3 Gün Sonra
Dolu gözlerimle sadece bakakalabildim onların bu mutluluk dolu bakışlarına.
Daphne,Mattheo'ya bir şeyler anlatıyordu ve şaşıracağınız üzere Matt ise bunlara karşılık gülüyordu.
Yanımda konuşan Dray,Lorenzo ve Adrien'ı görmezden gelerek olabildiğince hızlı bir şekilde çıktım salondan.
Slytherin Ortak Salonuna geldim, herkes yemekte olduğu için kimse yoktu Salonda.
Odama çıktım,Ve tahmin edin ki yapabildiğim tek şey aptalca ağlamaktı.
Mattheo'nun anlatımı ile;
Yemek yerken, Daphne geldi yanıma.
Gününün nasıl geçtiğini anlatıyordu,Canım sıkıldığı için dinliyordum bende.
Ve Kat'in bizi izlediğini biliyordum,Kendisi inanmamıştı bana.
Şu son üç gün içinde yapmadığım şey kalmamıştı ama her seferinde bana inanmamayı devam ettirdi.
Bende Kat bizi izlerken bilerek güldüm.
Tabii ki bunun yanlış bir karar olduğunu Kat'imin hızlıca salondan çıkışıyla anladım.
O sırada da Daphne Salağı Kendisini birşey sanıyormuş gibi saçlarımla oynadı.
Sinirlendim çünkü benim saçlarımla sadece Katherine oynayabilirdi.
"Sana,Bana dokunma iznini kim verdi?"
Dedim katı bir ses tonuyla.
Ağzını açtı ama umursamadan Kat'i takip ettim.
Sanırım kimse olmadığı için Slytherin Ortak Salonuna gidiyordu.
Zindanların yanında bekledim içeri girmesi için,yoksa beni fark edecekti.
İçeri girdikten sonra yavaş yavaş bende girdim arkasından.
Ben gelene kadar odasına çıkmıştı bile.
Bende çıktım ve sadece kapının önünde durabildim.
Beni birşey durdurmuştu çünkü.
Katherine'im hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.
Onun ağlamasını duyunca bende içimden ağladım dayanamadım o gözyaşlarına.
Katherine Anlatımı İle;
Kapının çalması durdurdu hıçkırıklarımı.
"Pans!Şu An iyi değilim sonra gelsen ?"
Diye bağırdım.
"Pans?" Dedi şu an en sesini en duymak istediğim kişi,sorgularcasına.
En hızlı şeklimle açtım kapıyı.
"Ne sikim geziyorsun burda?,Ugh,yoksa ikinci yüzünümü kaybettin?"
"Neden bir kerede bana inanmak yerine hep başkalarının sözüne kanıyorsun?"
"Elimde kanıtım var çünk-"
O sırada bana ilk öpüşmemizi hatırlatan bir şey oldu.
Ama bu sefer öpen ben değildim,Mattheo'du.
Uzun sürenin özlemi ile karşılık verdim bende.
Nefes almak için ayrıldık sonunda.
"Katherine bana lnanmanı istiyorum,Tanrı'ya yeminim olsun ki Daphne beni öptü,ben onu değil,karşılıkta vermedim.Ama sen en olmadık zamanda orda olup tüm durumu yanlış anladın.O sırada orada bulunduğum için senden çok çok özür diliyorum."
"Sana inanıyorum."
"Neden inanmıyors-Ne!? Bana inandınmı?"
"Evet"
Dedim gülerek.
Beni kucağına aldı ve odanın içinde 4 tur döndürdü.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"Bu burada bitmeyecek..."
