok hızlı bir şekilde arabanın yanına gelip çalıştırıp gittim sarp arkamdan sadece öylece baka kalmıştı kafamı dağıtmak için bir dereye gitmeye karar verdim ve çok güzel bir dere ile birleşik olan bir cafe buldum ve oraya oturdum bir kahve söyledim etrafa bakınmaya başladım kahvem gelince düşünmeye başladım acaba neden hala beni bulmak için çaba sarf etmediler diye o an çok akla gelmicek şeyler bile geçmişti ama onlar yapmaz deyip bu fikirleri bir kenara attım kahve bitince hesabı ödeyip çıktım sürekli açık hava olan yerleri gezdim durdum
Aradan 2 saat falan geçmişti ve hala beni arayıp nerede olduğumu soran yoktu acaba gerçekten bu kadar değersizmiydim onların gözünde bu düşüncelerden sıyrılıp eve dönme kararı aldım eve geldim ışıkların hepsi kapalıydı birisini açtım ve anında ödüm patladı bir anda herkes"iyiki doğdun arya"diye bağırmaya başladılar çok mutlu olmuştum demek bu yüzden sabah sürekli bana böyle davranıp duruyorlardı sarp kualğıma yaklaşıp;
Sarp:bebğim özür dilerim sabah yaptığım hareketler yüzünden sürprizin bozulmaması için bu oyun şarttı
Arya:sıkıntı değil aşkım beni çok mutlu ettiniz çok teşekkür ederim sizlere
Herkes burdaydı ve çok mutluydu doğum günümü kutladıktan sonra etrafı toparlayıp hediyelere geçmiştim hepsini teker teker açmıştım bir kişi dışında oda sarp sarpa döndüm ve bana sırıtarak bakıyordu açıp hediyeye baktım çok tatlı bir pembe bir gecelik almıştı bana
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
bir anda sarpa döndüm ve baktım bana sırıtarak bakıyordu kulağıma yaklaşıp güzelim doğurduktan sonra üstünde görmek için sabırsızlanıyorum dedi bende bir doğurayım da o zaman bakarız canım dedim dağınık bir yer sevmediğim için etrafı toparladık ve yukarı çıktık üzerimizi değiştirip yatağa uzandık sarp gerçekten de çok heyecanlıydı bebeğimizi 4 gözle bekliyordu resmen ben değil sanki o doğuracktı benden daha çok hazırdı artık bedenim daha fazla dayanamadı ve uykuya kendini bıraktı.
