Stay / AlKer

Dünyam, içinde senin olmadığın | Final

Üstünü değiştirmek için soyunma odasına girdiğinde uzun bedenin de orada olduğunu görüp geri dönmeye yeltendi "Sen kal, ben çıkarım." Diyen sesi duyunca ise bir şey demeden bakışlarını ondan uzak yere çevirip kendi dolabına ilerledi. Kamp başladığından beri kelimenin tam anlamıyla ondan kaçıyordu ve Altay'ın iki kez net olarak onunla konuşma girişimi olmuştu.

Kapının kapanma sesi ve kilit sesini duyunca nefes sesi de gelince omzu üzerinden geriye baktı. Kaşlarını çatarak ne yaptığını sormak istediğinde Altay'ın ona doğru dönüp elindeki anahtarı kaldırmasıyla "Ne halt yiyorsun yine?" Diye sordu konuşunca çenesinin kasıldığını hissediyordu.

"Konuşmamız gerekiyor. Herkes aramızda bir problem olduğunun farkında ve bu takıma sıçrıyor."

"Takımı düşünüyorsan defol." Diyip tekrar önüne döndü. Kalbin bu kadar hızlı çarpması yüzünden yüzünü buruşturarak elini yumruk hale getirip dolaptan kıyafetini aldı.

Üstünü çıkarıp hoodiesini giydiğinde ise onun bir şeyleri hala kurcaladığını duyuyordu. Bu yüzden elindeki formayı yere atıp "Ne yapıyorsun orada?" Dediğinde başını tavana doğru kaldırıp sayarak nefes alamaya başladı.

"Kapı kolu bozuldu."

"Ne?!"

Kerem'in hızla ona doğru dönüp iki üç adım attığını görünce elindeki maket bıçağı da yere düşmüştü.

"Sen mi bozdun kapıyı?" Dedi hayretle Kerem.

"Şimdi başkaları bizi bulana kadar benimle konuşmak zorundasın."

"Manyak mısın oğlum sen?"

Altay'dan histerik bir gülüş alıp başını yana çevirişini izlerken ondan gözünü alamadığı için karnına art arda yumruklar yemiş gibi hissediyordu.

"Kerem,"

"Sus."

"Yaptığım çok büyük şerefsizlikti biliyorum."

"Sus diyorum sana." Diyip yere eğilerek maket bıçağını aldı ve kapıya yöneldi Kerem. Altay'ın bozduğu şeyi düzeltmeye çalışıyordu.

"Ama biz bitmiştik anlıyor musun? Bitmiştik ve nefes aldığımı hissettim, mutluydum."

"Mutlu olmaya devam etseydin o zaman piç." Dediğinde sinirlerini sakinleştirmek için daha abanarak kapı kolunun vidalarını takmaya uğraştı.

"Olamadım işte. Sen hayatıma girdikten sonra eskisi gibi olmadı, sensiz olmuyordu."

"Olmuş işte. Mutluymuşsun. Benim yanımda olmadığın o şeye sahipmişsin ama sen tek becerebildiğin şeyi yaparak o mutluluğunu da sikmeyi tercih etmişsin." Dedi ona dönerek.

"Beni sevdiğini kaybetmeden önce hissettirseydin senin yanında da mutlu olacaktım."

"Hah," diyip kahkaha attı Kerem. "Suçlu ben mi oldum?"

"Suçlu aramıyorum ama sen de biliyorsun ki biz birbirimizi kaybetmeden anlayamıyoruz. O yüzden Kayra beni anlayamaz ama sen anlayabilirsin."

"Seninle sağlıksız berbat bir ilişkim olduğundan beni anla ama Kayra ile mutlu sağlıklı alanım olmasına da laf etme mi demeye getiriyorsun yoksa ben mi yanlış anlıyorum?" Dedi eliyle ortada bir şey varmış gibi orayı göstererek.

"Benden başkasıyla olamayacaksın Kerem." Diyen Altay'ın yüzünü o an kesmek istemişti.

"Bu kadar emin konuşmazdım." Dediğinde kendi sesi bile buna inanmadığını hissettiriyordu.