NEFRETİN AŞKI

\50/

• Lütfen yıldızı doldurmayı unutmayalım. İyi okumalar...

Gece: Tamam.

Aral Gece'yi odadan çıkarınca Sinem Gece'nin boynuna atladı.

Sinem: Çok korkuttun beni, iyisin değil mi?

Gece: İyiyim.

Gece gülümsedi.

Sinem: Aç mısın?

Gece: Hayır.

Aral: Kızım sonra sohbet edin ya!

Sinem Aral'a dil çıkarınca Aral Sinem'in kafasına vurdu.

Aral: Manyak!

Biraz daha ilerledikten sonra odanın önünde durdular.

Gece: Sende mi gireceksin?

Aral: Bakıp çıkacağım.

İçeri girdiklerinde Gece hızlıca Poyraz'a sarıldı.

Aral: Allah'ın zimbillisi, çocuğun yarası zedelendi.

Gece: Zimbilli ne abi ya?

Aral: Ben de bilmiyorum. Ayrılın artık ya!

Gece Poyraz'dan ayrıldı.

Aral: Neyse ben gidiyorum, sende bak yaralısın dövemiyorum çok yaklaşma kardeşime. Dikkat et kendine! Ölürsen döverim seni!

Poyraz: Ölürsem döv beni.

Aral: Çok komik! Gece, sende yaklaşma buna. Yer bu seni. Hadi görüşürüz.

Aral Gece'ye göz kırpıp odadan çıktı. Gece tekrar Poyraz'a sarıldı ve öptü.

Gece: İyisin değil mi?

Poyraz: Ben iyiyim güzelim, sen iyi misin?

Gece: Evet.

Poyraz: Emin misin? Hiç iyi görünmüyordun.

Gece: İyiyim.

Poyraz: Değilsin. O gün her yerinde-

Gece: Aç mısın?

Poyraz Gece'nin elini tuttu.

Poyraz: Konuyu değiştirme Gece. O herif ne yaptı sana? Anlat her şeyi, lütfen.

Gece her şeyi baştan anlattı.

Gece: Sonra sizin geldiğinizi duyunca beni bir odaya götürdü.

Duraksadı. Gözünün önünde canlandırdı. Ama istemiyordu, hatırladıkça canı yanıyordu.

Gece: Bana vurunca bende ona cam sapladım.

Poyraz dişlerini sıkarak dinlemeye devam etti.

Gece: Sonra etrafına bakındı, eline demir bir sopa aldı...

Gözlerinden yaşlar süzüldü Poyraz onları nazikçe sildi.

Gece: Anlatmak istemiyorum...

Poyraz: Tamam birtanem.

Poyraz yatağın ucuna kaydı Gece'ye boş kalan yeri işaret ettiğinde Gece yatağa yatıp Poyraz'ın canını acıtmayacak şekilde sarıldı.

Poyraz Gece'nin saçlarından öptü. İçeriye Lara'nın dalmasıyla ikiside şok oldu.

Poyraz: Lara?

Lara ağlamaya başladı. Poyraz'ın yanına gelip sımsıkı sarıldı.

Lara: Özür dilerim.