dark ocean / Jenkook

three

Günler geçmişti, ve işte o gündeydik.
O gün gelmiş çatmıştı, düğün günüydü bugün.

Ne ara bu şeyler oldu diye düşünüyordum, fakat aklımda almıyordu.

Tepemde saçımı makyajımı yapan kuaför ile küçük bir bakışma yaşadık, hafifçe tebessüm ederek tekrar önüme döndüm.

Herşey o kadar ani olmuştu ki, abime haber vermek kimsenin aklına gelmemişti, ailemin bile.

Son dakika haberi olmuştu ve bütün evi başımıza yıkacağını söyleyerek uçağa binmişti.

Ama benim herhangi bir suçumda yoktu, umarım ben suçlu ilan edilmezdim.

Bir suçlu vardı oda babam ve bay jeon'du.

Ki zaten babam dügün peşindeydi, annem ne yapacağını tam olarak bilmiyordu.

Jeon ailesi ile sürekli birlikteydik, ve herkes fazla yoğundu.

Dün ev için kalan şeyleri hallettikten sonra kızlarla buluşmuştum, Jungkookda arkadaşlarını getirmişti, orda herşey kaynamıştı zaten.

Eve gidince ise annemin abimle konuştuğunu görünce aklım yerine gelmişti, kesinlikle dediği gibi evi başımıza yıkacaktı.

sabah düğün için hazırlanmaya başlamıştık derken kafam yine karma karışık olmuştu, aynadan bakışlarımı abimin arkadaşı olan Chan abiye çevirdim.

Neyseki abim yoksa o vardı, benle ilgileniyordu.

Kuaför'e abim geldiğinde birlikte gideceklerdi, o yüzden benim yanımdaydı.

Jennie:Chan hyung, abimin gelmesine ne kadar kaldı?

Eliyle saçlarlarını iteledikten sonra telefonunu eline aldı, saati kontrol ettiğini düşündüğüm sırada lafa girdi.

Chan:umm, sanırım..

Bir kaç dakika düşündükten sonra tekrar bana baktı, anlamaz bir ifadeyle baktığımda ise başını yana yatırıp.

Chan:muhtemelen üçü bulur jenjen.

Dedi, şaka mıydı? O kadar bekleyemezdim, şuan akıl sağlığımı koruyabilecek tek kişi oydu.

fakat henüz gelmesine yaklaşık 3 saat falan vardı.

Çıldıracağım.

Oflamaya başladığımda yanıma doğru ilerleyip elini omzuma koydu, ona bakmamı sağladı.

Chan:sakin ol, abin gelecek, ve herşey iyi olacak.

Derin bir nefes verip, gülümsedim.

Jennie:hyung, abim bizi fena benzetecek, ama yinede onun taş kafasına ihtiyaçımız var, değil mi?

Chan:kesinlikle.

Dedi bütün dişlerini gösterecek şekilde gülümseyerek.

Lalisa:Abin yoksa biz varız hayatım, boşveer.

Gözlerimi hafifçe yan tarafımda saçını yaptıran lalisaya çevirdim, göz kırpıp eliyle öpücük göndermişti, Chan hyung ise bu olanlara gülerek arkadaki koltuklara oturmuştu.

Jennie:bende ondan korkuyorum ya, tanrım..

Lalisa yüzünü üzülmüş gibi bir ifadeye çevirmiş dudaklarınıda büzmüştü, ya şu koca dünyada bir tane normal insan yokmuydu?

Lalisa:alındım gücendim yalnız.

Gözlerimi hafifçe devirip tekrar önümdeki aynaya odaklandım, bu kuaför işi biran önce bitmeliydi, oturdukça daha fazla canım sıkılıyordu üstüne üstlük lalisa ve rosé'nin garip esprilerini kaldıramayacaktım.