love by the moonlight

~ 3 ~

- Co tu się kurwa dzieje?! Dlaczego on prowadzi, jest pijany! - mówiłam w panice.

- Spokojnie wypił tylko 3 piwa nic nam się nie stanie. - odpowiedział nad wyraz spokojnie Pope.

- Boże... Co się w ogóle stało? Ile ja spałam i gdzie my jedziemy? - zasypałam ich masą pytań.

- W skrócie to JJ pobił się z jakimś typem ty się upiłaś do nieprzytomności zasnęłaś gdy tylko wsiedliśmy do auta my musieliśmy jeszcze jechać coś załatwić więc spałaś ponad godzinę wtulona w JJ a ten stwierdził, że nie chce Cię obudzić więc w ogóle się nie ruszał. A i jedziemy do mnie do domu - opowiedział mi brunet.

- O kurwa no to świetnie - odpowiedziałam tylko tyle, ponieważ byłam w niezłym szoku. - I tak szybko wytrzeźwiałam?

- Tak szczerze to pewnie nadal jesteś jeszcze pijana tyle, że mniej - powiedział Pope.

Odwróciłam się w stronę JJ i złapałam jego twarz w ręce aby mu się przyjrzeć.

- Masz rozcięty łuk brwiowy i wargę trzeba to odkazić. - poinformowałam go.

- Nie ździw się jak będzie gadał coś głupiego, zjarał się - ostrzegł mnie John B.

- A no to świetnie - odpowiedziałam mu sarkastycznie.

Wyciągnęłam swój telefon z kieszeni i spojrzałam na godzinę była prawie 2 a na dodatek miałam 18 nieodebranych połączeń od taty i 10 od Sophie zajebiście. Miałam również jakieś nie odczytane wiadomości więc od razu w nie weszłam.

od Sophie:
Lucy gdzie ty jesteś?

od Sophie:
lepiej odbierz ten telefon

od Sophie:
Lucy do cholery nawet nie wiesz jaki tata jest na ciebie wściekły zadzwoń do niego lub chociaż napisz co się z tobą dzieje!

od Sophie:
lepiej uciekaj na drugi koniec świata i nigdy więcej się mu nie pokazuj jest naprawdę bardzo zły

japierdole co teraz?

zauważyłam, że mam jeszcze jedną nieodczytaną wiadomość od taty

od Tata:
Jak wrócisz musimy sobie porozmawiać, obiecałaś mi coś i złamałaś obietnicę.

nie no świetnie.

- Co masz taką minę Lucy? Coś się stało?- wyrwał mnie z zamyśleń Pope.

- Nic takiego po prostu tata jest na mnie wściekły bo cały wieczór nie odbierałam telefonu ani nie dawałam oznak życia - odpowiedziałam zgodnie z prawdą.

- Jeśli chcesz mogę cię odwieźć - zaoferował John B - Lecz potrzebujemy twojej pomocy z JJ'em nie dość że jest poobijany a my nie znamy się na ratownictwie to jeszcze zjarany i będzie ciężko, naprawdę potrzebujemy Cię Lucy.

- Nie martw się nie zamierzam dziś wracać do domu, mogę u Ciebie przenocować? - spytałam głosem pełnym nadziei.

- Ogólnie to wygląda tak, że jeśli chce się spać u Johna B to nie trzeba się go nawet pytać to jest nasz drugi dom wchodzisz jak do siebie kiedy chcesz i zostajesz na ile chcesz - Powiedział JJ który się właśnie obudził, szczerze to nawet nie wiedziałam kiedy zasnął bo przed chwilą widziałam jak się z czegoś śmiał lecz teraz to ja śmiałam się z tego co powiedział.

To słodkie mieć przyjaciół których traktuje się jak rodzinę i żeby nie trzeba było się pytać czy można przyjść tylko sobie wchodzić jak to powiedział JJ jak do siebie zazdrościłam im tego strasznie.