(Unicode )
"Kookie.........."
".............."
"အဖွား မြေးလေးပြန်လာပီလား .......ဘာလို့အကြာကြီးပျောက်သွားရတာလဲ မြေးရယ်"
"အဖွား......အဖွား က "
"ဖွားဖွားကြီးက အောက်ပိုင်း လေဖျနိးသွားတာ Jeon..... Hyung သေချာတော့ စောင့်ရှောက်ပေးထားပါတယ်"
"ဘာလို့ ကျနော့်ကို မပြောကြတာလဲ.........အဖွား ဒီလိုဖြစ်နေတာကို ကျနော်က ဘေးမှာရှိမနေဘူး....... kookie ကို ခွင့်လွတ်ပေးနော် အဖွား"
အဖွားဖြစ်သူရဲ့ လက်လေးတေကို ဆုပ်ကိုင်ထားကာ မျက်ရည်စလေးတေနဲ့ တောင်းပန်စကားဆိုခဲ့သည်......တချို့အရာတေမှာ ရှောင်လွဲလို့မရတဲ့ ကိစ္စတေရှ်ပေမဲ့ သတ္တိမရှိခဲ့လို့ ထွက်ပြေးခဲ့တာ......မိသားစုကို အခုလိုပစ်ပယါထားဖို့ ရည်ရွက်ချက်မရှ်ခဲ့။
"ခွင့်လွတ်ပါတယ် ......အဖွားက အများကြီးလွမ်းနေတာ ....အဖွားဆီလာပါအုံး"
"ကျနော်လဲ လွမ်းနေတာ.......နောက်ဆို အဖွားနားကနေဘယ်မှမသွားတော့ဘူးနော်"
"ကတိပေး"
"ဟုတ် ကတိ......"
"ဖွားဖွားကြီး Jeon လဲပြန်ရောက်ပီဆိုတော့........ကုပ္မဏီကိစ္စတေအကုန် လက်လွဲသင့်ပီလို့ထင်တယ်"
"Jin Hyung လဲ အနားမှာရှိနေပေးမှရမာလေ........တူတူကြိုးစားကြတာပေါ့"
"အဖွားမြေးလေး သေချာ ဦးဆောင်ရမယ်နော်....jinကတော့ ဘေးကနေ ကူညီပေး"
"ဟုတ်ကဲ့"
အချိန်အတော်ကြာ စကားပြောပီးနောက်မှာတောါ့ Jeonဟာ အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်......ရောက်ရောက်ချင်းဘဲ ဆိုင်ကယ်ကိုယူကာ အချစ်ရှိရာသို့ အရှိန်တင်ကာမောင်းလာခဲ့သည်။
Jiminဟာ ကုပ္မဏီမှာလဲမရှိသလို အိမ်မှာလဲရှိမနေခဲ့ .....Jeon တစ်ယောက် သူ့ အချစ်လေး အလုပ်ရူပ်နေလောက်မှာကို တွေးရင်း ချစ်ခြင်းတေအစပြုခဲ့တဲ့ တိုက်ခနိးလေးဆီသို့ လျှောက်လမ်းလာခဲ့သည်။
တိုက်ခနိးရှေ့ရောက်တော့ တံခါးက လော့မချထားသဖြင့် ဖွင့်၍ဝင်ခဲ့ရင်း ဆိုဖာပေါ်တွင် အိပ်မောကျနေသော သူ့ရဲ့အချစ်ဆုံးလေးကို တွေ့ခဲ့ရပီ......အလုပ်တေပင်ပန်းလို့ထင်ပါရဲ့ အိပ်မောကျနေလိုက်တာများ အိမ်ကို ဘယ်သူဝင်လာလဲတောင်မသိဘူး.......
YOU ARE READING
အမုန်းမျက်ရည်(Completed )
Fanfictionနာကျင်မူ့တေကလွဲရင် မင်းဘာများ ပေးအပ်ခဲ့ဖူးလို့လဲ Jeon
