TESADÜF AŞK ||Texting

Bölüm (23)

Meliha'dan

İçeriden gelen bağırış sesleri ile gözlerimi araladım. Sanırım uzun süredir uyuyor olacağım ki, başıma feci şekilde ağrı girmişti

Yataktan doğrulup, banyoya gittim ve elimi yüzümü yıkadım. Kendime Aynadan baktığımda karşımda yorgun, bitkin, hayattan bıkmış bir Meliha duruyordu

Ailemi saymıyorum bile

Hepsi onlar yüzündendi

Banyodan çıkıp, odanın penceresinden dışarı baktığımda, havanın turuncuya yakın bir renge büründüğünü gördüm. Bu vakti çok seviyordum, insana huzur veriyordu

Saçımı yukarıdan gelişi güzel bir at kuyruğu toplayıp, içeri doğru yürümeye başladım

Acaba yine ne için kavga ediyorlardı?

"Buğra, aldığın kumar borçları yüzünden batacağız. Sen hala neyin savunmasını yapıyorsun?"

"Yeliz abartma, alt tarafı 450.000 TL"

"Ya buğra 450.000 TL az para mı? Yeter artık terk edeceğim bu evi ya"

"Beni beğenmiyorsan kapı orada. Çıkıp gidebilirsin"

Yine kumar borçları

Yine babam

Şaşırdık mı

Hayır

Bu sefer kavgayı hiç kaldıramayacağımı bildiğim için kavgaya karışmadan, odama gittim

Yorgundum. Çok yorulmuştum. Ama evde yapılan kavgalar, her kavgada kırılan tabaklar ve bardaklar, yaşanan tramvalardan değil

Bir çocuk olarak yaşanan kavgaları durduramadığım için yorgundum

Bizler anne baba çocuğuyuz. Onlara her zaman borçluyuz çünkü onlar bizi doğurdu. Her ne kadar biz seçmesekte onlar bizi doğurdu, yetiştirdi

Onlara her zaman borçluyuz çünkü onlar bize eğitim verdiriyor, yemek yediriyorlar. Halbuki bizi doğurmadan önce bunları yapacaklarını bilmiyorlar mıydı?

Bizler çocuğuz. Evde yaşadığımız travmaları hiç kimseye anlatamayız, çünkü bu ailevi bir mesele. Ama onlar her kavgada mutlaka bağırmalı, dışarıya seslerini duyurmalılar. Çünkü onlar yetişkin, onlar çok zorluk çekebilir ama biz asla çekemeyiz

Bizim derdimiz olamaz. Biz daha çocuğuz. Ne yaşamış olabiliriz ki? Aldatılabiliriz ama bu dışarıya vuramayız, çünkü haksız olan karşı taraf, o yüzden asla üzülemeyiz. Bizim asla çocukluktan kalan travmalarımız olamaz. Çünkü yaşanan kavgalar bizi ilgilendirmiyor. Yaşanan kavgada ölüm dahi olsa üzülmemeliyiz. Çünkü biz çocuğuz

Neden ailelerimize borçluyuz

Bizler istemeden doğuruluyoruz

Büyütülüyoruz

Ama bunlar daha biz haberimiz olmadan yapılıyor

Ve borçlu olan biziz

Kafamı çevirip, masamda duran fotoğrafa baktım.

Belki dedem yaşasaydı beni yanına alırdı. Beni bu kargaşadan uzak tutar, beni savunurdu.

Aklıma gelen ani fikirle, telefonumu alıp, odamdan çıktım

Madem derdim var. Bunu neden en yakınıma paylaşmıyayım?

İçeri gittiğimde, annemle babamın evde olmadığını gördüm. Benim için hoş, çünkü soru yağmurundan kaçabilecektim