On Her Hands

Chapter 18- Archive

"I'll be sending you to Dalton City."
Hindi ko na halos maramdaman ang katawan ko sa narinig. Totoo ba toh? I'll be able to live inside Dalton City? Ang pangarap ng kahit na sinong scientist! Pero sa sitwasyon ko mahalaga pa ba ang pangarap ko? But then again. Kung mananatili ako sa loob ng Dalton City kung saan hindi basta-basta makakapasok may posibilidad na maging ligtas ako mula sa mga taong nais akong makuha pero habang iniiisip ko na ligtas ako habang si Alistair at ang iba pa ay naiwan at maaring mapahamak nanghihina ako. Pero paano naman ako? Hanggang kelan ko kailangang maging matapang at malakas para sa ibang tao?
My eyes mist habang inaalala kung ano ako noon. That selfish Razel from the past that took Shian's life. That selfish Razel that I loathed up until now. Is it too much to ask for my safety? For my life to be at peace?

"What the hell are you up to?! "

"Dont what the hell me Raze-Raze. Im doing  what's necessary!

"Necessary?! You're digging yourself a freaking grave! Stay out of this trouble.please!"

"This is what's right Razel. Im doing this not just for you but for everyone too. "

"Is she still asleep?"

"The dosage of  sedative I injected to her is way higher than the normal people could take"

"but you know she is far from being normal."

"what's the police's findings? "

"Shian.... She took her own life."

A gasp escaped from my mouth as my eyes flung open after witnessing flash of memories again. Hindi ito ang unang beses na nakita ko ang panaginip na iyon. The voices and faces are vague so I am not quiet sure if it is a fragment of my memory or just a product of my conscience.  Nevertheless, ngayon ko na lang ulit nakita ang panaginip na ito. A scene kung saan sinbaing nagpakamatay si Shian. But I know better. Hindi sya ang tipi ng taong babawiin ang sariling buhay.

I roamed my eyes and realized that I fell asleep at one of my sofa at the living room. Suot ko pa rin ang damit na suot ko kahapon noong nag punta ako Palem Detention Center.

Pumasok ako sa loob ng kwarto ko at itutuloy na lamang ulit ang pag tulog.Madilim na ang paligid at sa tingin ko at madaling araw na at hindi nga ako nag kamali. My eyes darted at the digital alarm clock at the side of my bed. Alas-5 na ng madaling araw. I heaved a sigh. Mukang kailangan ko ng mag-ayos. Afterall, mas gusto ko ng ayusin ng mas maaga ang mga papel ko sa school. I will have to prepare for  accelerating examination para maka graduate ako sa senior high legally dahil grade 11 pa lang ako at ayoko naman na mag karoon ako ng drop na marka sa Learner's Information System.

I decided na mag luto na lang muna ng agahan ko since hindi ko na nagawa pang makakain kahapon. Matapos ng pag-uusap namin ni mr. Pawnever. I pondered about his proposal of me staying at Dalton City. Kung tatanggapin ko ba ito o hindi but upon examining his syntax, it is not he is not asking me if I will agree on his proposal rather he is implying that wether I like it or not, lilipat ako ng Dalton. Moreover, kahit naman pabor o hindi I will choose transferring to Dalton since, leaving this place is better than staying. Kung talagang kilala na nila ako, leaving will surely be the option.

        Sinalubong ako ng pamilyar na simoy ng hangin ng makarating ako sa school. Pinagtitinginan ako ng mga estudyante habang nag lalakad ako sa kahabaan ng hallway papunta sa homeroom namin para kuhanin ang mga natitira kong gamit. Nakasuot lang kasi ako ng casual na damit. Mahigpit ang school when it comes to dress code amd yet I chose to wear mossy green t-shirt and ambel jeans.

Wala pang tao sa room ng makarating ako. I tap my ID on the scanner near the glass door prompting it to open. Hindi ko maiwasang ilibot ang mata sa kabuoan ng room na ito. This room is that of an ancient theater ang structure. May podium sa gitna at pataas ang mga upuan. Bawat desk ay may naka attach na personal computers. Dumeretso ako sa pinakadulo sa kaliwanv bahagi ng room kung saan naroon ang table ko na malapit sa bintana na nakatanaw sa botanical garden. Artificial botanical garden. Inayos ko na ang mga papel sa ilalim ng table ko at ni-reset narin ang computer na naka attach sa table ko para hindi na maging hassle sa mga next user. Sa pag angat ng ulo ko, biglang tumungo ang paningin ko sa lamesa sa tabi ng akin. It was empty as ever but now it feels emptier. Hindi ko maiwasang maalala kung paano umikot ang mga mata ko tuwing tumitingin sa akin si Alistair mula sa upuan na yan para lang asarin ako. Kumusta na kaya sya sa summit?

I heaved a sigh. Siguro mas maayos na ngayong malayo sya sa akin. Right kuya Alisandre? I reach at the necklace hiding under my shirt out of reflex.

Nang masiguro kong wala na akong naiwan sa loob umalis na ako at tinungo naman ang techno club headquarter. Ever since tumntong ako ng Pawnever international School naging parte narin ako ng techno club. Nagtungo ako sa cubicle ko at inilagay sa kahon ang mga manual na sinusulatan ko ng plano sa bawat techno cup na sinalihan ko. There were too many of this. Bukod pa ang mga tools ko na naiwan ko sa working area. I was about to leave on my cubicle when I was startled by Pres. Yap. His specs made him look more authoritive than  ever. Bakit ngayon ko lang napansin how soft his features is? Palagi kasi akong ilag sa kanya. He's a year ahead of me kaya siguro ganon.

He placed both of his hand at his back and locked me in a freaking staring contest!

"pres, sabihin mo lang kung may crush ka sa akin."
I shrugged and all of a sudden nakita ko kung paano napuno ng disgust and nonchalant nyang muka.

"alam kong matalino ka pero hindi naman sa lahat ng bagay ay tama ka! he scoffed.

Tumalikod na sya sa akin at nag lakad palayo. So maybe that's our goodbye huh?

Iniwan ko na muna ang malaking kahon na dala ko sa ilalim ng cubicle ko sa techno club hq. Babalikan ko na lang mamaya. Kailangan ko pang puntahan ang faculty para ayusin ang papers ko at humingi ng appointment for accelerating exam na ang principal pa ang mag a-administer.

       Hindi ko maiwasang ngumiwi dahil ang sabi nila ay bumalik na lang daw ako bukas for the exam dahil wala pa ang principal at iaabot na lang daw nila sa akin ang papers ko. Nag send ako ng e-mail! Expressing my intention ti have an appointment to our principal! What the hell?! Frustration is eating me knowing that I'll have to go back here. Kakainin nya ang oras ko.

Left with no choice nag tungo na lamang ako sa library para mag palipas ng oras. Hihintayin ko pa kasi ang papers ko na inaayos ng admin. It wont take time naman since the process are on digital process yung stamp lang talaga ang nag papatagal sa proseso.

There are four libraries in PIS located ito sa apat na buildings ng school. But the school also havr their main library. It's quiet wider than the libraries that can be accessed by the students but the main Lib is solely for the archives. Kaya dito ko gusto pumunta. Malawak at purong puti ang kabuoan ng library. Nay dalawa itong palapag, ang nasa baba ay ang mga upuan at ang librarian at ang mga nasa taas naman ay ang mga libro bukod pa sa mga tablets na pwedeng gamitin for research.

"Razel!" gulat akong napalingon sa isang babaeng nakangiti na ngayon sa harap ko. Her hair is tied in a bun with a touch of blue highlights. Her eyes were that of a color of flickering ocean blue. A humabot a human like robot that was develop in the year 3000s.

I smiled at her presence.
"It's nice to see you again, Razel."
She stated making me smile. Humabots like her are known to be humanly in nature. Some of them are created for a sole purpose of assisting. The only code is that Humabots should not interfere to any human work kaya hindi apektado ang human workforce.

"is there any new here?" I asked habang nag lalakad papunta sa second floor. I can just ask for assistance but I want to skim the books first hand.

"actually..." she said making me look at her.

Nag lakad sya sa helera ng mga libro at tumigil sa pinak dulong aisle. Mula doon ay inilabas nya ang isang libro na sa tingin ko ay matagal nang nai-publish dahil na rin sa kulay ng pahina nito.

"When I done some archive inventory nakita ko yan. Wala sya sa list ko at sa tingin ko ay magugustuhan mo."
She smiled while blinking twice and handed me the book.

Kulay dark blue ang makapal nitong cover na gawa sa leather. Wala man lang kahit na anong nakasulat sa pabalat nito. Libro ba talaga toh?

I flipped the cover and went to the next page. Makapal at naninilaw na ang papel nito at gaya ng cover ay walang kahit na anong nakasulat dito.
Base on the paper's qualitt I must say that it wad published a long time ago already. At mukang hindi na sya nareprint pa.

I flipped the page to next and my eyes darted at the words written in cursive.

Project: Delta