နှစ်တစ်ရာ ကျင့်ကြံပြီးနောက် - ကျန်းချန်ရွှမ်

အပိုင်း ၂၇ ။ ရှန်းမျိုးနွယ်စုသို့အပြန်

[Unicode]
နှစ်တစ်ရာကျင့်ကြံပြီးနောက်

အပိုင်း ၂၇ ။ ရှန်းမျိုးနွယ်စုသို့အပြန်

ထိုမေးခွန်းအတွက်အဖြေကို ကျန်းချန်ရွှမ် တကယ်မသိပေ။

ရှုန်းဝမ်တောက်ဘက်ကလည်း ကျန်းချန်ရွှမ်ထံမှအဖြေကို အစကတည်းက မမျှော်လင့်ထားခဲ့ပေ။

“ငါသိထားသလောက်ဆို၊ နှစ် ၂၀၀တိုင်း နတ်ဆိုးသားရဲအဓိကရုဏ်းစဖြစ်ခဲ့တာ နှစ်ပေါင်း ၁သောင်းကျော်ခဲ့ပြီ။

အဲ့ထက်တောင် ကြာရင်ကြာနေဦးမှာ။

အထူးသဖြင့် ဒီတခေါက် ငါတို့လူသားတွေနဲ့ နတ်ဆိုးသားရဲတွေရဲ့တိုက်ပွဲမှာ ငါတို့လူသားတွေဘက်က တကယ်တော့ လုံးဝကိုအခြေအနေမကောင်းနေဘူး။ ဘယ်လိုအခြေအနေကြောင့်လဲ အတိအကျတော့မသိပေမယ့် ငါတို့လူသားမျိုးနွယ်တွေရဲ့ပိုင်နက်ကတော့ အရင်နှစ်ထောင်ပေါင်းများစွာတုန်းကရဲ့ လေးပုံတစ်ပုံလောက်တောင် မရှိတော့ဘူးဆိုတာပဲ သိတယ်။

တွေးကြည့်လိုက်လေ၊ နတ်ဆိုးသားရဲအဓိကရုဏ်းက ဒီလောက်အဆက်မပြတ်ဖြစ်နေတာကို ကန်းယန်ဂိုဏ်းလိုမျိုး ရွှေအမြုတေအဆင့်မသေမျိုးဂိုဏ်းဖြစ်နေရင်တောင် လိုအပ်တဲ့အရင်းအမြစ်တွေကို ဘယ်လောက်စုနိုင်တော့မှာလဲ? ဂန်းယန်ဂိုဏ်းတောင်ဒီလိုဆို တခြားရွှေအမြုတေအဆင့်ဂိုဏ်းတွေဆိုတာလဲ ပိုပြီးထူးနေစရာအကြောင်းမရှိတော့ဘူးလေ။

ဒီအခြေအနေမျိုးမှာ ကန်းယန်ဂိုဏ်းလိုအထက်အဆင့်ဂိုဏ်းမျိုးတွေနဲ့ အခြေတည်ဝိဉာဉ်အဆင့်ဂိုဏ်းကြီးတွေဆိုတာ ငါတို့အတွက် အသက်ကယ်အထောက်အပံ့တွေ မပေးချင်ကြတာမဟုတ်ဘဲ ပေးဖို့ကို မတတ်နိုင်ကြတာ။”

ရှုန်းဝမ်တောက်၏စကားများကိုကြားပြီး ကျန်းချန်ရွှမ်၏နှလုံးသားမှာ နစ်မြုပ်သွားသည်။ လူသားကျင့်ကြံရေးလောကတစ်ခုလုံး၏အခြေအနေက ဒီလောက်အထိ အန္တရာယ်ထဲရောက်နေမည်ဟု သူမထင်မှတ်ထားခဲ့ပေ။

ဒါသာအမှန်ဆိုရင် အနာဂါတ်မှာ သူဘယ်လိုများ အေးအေးချမ်းချမ်းနဲ့ ကျင့်ကြံနိုင်ပါတော့မလဲ?