____________________________________________
-" Sana inanmıyorum..."
İzemin hayal kırıklığına uğramış sesi kalbimin çatlaklarından girip içimi sızlattı . Kayraya duyduğu vicdan azabından dolayı mı beni sorun ediyordu yoksa Savaşa karşı bir şeyler hissediyor muydu ? Bilemiyorum ikisi de bir şeyler için fazla eksik .
-" Badeyle aramda hiç bir şey olamaz . "
Bu savaştan duyduğum son şey idi . Bana beni sevdiğini söyledikten sonra nasıl ağzından dökülmüştü bunlar ? Nasıl gönlüne ulaşmıştı bu cümleler ...
Hayatımın hiçbir bölümünde birinin beni sırtında taşımasını beklemedim . Gökyüzünü avuçlarıma bırakmasını da istemedim kimseden , dağları ayaklarıma sermesinide ... Oysa sıcak , samimi bir sadakat yeterdi bana . Ya da vaadettiklerini yapmaları . Ben hiç bir zaman değer verdiğim insanları imkansız beklentiler üzerine zorlamadım . Hayatıma giren kimseyi zorla almadım . Onlar girmek istemese ben alabilir miydim ?
Kabul etmek istemesem de Savaş bir yerde bir şekilde benim hayatıma girmişti . Benden hoşlandığını söylemiş ümit vermişti . Hayır buna hiç bir zaman ihtiyacım yoktu belki ama kabul etmeyeceğimi bilmeme rağmen onun sevgisi kalbimi okşamıştı .
Bir insan bir insanın kalbini nasıl bu kadar hızlandırabilir !
Ve bir insan bir insanın güvenini nasıl bu kadar hızlı yerle bir edebilir ...
Daha fazla bu saçmalığa katlanmak istemediğim için ahşaptan kapıyı çalarak açtım . Şimdi sus pus olan iki çift gözün karşısına geçtim . Savaşa elimi uzattım .
-" Arabanın anahtarını ver !"
Yatağa yatırmış oldukları Kayraya bir bakış attıktan sonra burada konuşmayı doğru bulmamış olmalı ki beni kolumdan tutarak dışarı çıkardı . Kolumu acıtmak istemediği için hafif tutmuştu ama yine de bu saygısızlıktı . Çıkalım dese sanki burada kalacaktım !
İzem arkamızdan gelmediği için bu durumdan memnun kalmıştım . İzem gerici bir insandı .
-" Söylediğim gibi seni ben bırakacağım Bade."
Başımı olumsuz şekilde salladım.
-" İstemiyorum . Hatta bir daha seninle ne görüşmek ne konuşmak istiyorum ! Hiç bir şey istemiyorum . Lütfen anahtarı ver gideyim ."
Adam akıllı normal durduğunu görmediğim kaşları tekrardan çatıldı .
- " Neye bu kadar sinirlendin kızım."
Ben sana değil kendime kızgınım be adam . Yüklediğim ümide kırgınım .
-" Sinirli falan değilim! Gitmek istiyorum ."
-" gidelim o zaman neden sinirlendin anlamıyorum ."
-" Anahtarı ver!"
Dudaklarında tedirgin gülümsemeler vardı . Ne yapması gerektiğini ölçmeye çalışır gibiydi .
-" Bade bak baban birlikte olduğumuzu biliyor . Sana bir şey olmasına... En azından seni evine bırakana kadar sana bir şey olmasına izin veremem ."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MANİLYA +18
Conto-" Elinde ki yüzükle birlikte benim altıma yatamazsın küçük hanım..." Sağ elimde değerini yitirmiş yüzüğümü çıkarıp bar tezgahına koydum . Akına son vedamı içimden yaparken Savaş çoktan dudaklarıma gömülmüştü ... ๑๑๑...