RUHUMUN AYNASI

1.Bölüm : "Karmakarışık"

#ZeyKerunutulmadıunutulmaz
Öncelikle herkese merhaba bugün hepimiz için çok özel bir gün ve bizde bugün hikâyemiz için bi adım daha atmak istedik evet belki yeni başladık belkide hikayeyi çok az kişi gördü ama bu bizim için çok büyük bi okuyucu sayısı biz bunuda beklemiyorduk :) daha fazla uzatmayım ben size iyi okumalar :)

Multimedyada Zeynep ve Güneşin giydikleri kıyafetler var. Hikayemizin şarkısıda 'Kır Papatyası'

Sonunda beklenen gün gelmişti. Güneş ve Zeynep'in gecelerini gündüzlerine katarak hazırladıkları büyük gece.

Aslında böyle şeyler hiç Zeynep'e göre değildi ama Güneş'i çok seviyordu, onun içinde her şeyi yapmaya dünden hazırdı. Zaten daha önce yaptıkları da bunun göstergesiydi.

Mekanı son bir kez kontrol etti kadın heyecanlı gözlerle de etrafa baktı her şey gayet iyi ve yerindeydi. Peki Güneş.. O nerdeydi buraya birlikte gelceklerdi hiç de yapmazdı böyle bir şey diye içinden geçirdi kadın. Sonra Güneş'e her zaman güvendiği geldi aklına hiç suiistimal etmemişti ki Zeynep'in güvenini kesin önemli bi işi vardı yoksa asla gelmemezlik yapmazdı.

Mekan da eksik olmadığını görünce son istediklerini de söyleyip, çantasını aldı eline ve arabasına doğru yürümeye başladı.
Arabasına bindikten hemen sonra çantasını yan koltuğa atıp kemerini takıp evin yolunu tuttu.

Bugün Zeynep için çok önemliydi biran önce eve gidip hazırlanıp, Güneşi görmesi lazımdı bir süre sonra eve geldiğinde hemen Güneşi aradı ama telefonu açmadı Güneş. Zeynep hem Güneşi düşünüyor hemde hazırlanmaya çalışıyordu ama aklı Güneşteyken bu biraz zor oluyordu en sonunda kendini duşa attı orda biraz oyalandıktan sonra hemen hazırlanmaya başladı partide giyeceği elbiseyi dolaptan çıkardıktan sonra maşasını fişe taktı o ısınana kadar Zeynep elbisesini giymiş makyajını yapmaya başlamıştı makyajı bittikten sonra buklelerini belirginleştirdi işte bitmişti.

Zeynep hazırdı ama aklı halâ Güneşteydi yeniden aradı ama Güneş telefonunu yine açmadı Zeynep iyice merak etmişti partinin saatide yaklaşıyordu ama Güneş ortalarda yoktu.

Zeynep evden çıkıp partinin yapılacağı mekana geldi ama Güneş burdada yoktu yavaş yavaş herkes gelmeye başlamıştı bi tek Güneş yoktu.

Zeynep sürekli Güneşi arıyordu ama açan yoktu telefonu sonunda Zeynep tam pes etmişti ki Güneş mekana giriş yaptı içi rahatlayan Zeynep hemen Güneşe koştu ve sıkıca sarıldı.

Güneş yavaşca kendinden ayırdı Zeynep'i gözlerinin içine baktı taa en içlerine en diplerine orda hüzün vardı mutluluk vardı sevinç vardı. Nasıl yapacaktı her şeyi ona gözlerine bakması bile içinden küfür savurup bu işden vazgeçmesini söylüyordu. Ama yapamazdı kendini bi kenara atsın Zeynep'e bunları yaşatamadı. Hem Zeynep.. Zeynep bu acıyı kaldıramazdı ki..

Düşüncelerinden savrulup karşısındaki kadına hayranlıkla baktı yeşilin en güzel tonu üzerindeydi yine.
Ellerini yanaklarına getirip küçük bir buse kondurdu kadının dudağının kenarına. Sonra da koca bi kahkaha patlattı Zeynep'e.. Gözlerinin içi gülerek

"Yine mi yeşil kıvırcık ?"

O elbisenin içindeki ne kadar olgun dursada çocuk gibi omzunu salladı Zeynep..

"Napıyım gözlerinle uyum yakalamaya çalışıyorum"

"Saçmalıyorsun yine. Ne yani sen yeşil giymesen biz uyumlu olmayacak mıyız ?"

"Hiçte bile. Bunu kastedmediğimi çok iyi biliyorsun. Hem sen o yüzden mi siyah giyiniyorsun ?"

"Alakası bile yok"

"Takım elbiselerin her tonu var ama nedense benim yanımda hep siyah hep siyah"

Kahkaha atmaya başladı kadın son sözlerinden sonra az önceki endişeden gram kalmamıştı artık.

Bu kıyafet işi de onlarda rutinleşmişdi. Ona gülüyordu her özel davet de geçiyordu bu konuşma aralarında. Güneş de daha fazla kendini tutamayıp gülmeye başladı. Sevdiği kadının parmaklarını parmaklarına kitleyip içeri yürüdüler.

Zeynep ve Güneş ailelerinin yanına geçtiler Zeynebe kalsa hiç gerek yoktu böyle bir davete ne gerek vardı ki şirketin ortaklığını yada iki ailenin tek varislerinin Güneş ve Zeynep olduğunu belirtmeye zaten herkes biliyordu bu yıllardır böyleydi ama işte sevdiği adam böyle davetlere gelmeyi çok seviyordu o yüzden katlanıyordu zaten.

Zeynep dalıp gitmişken Güneşin sesiyle tekrar onun gözlerine çevirdi gözlerini

"Yine nerelere daldın öyle kıvırcık" Zeynep ufak bir tebessüm etti

"Hiç öyle düşünüyodum sadece ne gerek varki böyle bir davete" Güneş ufak bi kahkaha attı alışmıştı bunları duymaya artık

"Kıvırcık her seferinde aynı şey bu sefer farklı ama" Zeynep tamamen döndü sevdiği adama

"Neresi farklı halâ anlamadım ki"

Güneş bu dediğinede gülmüştü zaten bu kadının yanında hep gülmüyor muydu? Peki şimdi nasıl bırakıp gidecekti ? Gittiğini hiçbir zaman bilmeyecekti ama Zeynep bunu da aklına getirerek içinden bir kez daha küfür savurdu. Kahretsin zamanıydı demi tam mutlu oldum derken zamanıydı.

Zaman geçiyor Güneş gülerken zeynebin sıkıldığını gördü kendi kendine bi daha güldü ve sevdiği kadının yanına geldi.

"Acaba bu güzel hanfendi benimle dans eder mi?" Zeynep Güneşin bu dediğine kıkırdadı

"Hımm bi düşünüyüm neden olmasın"

Güneş güzeline gülümsedikten sonra hemen elinden tutarak piste çekti onu ellerini beline sardı ve çekebildiği kadar kendine çekti sevdiği kadını Zeynepte kollarını sevdiği adamın boynuna doladığında çiftimiz için normal ama etraftaki insanların imrenerek baktığı bi dans başlamıştı.

Güneş sürekli Zeynebin saçlarını kokluyor sanki bir daha o kokuyu alamıycak gibi davranıyordu gerçi zaten öyle değil miydi?

Güneş düşüncelere dalmışken Zeynebin sesiyle kendine geldi.

"Herkesin bize böyle bakmasını sevmiyorum"

Güneş koca bi kahkaha attı

"Güzelim çok fazla şikayet etmiyor musun?"

Zeynep somurtmuş bi ifadeyle

"Ya napıyım Güneş biliyosun işte rahat edemiyorum böyle herkesin gözü bizim üzerimizde"

Güneş Zeynebe doğru eğildi

"Biliyorum kıvırcık biraz daha sabret hı olmaz mı? Benim için"

Zeynep sevdiği adama baktı

"Zaten hep senin için"

Güneş yeniden güldü ve Zeynebin burnunun üstüne ufak ama etkili bi öpücük kondurdu.

Bölüm sonu..