HEYYYO NASINIZ GIII? UZUN ZAMANDIR YOHUM NASSINIZ?????? EYİSİNİ EYİSİNİZ BENDE BENDE. NEDEN YAZMADIĞIMI SORACAK OLURSANIZ ERİNDİM DERİM. GERÇEKTEN NEYSE O ZAMAN OKU VE GEÇ
*1 HAFTA ÖNCE*
Halam ve Büşra abla planımı duyunca mantıksız olduğunu yapmamam gerektiğini pişman olacağımı gibi benzer şeyler söylediler.
Ama ben inat etiysem yapardım. İnadım inadı. İntakamımı alacaktım. Ama annemler öğrenirse bırak intikamı nefes bile alamazdım.
O kadar konuşmama halamı ve Büşra ablayı ikna etmiştim. dedim ya inadım inadı.Şuan ise Arif ile olan buluşmama doğru ilerliyordum.
Kafeye vardığımda karşıdan aramızdaki mesafeye rağmen gözlerimin derinliklerine bakan Arif'i gördüm. Bana doğru geliyordu.
Ben kafenin kapısına vardığımda Arif'i bekledim. Yanıma geldiğinde önce davranarak kapıyı açıp geçebilmem için kenara çekildi.
Küçük ama kalıcı bir gülümseme ile içeri girdim. Ardımdan hiç durmadan Arif girdi.
Geldiğimiz kafe işlek caddelerden uzak bir yerde olduğu için öyle çok yer dolu değildi.
Etrafta gözümü gezdirdim ve hoşuma giden ilk duvar kenarı yere geçtim. Arif hemen peşimden ilerliyordu. Ben sandalyemi çekmek için sandalyeye uzandım ama tutuğum yer sandalye değil bir el oldu.
S*tt*r s*tt*r onu oturacağı yere mi uzandım?(!) s*tt*r s*tt*r
hemen geri çekilip
"Affedersin ,affedersin ,affedersin" dedim panikle hızlı bir şekilde. Koşar adım masanın karşısına geçip aynı hızla sandalyeyi çekip oturdum.
Beni şaşkın gözlerle izliyordu. Şaşkın gözlerini benden ayırmadan tutuğu sandalyeyi çekip oturdu.
"Oturman için sandalyeyi çekmiştim sadece" dedi şaşkın ama masum gözlerle.
nE?(!) CİDDEN ÇOK UTANIYORUM ŞUAN S*TTEYİM BÖYLE İŞİ ÇOK UTANIYORUM ŞUAN.
Kafamı utançla eğdim. Az önce yaşananlar çok utanç vericiydi. Şuan kafamı kopartıp bir köşeye atasım var ama kimsenin görmeyeceği gitmeye tenezül bile etmeyeceği bir yere.
"Utanmana gerek yok benim önden ilerlemem gerekirdi." dedi ve elini görebileceğim yere uzatarak "Neyse anlat bakalım." diyerek cümlesini bitirdi.
"Neyi anlatayım?" dedim çocuğun yüzüne anlamamış bir şekilde bakarak.
"Okulda kafede buluşunca anlatacağın şey" dedi hatırlamama yardımcı olmak için.
Hatırladığımı belirtir bir şekilde kaşlarımı kaldırıp kafamı hafif yukarı kaldırarak 'HEEEH' diye bir ses çıkartıp konuşmaya başladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SON DÜŞÜNCELERİM
Teen Fictionİnsan bazen pişman olur yaptıklarıyla yapamadıklarıyla sözleriyle davranışlarıyla yanlışlar pişmanlıklar insanı insan yapanlardır.... Bana yaptığını sindirememiştim bir plan yapmış ondan intikamımı alacaktım. Bu plandada sevdiği adam vardı. Başa baş...
