Bu Gece Bizim Olsa | Barış Alper Yılmaz.

4

"Sedef, iyi misin neyin var kızım?"

Zorlukla nefes aldım ve lavabonun kapısını açtım.

"İyiyim, anne. "

Annem, saçlarımı düzeltip, koluma girdi.

"Üşütmüşsündür, herhalde. Sana bir nane limon kaynatayım, iyi gelir. "

"Olur, ben odama geçiyorum. "
Kafasını salladı.

Odamın penceresini açtıktan sonra, Barış'ın penceresine baktım. Belki çıkardı, ondan nefret dahi etsem de beni anlayan tek kişiydi. Yoldan geçen Barış'la gözgöze geldik.

Bana bağırdı,

"Sedef, Sedo! "

"Ne var be?"

"Şu ipi tut, geliyorum. "

"Allah Allah, sor bakayım alıyor muyum ben seni buraya? "

"Ya kızım, bi gün iyi bir insan olmaya ne dersin, bak sadece 1 gün. "

"İyi at şu ipi. " ipi hızla çekmeye başladım.

"Bak canım kızım, ne yapacaksın biliyor musun? İpin ucunu tutacaksın ki düşmeyeyim. "

"Hadi yaaaa! "

İpin ucunu tutmaya başladığımda tırmanmaya başladı.

Pencereden kafasını içeriye doğru soktuğunda kafası göğsüme çarptı. Kafasını kaldırdı ve  bana baktıktan sonra

"Çekilsene, ya sabır ya. "

"Aman gel ya! " çekildim ve içeriye girdi.

Pencereyi örtüm ve yatağıma oturan Barış'a döndüm.

"Ne işler çeviriyorsun sen? "

"Ne işi çevireyim ben? "

"Bilmem, orasını sen söyle. Gece gece ne bu haller? "

"Sanane, tamam da sanane yani."

"Banane mi, anneme bağırıyorum şimdi! Anne! "

Eliyle ağzımı kapadı.

"Tamam sus, babamdan kaçıyorum. "

"Niye? "

"4 gündür okula gitmiyorum. "

"Git o zaman. "

"Vay anasını, ne kadar çözüm odaklısın sen? "

"Öyleyimde, ne alaka şuan ikimiz benim yatağımda? Oturuyoruz? "

"İyi, gel benim yatağıma geçelim o zaman. " elimi çekiştirip, kahkaha atmaya başladı.

"Ya bir şeyi ciddiye al artık. "

"Sende beni ciddiye al. "

"Niye seni ciddiye alayım? "

"Tamam ya alma beni ciddiye falan. "

"Allah Allah, yine neyin tribini atıyorsun bana? "

"Ne o trip falan? Hayırdır biz sevgili miyiz?"

"Ne alaka be, sadece sevgililer kullanabilir falan mı yazmış TDK? "

"Tamam ya, 12.sınıftan aklında gelen tek şey;TDK! "

"He valla o, ne yapacaksın? Dayı oğlu? "

"Vay, sevdim bunu."

"Sedef! Kimle konuşuyorsun? "

Korkuyla Barış'a döndüm.

"Annem! "

Kolunu tuttum ve dolabımın kapağını açtım.

"Burada biraz bekle ben geleceğim. "

"Sende gelsene, beraber dolapta saklanalım, ay ne romantik? "

"Sus be, ses çıkarma! "

Aşağıya indim, annem gözlerini dikmiş pür dikkat bana bakıyordu.

"Evet, anne? "

"Kimle koşuyorsun bu kadar sesli? "

"Babam... Babam! "

"Baban mı? Bana gerçekten kiminle konuştuğunu söyle! "

"Tamam, komşumuz Barış'la konuşuyordum. "

"Aferin, Barış iyi çocuktur, yakışırsınız birbirinize. "

"Anne ne yakışması? Allah Allah sadece arkadaşım. "

"Arkadaşım deme lazım olur. " göz kırptıktan sonra,

"Kurabiye yaptım, al de ye onları"

"Tamam, iyi geceler. "

Kurabiyeleri alıp, hızla odama geçtim.

"Barış, çıkabilirsin. "

"Öldüm be! " hızla çıktı dolaptan.

Gülmesini durduramayıp, bana baktı.

"Annen ne diyor öyle?"

"Annem bir şey demiyor, uydurma be! "

"Annen bizi yakıştırıyor sanane ki? "

"Peki annemin bizi yakıştırmasından sanene?"

"Ne var be, gururum okşandı. "

"Ben seni bir okşarım ki, kırk yıl unutamazsın. "

"Ne olur, okşasana."

...
Ya okulun ben