NEFRETİN AŞKI

30. BÖLÜM

Poyraz öylece kala kalır ve o da karşılık verir. Sonra bir anda kendine gelip Gece'yi sert bir şekilde itti. Gece'nin ne kadar canı acısa da Poyraz bunu umursamadı.

Poyraz: N'oldu? Mert'i mi özledin?  

Gece: YETER! 

Poyraz alayla güldü.

Poyraz: Yeter mi? Ne yeter lan! Onu öpüp utanmadan birde beni öpüyorsun!

Gece: Onu! Ben öpmedim! Anladın mı beni!?

Poyraz: ANLAMADIM! ALDATTIN LAN BENİ!

Gece: YAPMADIM!

Poyraz: Git bu evden! GİT!

Gece: Çok pişman olacaksın Poyraz.

Gece üstüne paltosunu alıp evden çıktı. Aradan bayağı bir zaman geçmişti Gece hala dışarıdaydı gözleri doluyordu Poyraz'ın ona dediği şeyler aklına geldikçe dalgındı yoldan karşı tarafa geçerken bir araba hızla Gece'ye çarptı.

Gece o anda bayılmıştı kafasından kanlar akıyordu yüzü yara bere içinde kalmıştı. Ona çarpan adam oradan hızlıca ayrıldı. (Fedakarsız Köpek)

Bir süre sonra bir araba geldi Gece'yi bu halde görünce kucağına alıp arabasına bindirdi ve hastaneye götürdü.

***

Saat neredeyse gece on ikiye geliyordu ama Gece hala eve gelmemişti Poyraz merak edip bir kaç kere aramasına rağmen ulaşamadı. Evde korkudan deliye dönmüştü evin içinde dört dönüyordu.

Bekledi ama hala bir arayan olmadı. Ona çok kızıyordu sinirliydi ama Gece'ye bir şey olmasından çok korkuyordu. Bir süre sonra telefonu çaldı Gece arıyordu. Rahat bir nefes verip telefonu açtı fakat Gece'nin yerine başka biri konuşunca bedeni kaskatı kesildi.

Adam: Merhaba, Poyraz Bey.

Poyraz: Sen kimsin ve karımın telefonu sende ne arıyor?

Adam: Merak etmeyin, kötü bir niyetim yok karınıza bir araba çarpmış yerde onu kanlar içinde görünce hastaneye getirdim. **** Hastanesindeyiz.

Poyraz öyle çok gerildi ki nefes bile alamadı.

Poyraz: İ-İyimi peki...

Adam: Hafif bir kanaması var kafasında ve çok az yaralanmış. Hala uyanmadı.

Poyraz: Ta-Tamam geliyorum.

Poyraz evden bir hışımla çıktı. Hızlıca arabasına binip yola çıktı.

Poyraz: N'aptım ben... Her şeyi mahvettim!

Bir yirmi dakika sonra hastaneye gelmişti arabadan inip hastaneye girdiğinde koşarak odasına gitti. Kapısının önüne geldiğinde elleri titreyerek kapıyı açtı. Gece'yi öyle görünce içi sızladı, gözünden akan yaşları umursamadan Gece'nin yanına geldi.

Adam: Ben gideyim artık.

Poyraz: Teşekkür ederim...

Adam: Önemli değil.

Dedi ve gitti. Poyraz Gece'nin yanına oturup ellerine ve yüzüne öpücükler kondurdu. Saat artık ikiye geliyordu Poyraz'da oturduğu yerde uyuya kalmıştı. Gece yavaş yavaş gözlerini açmaya başladı ve etrafa bakındı.

Gece: Poyraz...

Sesi yorgun çıkmıştı. Canı acıyordu. Poyraz Gece'nin sesini duyar duymaz uyandı.

Poyraz: Güzelim... İyi misin?

Gece: İyiyim.

Poyraz Gece'nin elini tuttu ama Gece aniden elini çekti.