yetimhanede ki kimsesiz kızdan
Konak hanım Ağa'lına giden bir hayat hikayesi...
BERZAN KARAHAN & ASU KARAHAN
Geçmişin Günahı serisinin içinde yer alan iki karakterin yaşam hikayesidir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İLK BÖLÜMÜ YAYINDA
ARTIK AKTİF BİR HİKÂYEDİR...
. . . . .......
YETİMHANE'DEN... KONAK HANIMAGA'SINA...
BU HAYATTA KİMSESİ OLMAYAN TEK BAŞİNA TÜM ZORLUKLARA KARŞI GELEN ,HASTALIKLI BİR SEVGİYE KURBAN GİDEN VE DAHA SONRA HANIM AĞA OLAN KADIN...
ASU YILDIRIM
HAYATI BOYUNCA TAŞ KALBİ İLE YAŞAYAN VE AŞK SANDIĞI FAKAT SAPLANTI OLAN ŞEYİ İLK KEZ GÖRDÜĞÜ BİR KADININ GÖZLERİNDE BULUP ONU TUTSAK EDEN VE YAŞAYAMADIGI HAYATTI ONA ZİNDAN EDEN AŞİRET AĞASI...
BERZAN KARAHAN
DİYARBAKIR SEMALARINDA YİNE HASTALIKLI BİR AŞK HİKAYESİ...
Ben Asu yıldırım... 18 yaşındayım. Annem ve babam ben 1 yaşındayken trafik kazasında hayatlarını kaybetmişler. Onlardan geriye babamın anneme düğün hediyesi olarak aldıgı kolye, bir de eski bir düğün fotoğrafları var. Aslında bir çok akrabam olsada kimse kabul etmemiş beni, bende o gün bu gündür yetimhanede büyüdüm. Nihayet tüm çabamla, tam burslu bir üniversite kazanmıştım.Okuldan sonra gidip çalışmak için bir kafe'de iş buldum. Şimdi ise yurttan çıkıp ev bulmak için çok az vaktim vardı. Artık yetimhanede kalamazdım. Kalmak istesemde izin vermezlerdi ki belli bir yaştan sonra kendileri çıkarıyorlar.
Bu düşüncelerle boğuşa boğuşa çıkışa doğru ilerledim. Ama tek dikkatimi çeken birilerinin beni izliyor hissiydi neden herkes bana bakıyordu.
Kafamı yerden tam kaldırmamla o yeşil gözlere kitlenmem bir olmuştu...
Bir süre öylece birbirimize baktık. Ama bu bakışları bozan ilk ben olmuştum.
(Şöyle düşünün onları izleyen etrafta bir sürü insan var. Asu tam ortada önünde de o adam var birbirlerine bakıyorlar.)
Tam gideceğim esnada, kolumda bir el hissetim.
Çekmek istesemde izin vermiyordu. Bu kendini ne sanıyor tamam yakışıklı falan ama dağ kaçkını gibi davranışları vardı. Bana bak, bırak kolumu yoksa karışmam" demiştim.
O ise yandan sırıtması ile,
"Sakin ol küçük ceylan, birşey yaptığım yok sadece konuşmak istedim"
Öyle demesi ile tepem atmıştı. ukala züpe ne olacak.
"Hangi vasıfla tam olarak, hem bana bir daha yavru ceylan deme!! Dağ kaçkını"
"Hahah dağ kaçkını, olmadı be yavru ceylan. Oysa bu okulun Aslanıyım ben. Sende yavru ceylanı (sesizce ama benim) demişti.
" Anlamadım, eğer bırakırsan gidicem.işlerim var ben senin gibi her yerimden para çıkaran zengin züppesi değilim" dememle,
"Gel" diyerek beni sürükledi peşinden .
Fakülteden çıkmış,Üniversite'nin Arka bahçesi, olduğunu tahmin ettiğim bi yere getirmişti beni.
"Ya bırak ne yaptığını sanıyorsun sen"
"Korkma bişey yapmıcam. Sadece tanışmak için getirdim. Tanışalım sonra serbestsin yavru ceylan"
"Bak yine dedin!! Neyse çekil senle tanışmak isteyen kim" demiştim. Tam gidiyorken beni belimden tutup kendine çekti.
"Ya bırak, bak valla bağırırım sapık var diye adın çıkar "
Desemde pek umrunda olmamaştı.
"De istersen, tüm ögrencilere gidip söyle yinede benim dediğim olur"
"Oyyy, niye paran var diye buranın sahibimi sandın kendini"
"Hıh, sanmama gerek yok zaten sahibiyim. "
Demesi ile gözlerim yerinden çıkacak derecede büyümüştü.
"Ne"
"Ben Berzan Karahan, Karahan üniversitesinin bir nevi sahibiyim. Sonuçta Abimin ama benim sayılır. E senin adın ne bakalım yavru ceylan"
"B.. ben şey, Asu Yıldırım. Tamamı? oldu mu? Şimdi bırakta gideyim"
