MANİLYA +18

02: İhanet (1)

Kuru düşünceler
boş umutları yönetir güzel kızım.

___________________________________________

Hislerim o kadar yoğunlaşmıştı ki somutlaşıp üstüme düşecek gibi hissettim . Ezildim altında. Hissettiklerimin altında hayallerim kaldı . Aldatılmıştım . Hayır böyle bir şey yok dedim defalarca kendime .

Aldatılmıştım . Kelime o an bana yabancı ve gerçek olamayacak kadar imkansız geldi . Ama gerçekti işte . Kaderim benim fikrim alınmadan yazılmış çoktan . Bense kandırmışım kendimi . Bu muydu bahsettiğim kaderimiz .

Yatak odam . Yatak odamız . Bizim hayallerimiz . Umutlarımız . Hepsi o odadan gelen Akının sesiyle girdaba karıştı . Yok olmadılar ama hissedemeyeceğim kadar odaktan kayboldular .

-"Senin gibi koktum"

Gülüşmeler...

Bitmişti . Sahi neden ? Neden benimle evlenmek istemişti . Neden şu an bir kız sevgilim gibi koktuğunu söylüyordu . Benim yıllarca hasret kaldığım kokuya , bedene bu kadar çabuk nasıl dokunmuştu ? Nasıl izin vermişti Akın buna ?

Aldattı .

Orada o kadar çok kaldım ki merdivenin trabzanında ki elimin kemikleri sıkmaktan beyazlamıştı . Gözümdeki sızıyı hissettiğimde bile kendime yediremedim . Neyine yetmedim ?.

Kalbim gözümden daha çok yaş döküyordu . İşaret parmağımda o ağlarken hissedilen hafif sızı şu an kendini kanıtlarmışçasına bas bas bağırıyordu . Ben de bağırmalıydım .

Ben orada dikilirken kaç dakika geçti bilmiyorum . Keşke zaman dilimi yok olsaydı hatta onunla beraber bende yok olsaydım . Bitseydi her şey . Şu an gerçekten var mı onu bile algılayamıyordum . Rüya olsaydı affeder miydim onu ?

Çok büyük konuşurdum kızlara eskiden . Aşk her şeyi affeder derdim kızlara . Hayır . Aşk her şeyi affetmez . Başka bir bedeni affetmez . Başka bir ruhun ilişkiye girmesini affetmez . Aşk diye bir şey varsa eğer üçüncü kişiyi affedemez .

Çocuklarımızın gülüp oynayacağı odanın karşısında ağlayarak yok oldum . Biz mahvolmuştuk . Hayır biz değil ben mahvoldum . İki katlı hayalimizdeki ev üzerime yıkıldı . enkazda kaldım . Kimse bir el uzatmadı . Bende tutmazdım zaten . Akını beklerdim . Gelir miydin sevgilim ? Sen gelmesende ben beklerdim ...

Ne yapacaktım şimdi?

Yatak odasına doğru adım attım . Görmek istedim . Duymak yetmedi inanmama . Evet bitmişti kafamda belki ama yinede görmek istedim . Artık rüya olsa bile bitmişti , yıkılmıştı diğer yanım .

Hayallerimin ışığını söndürdüler ben duyamadım . Ağzımı kapattılar nefes aldım kalbimden ama göremedim . Aşk sahteydi . Duygular yalandı . Ve hepsi nihayetinde sevgi gösterisiydi .

Kapı kulpuna elimi koydum . Yapmalıydım bunu . Kendime inandırmalıydım . En azından buna hakkım olmalıydı . Hala kalan yarım yapmadığını haykırıyordu .

-"ihanet"

Fısıldadım . Birileri duysun diye değil belki ama ben bileyim diye fısıldadım . Beynim kalbime sinyal göndermeyi bıraktıktan sonra nefes almaktan başka hiç bir şey yapamadım . Hissetmek istediğim için fısıldadım ...