İDDA/HYUNLİX

Sahil

Felix'in gözünden;

bana bunu nasıl yaptığını anlamaya çalışıyordum.

İçimdeki çığlıkları susmuyordu

Gözlerim acıyordu

Dayanamıyordum

Yavaş yavaş bittiğimin farkına varıyordum

Ama İçimde garip bir his vardı

Hiç bir yere ait hissedememe hissi

Gitmez dedim,o beni seviyor dedim ama o da gitti...

Ona çabuk aşık oldum çünkü etrafımdaki herkes kırıcı ve acımasızken o kalbime çok yumuşak dokundu.

Asla dindiremediğim fırtınalar vardı içimde

Acaba ben gerçekten değersiz biri miyim?

Yıl mı bitti,bizim aşkımız mı bitti yoksa ben mi bittim

Bir mezarda durmuşum da konuşacak bir beden arıyormuşum gibi birinin gelip beni teselli etmesini istiyordum ama kim gelirdi ki?

Seungmin ve Chan şehir dışındaydılar

Jeongin ve changbin birbirlerini düşünmekten başkalarını düşünmezlerdi

Hyunjin

Peki hyunjin

Ondan nefret ediyorum

Benimle sadece para için birlikte olmuştu

İğrenç birisiydi o

Ama benimde ondan bir farkım yok

Kendimden iğreniyordum

Çillerimden,saçlarımdan,dudaklarım,ellerim,
bacakalarım

Onun dokunduğu her yerimden tiksiniyordum

Kendimi karşımdaki denize atıp temizlenmek ve boğulup ölmek istiyordum

Ama ben ölmüştüm zaten

Ben o mesajları gördüğümde ölmüştüm

Ona olan aşkım da ölmüştü

Kafamda binlerce soru vardı

Seviyorsa neden evden çıktığımda arkamdan gelmedi?

Sevmiyorsa nasıl bu kadar iyi rol yaptı?

Aklım almıyordu

Bunları düşünürken yanıma birisi gelip oturmuştu

Ona baktığımda o da benim gibi ağlamaktan gözleri şişmişti

"Neyin var neden ağlıyorsun"

dedi bana ama ben cevap veremedim boğazım düğümlenmişti birisi boğazımı sıkıyor gibiydi

Konuşmaya çalışınca dayanamadım ve bağıra bağıra ağlamaya başladım

İçimdeki çığlıklar dayanamamıştı

Yanıma yaklaştı ve bana sarıldı

"Aynıyız"

ona baktım be bende ona sarıldım

Şimdi ikimiz birbirimize sarılarak sahilde bağıra bağıra ağlıyorduk.

Onun ağlaması yavaş yavaş diniyordu ama ben hala aynıydım.

Birden konuşmaya başladı

"Ailem"

"Ne"

diyebildim sadece bir tek onu söyleyebildim