ay tenli kadın | ayber

pt 13

yeni bölüm getirdim, oy vermeyi ve yorum yapmayı ihmal etmeyin lütfen. iyi okumalar dileriiim 🤍

"berk?"

kızıl adam uyuyacağını söyleyip onu da yanında kalması için odaya getiren, yanında uzanan kıvırcığının yanında yatağının başlığına yaslanmış bir halde, yanındaki kızın saçlarını seviyordu şimdi. ona sırtı dönük olan kızın uyumadığının zaten farkındaydı ama ona adıyla seslenmesiyle de bu düşüncesini kendi içinde doğrulamış oldu.

"efendim çiçeğim? uyumadın mı sen daha?"

"uyuyamadım. uyuyamıyorum."

"neden güzelim?" adamın, saçlarında dolaşan ve kollarında da tüy gibi gezen parmak uçlarıyla gözlerini kapattı aybike. fısıltılı sesiyle ona bu kadar narin davranması aybike'nin açıklayamadığı bir şekilde devamlı ağlama güdüsünü tetikliyordu. sanki onunla olduğu zamanlar dışında duygusallaşmaya hakkı yokmuş da sadece bu zamanlarda içini boşaltabiliyormuş gibiydi. sadece berk onun böyle yanındayken istediği gibi davranıyor, hayatındaki her şeye, herkese, tüm pisliklere ağlayabiliyordu. onun dışında her zaman kendinden emin şekilde durmak zorundaydı.

"bilmiyorum." genç kadın her ne kadar berk'i yıpratmamak için ağladığını ses tonuna yansıtmamaya çalışsa da pek de başarılı olduğu söylenemezdi. kızıl adam da gayet bilincindeydi bunun. farkında olmadığını zannetsin ve daha rahat içini dökebilsin diye yüzünü çevirmedi, bir şey de söylemedi. bir eliyle kıvırcık saçlarını sevmeye diğer eliyle de kolunda halkalar çizmeye devam ederken genç kız iç çekmişti. "öyle uzak durma."

"ne yapmamı istersin?"

"yanıma yatmanı isterim. sarılır mısın bana?" 

kızıl adam ikiletmedi. yatakta kendini ilerletip genç kadının yanına uzandığında kollarını beline dolayıp sarıldı ona. aybike arkasındaki adamın boynuna doğru başını geriye yasladığında ona sığındığını bilmek, gecesinin kalanını daha güvende geçireceği anlamına geliyordu. karnını ısıtan kollarını hissetmek duyduğu güveni ve rahatlığını en üst seviyeye çıkarıyordu. karnındaki kollara çekmemesini ister gibi sıkıca sarıldığında ikisi de gözlerini kapamıştı şimdi, uyuyacaklardı.

🖤

sabah olduğunda bulunduğu konumdan elinde olsa hiç kalkmayacak olan genç kadın, belinde hissettiği ellerin orada hala olmasının rahatlığıyla derin bir nefes verdi; halinden memnun, keyifli bir nefes. adamın hala acıdığından emin olduğu, yaralarının iyileşmek üzere olsa da hala göründüğü ellerini severken ona döndü yavaşça yüzünü. hala uyuyordu. çok güzel uyuyordu, çok masumdu. berk onu sevdiği için çok şanslı sayıyordu kendini. ona söylediği sözler, gerçekten buradan uzaklaşabilecek olmaları fikri. yalnızca ikisinin olduğu özgür bir hayat kurabilecek olma fikri o kadar güzeldi ki, imkansızmış gibi geliyordu kıvırcığa. gerçekleşmesi için her şeyinden vazgeçebileceği kadar güzel ve imkansız.

kızıl adamın kemikli yüzünde ellerini gezdirip çillerini özenle sevdiğinde berk'in de onun gibi derin ve huzurlu bir nefes vermesiyle gülümsedi. bunu uykusunda yapıyor olmasıysa memnuniyetini tüm gerçekliğiyle ortaya koyduğunu kanıtladığı için daha çok sevindirmişti kadını.

o uyanana kadar yanından kalkmadan, hatta biraz daha onu böyle izlemek istemenin getirisiyle uyanmasın diye vücudunu hareket bile ettirmeden sadece ellerinin yüzündeki konumunu değiştirerek özenle dokunuyordu her bir kısmına. hayatı boyunca hiç sevgi görmemiş olabilirdi aybike, ama şuan berk'ten gördüğü sevgi, saygı ve incelik karşılık verebileceği tüm güzel duyguları tek bir adamda toplayabilmesine yetiyordu.