neighbour |alpoy

8

"Bu hava gece boyu durmayacak gibi, uyumayacak mısın?"

Aleyna onun verdiği battaniyeye sarılmış, dizlerini kendine doğru çekmiş otururken ona döndü. "Durmaz mı cidden?"

Kısık sesle sorduğu soruyla Yiğit ayağa kalkıp balkonun büyük cam sürgüsünden dışarı baktı.
Yağmur hızından hiçbir şey kaybetmemişti, şimşek ve gökgürültüleri de aynen devam ediyordu.

"Sanmıyorum."

Aleyna uzunca bir oflayıp kafasını dizlerine yan bir şekilde yasladı. Saat gece biri çoktan geçmişti. Sosyal hayatından birkaç anısını Yiğit'e anlatarak başını şişirmiş ve biraz da zaman öldürmüştü.

"Kulaklık takıp uyusan olmaz mı?"

"Bozuk benimki, senin varsa ödünç alsam.." Aleyna lütfen dercesine bakarken Yiğit kafasını iki yana salladı.

"Ne yazık ki benim ki de bozuk."

Tesadüfe de bakın!

Bir gökgürültüsü ile kapanmak üzere olan gözleri ani bir şekilde açılmıştı. Yiğit ise arkasındaki duvara yaslanmış ona bakarken bir çözüm üretmeye çalışıyordu.

"Kafana yastık mı bağlasak? Kulaklarına yani."

"Bayağı yaratıcı bir fikir."

"Ne? Düşünüyorum işte," onun yanına oturmuş üstündeki battaniyeden biraz da kendisi nasiplenmek için üstüne almıştı bir kısmını. "En azından bir süre dursa, o zaman uyurdun sonra zaten duymazdın."

"Durmuyor ki.."

Biraz daha karaları bağlamış şekilde durduktan sonra bir anda ayağa kalktı. Kendine de sinirlenmişti. Saçma sapan korkuları yüzünden milleti de rahatsız ediyordu. "Neyse ben gideyim, artık uyuyamazsam bir şey değil."

"Olur mu öyle?" Yiğit onun ani kalkışına şaşırarak ardından kalkmış ve konuşmuştu.

"Olacak artık, sana da rahatsızlık verdim bu kadar saat kusura bakma."

"Yok rahatsız etmedin, yani ettin de önemli değil artık. Yarın izinliyim istiyorsan biraz daha sohbet ederiz?"

Aleyna güldü. Bunu istemediğine yüzde yüz emindi. Zaten şu vakite kadar anlattıklarını bir gözü kapalı dinlemişti. Başını şişirdiği çok netti. "Boşver, ben gideyim sen de uyu." Arkasını dönüp kapıya doğru ilerlerken Yiğit de peşinden gitti.

Kapının koluna elini atmışken Yiğit elini kapıya koymuş ve açmasını engellemişti. Böylece kapıya yaslı dururken Aleyna ona anlamaz bakışlar atıyordu.

"Ne yapıyorsun?"

Yiğit edeceği teklifi abes bulur mu diye düşünürken bir yandan salak salak yüz ifadelerine bürünüyordu. Bu da Aleyna'nın kaşlarını çatıp ona sorgular bakışlar atmasına sebep oluyordu.

"Şey diyecektim," boşta kalan eliyle ensesini kaşırken devam etti. "İstersen burada uyu, yani korkuyorsun ya. Daha rahat edersin.. diye düşündüm?"

Aleyna onun gereksiz duraksamalarına güldü. "Hepten uykusuz bırakmayayım seni?"

"Yani çığlık atmazsan ben gayet rahat uyurum."

"Yani bilmem ki," Aleyna kararsız bir yüz ifadesi takınırken salona baktı bir. "Salonda yatacağım değil mi?"

"Aleynacığım zorla seni yanımda yatıracak halim yok. İstediğin yerde yatarsın."

"Kabul etsem yanında yatmama izin var yani?"

Aleyna genç ve güzel bir kızdı, e haliyle bir cilvesi de vardı. Bazen ister istemez çıkan cilveli ses tonuyla karşısındakilerin aklını fazlaca karıştıraniliyordu. Bu da o anlardan biri olabilirdi, çünkü Yiğit afallamış bir şekilde ona bakıyordu.