Delta Kim Taehyung ve biricik eşi Kim Jungkook'u kendi canından daha çok sever. Bu sevgisi gün geçtikçe azalmak yerine artıyordu.Bir gün kalbinin sadece Jungkook'a değil bir de minik bebeklerine ait olduğunu öğrendiğinde her şey daha güzel olmaya ba...
Hayatımda ilk kez altıma yapmış olmayı diliyordum. Hem çok erkendi hem de Kocacım yoktu yanımda. Doğurmak istemiyordum. Korkarak alt tarafıma baktım. Kesinlikle suyum gelmişti. "Bebeğim şuan doğamazsın lütfen rahat dur!" şu anlık sancım olmadığı için rahattım.
Sanki hiç suyum gelmemiş gibi üzerime pikemi çekip uzanıp gözlerimi kapattım. Tetem geldiğinde suyumun geldiğini tam anlamıyla anlamak istiyordum. Hayır kesinlikle suyum gelmedi ve doğurmuyorum. Asla öyle bir şey olmadı. Hayır sancım başlamıyor. Kocan gelemediği için dövmek istemiyorsun. Hadi uyu Jeongguk uyu. Yok sancın artmıyor saçmalama. Dayan Jungoo kocişin gelene kadar dayan.
Kapının sesini duymamla bağıra bağıra ağlamaya başlamam bir oldu. "Tetem koş bebişimiz geliyor." diye bağırdım. Çok ağrım ve sancım vardı. Sanki deliğim patlayacakmış gibi hissediyordum.
Koşarak odamıza girmesiyle kollarımı uzattım beni kucaklasın diye. Kollarını belime ve bacaklarıma dolayıp beni kaldırarak çıkışa koşmaya başladı. "Dayan güzelim bir şey olmayacak size. Yetiştireceğim seni hastaneye." benden daha çok panik yaptığını biliyordum.
Daha çok sancı vurmasıyla elimi karnımın altına bastırdım. "Beni eve geri götür doğurmak istemiyorum! Vazgeçtim!" arabanın nasıl çalıştığını unutmuş gibi bakıyordu. Derin bir nefes alıp arabayı çalıştırdı.
"Birtanem bunu söylemek için çok geç değil mi sence de!" ikimiz de panik olduğumuz için sesli sesli konuşuyorduk. Taehyung'un elleri titriyordu. Ben ağlıyordum.
"Yok sana başka çocuk mocuk! Bana bir gün denetselerdi şu acıyı yapar mıydım hiç!" kesinlikle akıl işi değildi doğurmak. Tamam bebişi taşımak iyi güzel hoştu. Doğuracağımı nerden bileyim ben.
"Senin içime boşaldığın geceye küfür etmek istemiyorum. Daha hızlı sür şu arabayı. Dedem gibi kullanıyorsun!" şuan karşıma kim çıksa boğmak istiyordum. Taehyung hızlı hızlı kafasını salladı.
"Aşkım daha hızlı olmaya çalışıyorum elim ayağım tutmuyor. Kullanamıyorum siktiğimin arabasını şuan!" karşımıza kırmızı ışık denk gelmesiyle Taehyung durmuştu. Trafik kurallarına uyacak zamanda değildik kesinlikle şuan.
"Taehyung niye duruyorsun!" diye bağırmamla korkmuş ve panik olmuş halde bana doğru döndi. "Aşkım kırmızı ışık napayım!" ağlayacak hale gelmişti.
"Ben olmuşum burada kırmızı ötüyorum dattiri dattiri sen kırmızı ışık diyorsun bassana şu gaza!"
Tekrardan gaza basmaya başladığında artık dayanamayavak gibiydim. Tek eliyle araba sürüp diğer eliyle elimi tutuyordu. Elini morarttığım kesindi. "Derin derin nefes al ver aşkım! Huh Huh huh!" bana diyip kendisi yapıyordu.
"Bebeğim istediğin el olsun al kolumu koparayım ama lütfen azıcık daha dayan gelmek üzereyiz." derin derin nefes alıp veriyordum. Aklıma gelen şeyle durgunlaştım.
"Taehyung bana bir şey olursa bebeğimize çok iyi bak tamam mı?" sonunda ağlamıştı. Kafasını hayır anlamında salladı. "Öyle bir şey olmayacak." her şey olabilirdi doğumda.
Hastanenin önüne geldiğimizde hızla beni arabadan indirip içeriye koşturdu. "Yardım edin eşim doğuruyor!" hemşireler hemen sedyeyle yanımıza koşturmaya başladı.
"Beyefendi eğer biraz daha feromon salgılarsanız eşinizi doğurtturacak doktor kalmayacak hastanede sakin olun lütfen." asla elimi bırakmadan benimle birlikte doğumhane kapısının önüne kadar geldi. Ne yani kocam dışarı da mı kalacaktı. Onu niye kapıda bıraktık.
"Kocamı içeri almazsanız doğurmam!" diye bağırdım. İçimde kocamın endişesini,korkusunu, paniğini, heyecanını her duygusunu hissediyordum ve kesinlikle şuanda yanımda olmalıydı.
"Kocasını da alın içeriye!"
___________
Kitaplarımı çok boşlamışım onu farkettim o yüzden buraya da haftada bir bölüm atmaya çalışacağım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
