I only felt from you, What I wasn't looking for (Love Series #1)

Chapter 5

                                ⋆.˚ ᡣ𐭩 .𖥔˚

Bigla akong napatayo sa kinauupuan ko at agad naman nag taka ang tatlo kong kaibigan.

Gosh bakit naman pabigla-bigla Jamier! Wala pa siya sa harapan ko pero parang mamamatay nako sa kaba sa pinag gagagawa nya, lord kayo na po bahala! Hehe peace.

Bigla kong nilapitan si Kc "maayos ba ako ngayon? Maganda ba? Hindi ba mukhang nawawalang bata o kaya namamalimos sa daan?" Sunod sunod kong tanong.

Aba syempre nakakahiya naman diba kung ang dungis-dungis kong tignan .

Ngumisi siya "pangit, hindi ka magugustuhan non" sabay tawa.

Kahit kailan talaga wala akong natanggap na maayos na side comment sa babaeng 'to.

"Akala mo naman magugustuhan ka ni Jared, ulol!" Ganti ko sakanya.

She glared at me "lagi ka namang maganda nag tatanong ka pa.... sakit mo maging kaibigan" dugtong nya pa. Nginitian ko nalang siya at ngumiti rin sakin.

Kasi tinatanong ng maayos, gusto magba-bardagulan muna bago umayos ng sagot eh.

"Hi" I heard his voice.

And then the world stopped again and my heart beat faster when I heard his voice.

Tinignan ko ang reaction ng mga kaibigan ko at nakitang gulat na gulat.

Bakit? May dala ba? Or may dalang itak? Bakit ganto mga mukha nito gulat na gulat, apaka oa naman ng mga itsura.

I faced him. he is wearing the men's uniform and the bottom. I saw that there were a few people who looked and there were people who were whispering.

Ano bang meron na hindi ko alam? At wala na ang mga sugat niya...

He came to me and grabbed my wrist and walked away from the canteen "where do you want to eat?"

I don't know why I can't speak, mashado akong nagulat sa ginawa niya kaya hindi ko ito nasagot.

He was still holding my wrist until we got to the front of Lopez High. We stopped and looked at each other again.

Again and again and again. Every time we meet, we stare as if we don't care about our surroundings.

Binasag nya ang katahimikan sa pagitan namin "let's go somewhere els?"

Hindi na siya nakatitig sakin ngunit ako ay naiwang nakatitig parin sakanya.

"Hello Victoria?" Tawag niya sa akin na dahilan ng pagka taranta ko.

Gosh, nakakahiya! Bakit koba tinititigan ito na para bang anu mang oras ay mawawala siya.

"H-hello, w-where you want to eat, I'll treat you" nahihiya kong sagot.

Until now he is still holding my wrist. Tinitigan ko ang pagkaka hawak niya dito.

Hindi nakakasakal at ang sarap sa pakiramdam, pakiramdam na ligtas ako kapag hawak hawak niya.

Tinanggal niya ang pagkakahawak "s-sorry" he looked away and put the hand on his pocket that was holding my wrist earlier.

"you love books right? I will buy you a book" seryosong sabi niya.

Paano niya nalaman? Nakita nyana ba ako sa library? Or may nagsabi sakanya?

"Ako ang dapat na manlibre sayo, ang dami kona kayang utang sayo" sabi ko sakanya dahil ayokong mabaon sa utang no!

"Sige nanga kumain na muna tayo" and pulled me again holding my wrist.

Ayan na naman siya sa galaw nyang nakaka bigla! Wala man lang pasabi hila agad?!