12. "Korku"

4 0 0
                                    


-- 3 ay sonra

"Tamam Zack."

Andy yüzüme baktı.

"Ne oldu?"

"Zack'in sağlam bir planı var.."

Andy kafa salladı.

"Sana ihtiyacım var Andy, mutlaka ihtiyacım olduğunda yanımda olmalısın."

Andy sorgusuz sualsiz kafasını salladı.

Honey 2 ay'dır Tristan ile evlerini ayırmıştı.

Çokta uzaklaşamamıştı. Tristan tarafından Korumalı bir evdi.

O adamın yanından bir şekilde onu zaklaştırmıştık.

Telefonumun sesinin gelmesi ile ekrana baktım.

Mesaj atan Honey'di.

'Evde sıkılıyorum, bana gelir misin?'

Tebessüm ettiğimde garip hissetmiştim. Hazel ile farklı bir bağımız vardı.

Gürültü ile içeri giren adama baktım.

"Louis?"

Nefes nefese bana bakan ela gözlere baktım.

"Javad?"

Dediğimde bana yaklaştı.

"Onun nerede olduğunu biliyorsun değil mi?"

Demesiyle göz temasımı kestim.

"Kim?"

"Anlamadın mı şimdi? Honey.. biliyorsun?"

Javad'a baktım.

"Javad bunu konuşmamız gerek.."

Hızla beni itekledi.

"Neyi konuşacağız?!"

"Yavaş.."

Sakin bir şekilde konuşmalıydım ancak o bağırıyordu.

"Konuşmak mı? Sen benimle konuşur muydun?!"

"Çünkü Başı dertte olduğunu kendisi söylememi istemedi! "

Sesimi yükselttiğimde Javad bana sessizce baktı.

"Başı dertte mi?"

"Dinleyeceğine söz vermelisin Javad.."

kafasını olumlu salladığında ofisimde ki koltuğa oturup ona anlatmaya başladım.

--- yarım saat sonra

"Yani Tristan'dan kurtulamadı.."

Ona kafa salladım.

"Kuzenimin bunu çözeceğine eminim.."

Kafamı salladım.

"İstersen seni onunla görüştürebilirim ama Honey biraz garip sen konusunda.."

Javad tek kaşını kaldırıp bana baktı.

"Sanki onu benden önce tanıyormuş gibi ne ara samimi oldunuz?"

Gözlerimi kaçırdım.

Ancak bir anda bana bakarken şaşırdı.

"Ona aşık oldun dimi?"

Kafamı olumluca salladım.

O Gülmeye başladı.

"Yakışacağınızı düşünüyorum Louis. O da seni seviyor mu?"

"Evet.."

Dediğimde gülümsedi.

"Çok güzel.. onu kurtacağını biliyorum Louis."

"Merak etme Tristan'a yaşattığı çoğu şeyi yaşatacağıma yemin ettim.."

Javad üzgünce oturuyordu.

"Onu görmek isterdim.."

"Ona söz verdim, bir süre ağzını arayacağım seni görmek istediğinde söz veriyorum, sizi görüştüreceğim.."

-- ertesi akşam.

Honey'nin perdesinin kıpırdadığını görmüştüm.

Aşağıya bana bakan yeşil gözleri gördüğümde, ardından gelen gülümsemesini görmüştüm.

Saçları hafif rüzgarla savrulurken ona tebessüm ettim.

Yukarıya sessizce tırmanıp balkona girdiğimde bana sıkıca sarılmasını beklememiştim.

"Geleceğini biliyordum.."

Kollarımı ona sardığımda beni güçsüz kollarıyle içeri alma çabasına güldüm.

Ancak ayağım dolanınca düştüm ve üzerime düşen beden ile yerde kaldım.

"Geleceğimi nerden bildin?"

Diye sorduğumda gözleri gözlerime bakıyordu.

Saçlarını kulağının arkasına aldım.

"Ay.."

Dediğinde garipçe yüzüne baktım.

Üzerimden inip yanıma uzandığında kafasını göğsüme koydu.

Odasının beyaz tül perdeleri rüzgardan hafifçe sallanıyordu.

Kolumu beline sardım.

İşaret parmağını kaldırdı ve önünde duran gökyüzünü gösterdi.

Kocaman bir dolunay bize, bir ise kocaman bir kır beyazı dolunay'a bakıyorduk.

"Dolunay varken gelirsin sen.."

"bazen beni unuttun diye düşünüyorum ama sonra ay'a bakıyorum. O gece burada yanımda oluyorsun.."

Kafasını hafifçe öptüğümde bana daha da sarıldı.

"Seni asla unutamam. Sen beni mi özledin? "

"E-evet.."

Dediğinde düşündüm.

"Başka bir şey var sende.."

"Korkuyorum."

Direk söylediğinde kalkıp oturdu ve yüzüme baktı.

"Neden korkuyorsun Haze?"

"İçimde bir sıkıntı var. Korkum yersiz belki ama kendine dikkat etmelisin.."

Yanağını hafifçe okşadım.

"Merak etme canım. Sen bunu düşünme."

Dizlerinin üzerinde durup bana yakınlaştı.

"Elimde değil.."

Ellerimi tuttu. 

"Sana bir şey olacak diye korkuyorum Louis.."

Gözlerime baktığı zaman hüznü'nü farketmiştim.

"Senin yanındayım ben hep unutma.. bana bir şey olmaz korkma. söz veriyorum seni buradan çıkaracağım."

Hazel yavaşça yanağımı öperken içimden kopan ateş parçasıydı.

"Seni seviyorum sadece endişelerim büyük Louis.. seni kaybetmek istemiyorum."

Ona sıkıca sarılıp dudaklarını öptüm.

"Söz veriyorum.. iyi olacak."

Benim için en son annem endişelenmişti biliyordum.

Ve Onu kaybetmiştim.

Şimdi aynı korkuyu ben hissediyordum ancak bunu ona söyleyemek bile değil, hissettirmemem gerekiyordu.

BALHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin