DEHLİZ 'Kanlı Varis'

5"O piçi geberteceğim!!"

Herkes dedi merak içinde, ölümden sonra hayat var mı diye?
Boşuna düşünürler, sanki hayat varmış gibi ölümden önce...

Teoman- Fahişe

Hayat insana istediklerini her zaman vermez. Fakat istediği şeyleri her daim almayı bilir. Benden yeterince şey almadığı fikrinde sanırım hala bir şeyler koparmak peşinde. Tamam alsın o zaman. Teslim oluyorum.

İnsanın sakinleşmesi için önce esip gürlemesi, coşup taşması gerekir. Bende esip gürlemiştim, kendimce. Bu patlamanın bedelini saçlarım ödemişti.

Sonrasında kabulleniş geliyor. Kabullendim sessizce. O yatakta saatlerce sessizce kıvrandım. Ne sesimi duyan ne de bana sarılan kimse vardı. Ne bir anne ne de bir başka kimse. Ben ve yalnızlığım, ben ve korkularım, geri gelen kabuslar, rayından çıkmaya başlayan hayatım.

Sabahın ilk ışıklarına değin uyuyamamıştım. Açılan kapı sesiyle transımdan çıktım. Bahar gelmişti. Yavaşça yataktan aşağıya sarkıttım bedenimi. Kuruyan saçlarım şekilsizliğin ve kısalığın verdiği etkiyle bir yün yumağına benziyordu.

Üzerimdeki bornozu omuzlarımdan aşağıya atıp dolaba yöneldim. Çekmeceden çıkardığım iç çamaşırlarını giyip, bir şort ve geniş bir tşört geçirdim üzerime. Kapıdan sarsak adımlarla çıktım. Bahar salonda olmalıydı. mutfak kısmından tıkırtılar geliyordu.

Yorgun bir sesle " günaydın" dedim. beni duymasıyla tezgahta uğraşan arkadaşım bana doğru döndü.

Yüzünde kocaman gülümsemesiyle "Günay..."

Sözünü tamamlayamadan yeşil gözleri irice açıldı. Bir elini şaşkınlıkla ağzına kapatırken, iki adım öne atıldı. Bir an duraksadı. Hasar tespiti yapıyordu. Neredeyse koşar adımlarla yanıma geldi. Hiç beklemediğim bir anda bana sarıldı.

Tüm ihtiyacım buymuş gibi ona karşılık vererek bende sarıldım. Hiç bir şey konuşmadan öylece kaldık bir kaç dakika. Benden ayrılan Bahar adeta tısladı.

" O piçi geberteceğim!" Gözlerindeki nefreti görebiliyordum. Bir eliyle kendi alnına vururken, diğer elini beline koydu. Salonun ortasında volta ataya başladı. Bir yandan da söylenmeye devam ediyordu.

" İçeriye almamalıydım onları. Benim hatam, karşı koyamadım. O piç içeriye zorla girdi sayılır." Yanına gidip kolundan tuttum.

"Onların hatası değil. Kabuslar geri geldi Bahar. Öncekinden daha gerçekler ve acıtıyorlar."

Yüzüme anlamsızca 'nasıl yani' der gibi baktı.

"Anlatacağım Bahar. Hadi kahvaltı yapalım çok açım."

"Sen iyi değilsin Ela. Bu sakin ve dingin hallerin beni korkutuyor."

***

Baharla hazırladığımız kahvaltı sofrasında, olup biten herşeyi anlatım. Beni şaşkınlıkla dinledi. Bebeği onlara vermenin iyi bir seçenek olduğunu savunsa da ben kati suretle karşı geldim.

"Olmaz. Aldıracağım. Bütün hayatımı onun ne halde olduğunu düşünerek geçiremem."

"Söylediğin şeye sen bile inanmıyorsun. Neden iyi bir hayatı olmasın. Bırak yaşasın bir ailesi olur. Sende kendi yoluna bakarsın." sitem ediyordu.

"Bu konu tartışmaya kapalı Bahar. Kararımdan vazgeçiremezsin. Senden istediğim destek olman da değil sadece müdahale etme." gözlerinin içine baktım. "Lütfen!"