Gymrat / sukufushi

#6

Megumi bu sefer biraz daha erken geldiğinden otobüsten inerken acele etmedi. Yine de cüzdanı, telefonu ve ev anahtarının yanında olduğunu kontrol etti. Hiçbir şeyini çaldırmak istemiyordu.

Eski bir dostuna ait apartmanın önüne geldiğinde sırtını duvara yasladı ve telefonunu çıkardı. Sukuna evden çıktığını ve yirmi dakika içinde orada olacağını yazmıştı. Yaklaştığında mesaj atmasını yazarak telefonunu geri cebine koydu.

Akşam üstü iş çıkış saatlerinde olduklarından trafik vardı ve araçlar adım adım ilerliyordu. Anlaşılan burada oturan insanlar mesaiye kalmayı pek seviyor olmalılardı. Yürüyen ve evlerine dönen insanlar da az değildi. Ayrıca bu saatte eğlencenin dibine vurmaya hazırlanan gençler de az değildi. Megumi henüz düzenli bir hayata atılmış bir yetişkin de değildi, hayattan zevk almayan isteyen bir genç de değildi. Gençlik ve yetişkinlik arasında sıkışıp kalmıştı.

Sonra hemen yanındaki kapı açıldı. Refleksle kafasını kapıya çevirdiğinde önce kumral saçları gördü. Sonra yeşil gözleri kehribarlar ile karşılaştı. Turuncuya benzer gözler şaşkınlıkla irileşirken dudakları istemsizce aralandı. Megumi bu şaşkına dönmüş suratın kendi yüzünde de olduğunu biliyordu.

"Megumi?" Diye mırıldandı kumral çocuk.

"Selam, Yuji." Yuji'nin şaşkın suratı eski haline döndü ve Megumi sohbeti bitirmek istercesine kafasını çevirdi.

Ama sohbet Yuji için henüz bitmemişti. "Seni buraya hangi rüzgar attı?"

"Sadece buradan geçiyordum."

"Ve evimin önünde, evimin duvarına yaslanıp soluklanmaya mı karar verdin?"

Megumi sırtını duvardan ayırdı ve bir bahane aradı. Bunu nasıl açıklayabilirdi ki?

"Senin evin olduğunu fark etmemişim." Saçma bir cevap verdi.

"Yapma Megumi, üniversitede iki yılın bu evde geçti." Yuji kaşlarını sinirle çattı, daha çok bu kadar geç sinirlendiği için kendisine kızıyor gibiydi aslında. "Üniversiteden hiçbir açıklama yapmadan ayrıldın. Benden de hiçbir açıklama yapmadan ayrıldın. Şimdi seni iki yılın sonunda evimin önünde görüyorum? Ne işler çeviriyorsun?"

Pekala, Megumi'nin 'eski bir dostun evi' olarak gördüğü ev aslında eski sevgilisinin evi olabilirdi. Böyle küçük detaylara kim takılırdı ki?

Megumi babasının borçları yüzünden üniversiteye iki yıl geç başlamıştı. Üniversitede de iki yıl boyunca süren uzun soluklu ve gayette hoş bir ilişkileri vardı. Üstelik Megumi ikinci yılını Yuji'nin ev arkadaşı olarak bitirmişti ama birinci yılda da belki de yurt odasından fazla bu evde kalmış olabilirdi. Yuji bu konuda haksız sayılmazdı.

Ama üniversiteyi bıraktığında haberi olmasa da Yuji'yi de terk etmişti. Kumral çocuk sevgilisine hiçbir yerden ulaşamamış, üniversiteye gittiğinde kaydının silindiğini öğrenmiş, çocuğun evinin önüne gittiğinde ise evin satılığa çıkarıldığını görmüştü. Megumi aniden hayatından kayboluvermişti.

Megumi cevap vermediğinde Yuji çocuğun kolunu tutarak bir adım yaklaştı ve çocuğun sırtını yine duvara dayamasını sağladı. "İki yıl önce beni neden terk ettiğini sormayacağım. Ama en azından iki yıllık ilişkimizin hatrı için burada ne halt yediğini anlatmaya ne dersin?"

"Seni ilgilendirecek bir şey değil. Birisini bekliyorum." Megumi kolunu çekmeye çalıştığında Yuji Megumi'ye daha çok yaklaşarak onu duvarla arasına daha çok sıkıştırdı. Megumi yüz yüze gelmemek için kafasını çevirmek zorunda kaldı.

"Buraya benden özür dilemeye geldin, değil mi?" Yuji yeni anlamış gibi gülümsedi. "Seni tanıyorum. Bunu açıkça söyleyebilecek kadar duygularını yansıtmayı başaramazsın. Bana da açık açık bunu söyleyemezsin."