Bu Gece Bizim Olsa | Barış Alper Yılmaz.

16

Barış, uykulu gözleriyle beraber odasının penceresine çıktı.

"Sedef... Ne oldu? " korkuyla beni incelemeye başladı.

"Barış, bu gece sende kalabilir miyim? "

"Bir de soruyorsun.
Kapıdan gel. "

"Yok, annen yanlış anlamasın şimdi.. "

"Niye yanlış anlasın, gel bekliyorum. "

"Barış, lütfen pencerenden geleyim... "

"Tamam, güzelim. "

Kolunu uzattı, tutunarak çıktığımda beni kendisine bastırıp sarılmaya başladı.

Kendimi tutamayarak ağlamaya başladım.

Bana şaşkınlıkla baktı.

"Sedef... Ne oldu? "

"Utanıyorum, söylemekten utanıyorum... "

"Benden utanma. "

Eliyle perçemlerimi düzeltti.

"Ne olduğunu çekinmeden söyle lütfen. "

"Ben... Ben hamileyim. "

Ellerini belimden çekip, iki katı şaşkınlıkla bana bakmaya başladı.

Biraz yeri inceleyip, bana sımsıkı sarıldı.

"Harika, bir haber... "

Gülümseyerek, onu öptüm.

"Ama... Annem beni bu yüzden evden kovdu. "

"Kovdu mu? "

Yanağımı öpüp, bataniyesini dallarıma örttü.

"Neyse,gel uyuyalım. "

"Ben...sabah olmadan gidiyim. "

"Yok, sana sarılıp uyumak nasılmış onu öğrenmeden bırakmam. Hem artık karım değil misin? "

"Ne karısı?? "

"Çocuğunun babası ben değil miyim? "

"Barış... Ne diyorsun Allah aşkına! "

"Şaka yaptık, alış benim bu esprilerime. "

"Baya komikti,aşkım."

...

Keske barisim olsa