neighbour |alpoy

21

Aleyna yarısını topladığı saçlarını düzeltti ve arkadaşlarının sohbetlerine dahil olmaya çalıştı. Şuan aklında başka düşünceler vardı. Yiğit'in buraya gelip gelmeyeceği gibi.

Evde toplanalı sadece on dakika olmuştu. Düzenleyen Emir olduğu için gelenlerle selamlaşıp duruyordu, Aleyna da bu sırada kendi arkadaşlarıyla sohbet ediyordu.

Oldukça büyük bir evi vardı, büyük bahçede küçük masaların başında duruyorlardı. Daha sıcak bir buluşma olduğu için abartmamıştı Aleyna. Siyah kısa eteklerinden birini, üstüne de beyaz bir tişört giymişti. Altına giyindiği beyaz sporları ile oldukça basit bir görünüm elde etmişti.

İlk geldiğinde Emir ile kısacık bir süre konuşmuşlardı. Bu süre zarfında da tabii ki ona Yiğit'i davet edip etmediğini soramamıştı. Hoş olmazdı bir kere.

Şimdi de garip bir heyecan içinde her kapıdan içeri gelene dönüyordu gözleri. Yiğit'in burada tanıdığı sadece Aleyna vardı, kimlerle konuşacaktı, nasıl davranacaktı.. hepsini merak ediyordu. Tabii hepsinden önce gelecek miydi? Şuan en büyük merak konusu buydu.

Arkadaşlarının geyik muhabbetlerine katıldıktan bir süre sonra bulundukları yere adımlayan vücudu hissetmişcesine kapının olduğu yöne çevrildi bakışları. O zaten onu ararcasına girdiği için bakışları direkt kesişmişti.

Üstüne giydiği siyah deri ceketin altındaki beyaz gömleğini görebiliyordu, onun altına da bol bir siyah pantolon giyinmişti. Siyah kıvırcık saçları her zamanki gibi dağınıktı.

Aleyna'nın görüş açısına Emir de girince ikisinin tokalaştığını gördü. Bu bir şaka falan olmalıydı.

Onların yanına adımladığında ikisinin de bakışları ona çevrildi. Emir, Yiğit'in tam aksine daha ciddi, şık bir kombin yapmıştı. Bej renklerinin çoğunlukta olduğu yazlık bir kombindi. İkisine şöyle bir baktığında ne kadar zıt olduklarını fark etti Aleyna.

"Napıyorsunuz?" Aleyna gerginlikle sorduğunda Emir onun aksine rahat bir şekilde gülümseyerek eliyle Yiğit'i gösterdi.
"Yiğit gelmiş, selam vereyim dedim."

Aleyna önüne düşen saçı kulağının arkasına attıktan sonra kollarını birbirine kavuşturdu ve ağırlığını bir bacağına verdi. "Yiğit'i davet ettiğini bilmiyordum." Sorgularcasına sorduğunda Emir ona döndü hemen, telaşlı bir ifade yoktu yüzünde.

"Akşama doğru aradı beni, sanırım bizim aramızda halletiğimizi bilmediği için o da bir açıklama yaptı. Ama ben zaten anlaştığımızı söyleyince rahatladı, ben de lafı açılmışken davet ettim."

Aleyna hayret edercesine ona döndüğünde o da zevk alırcasına sırıtarak Aleyna'ya bakıyordu. "Eminim çok rahatlamıştır.." Sessizce söylediğinde Emir bunu duymamıştı.

"Yanlış anlaşılmaydı sonuçta, uzatmadığınıza çok sevindim." Yiğit samimi olmak için çabalamadığı ses tonuyla konuşurken Emir de ona aynı yapmacıklıkla gülümsedi. "Birkaç arkadaşım daha gelmiş, onlara selam verip geliyorum."

"Bunun küçük bir toplanma olacağını sanıyordum.."

"Üzgünüm, kimseyi kıramadım." Emir konuştuktan sonra Aleyna'nın yanağını baş parmağıyla okşamış ve gelen arkadaşlarıyla görüşmeye gitmişti.

Bu hareketten sonra Yiğit dilini yanağına bastırdı. İki üç günlük bir tanışıklık için oldukça samimiydiler.

Elleri cebindeyken iki adım ilerleyip Aleyna'nın tam karşısında durdu.

"Yalanlarınla ve mükemmel oyunculuğunla ikna etmişsin bakıyorum?"

"Ederim demiştim."

Gözlerini devirdi Aleyna. "Bir sorun çıkarma yeter." Yiğit ise giden adamın arkasından baktı bir kez daha. Kaşları hala çatıkken tekrar döndü ona.