NEFRETİN AŞKI

\49/

• Lütfen bölüme başlamadan önce yıldızı dolduralım, teşekkür ederim. O kadar uğraşıyorum lütfen oylarınızı da unutmayın.

Gece: Hayır... Hayır, hayır!

Gece koşup yerde kanlar içinde yatan Poyraz'ın yanına çöktü.

Yazar: Çok seviyorum böyle sahneleri

Gece: Poyraz...

Gözünden yaşlar süzülürken Poyraz' ın yüzünü elleri arasına aldı. Tam karın bölgesinden vurulmuştu ve bel tarafından da azıcık sıyırmıştı, iki yerinden yaralıydı.

Gece: Aç gözünü nolur...

Gece ayağa kalkıp duvarın arkasından çıktı.

Gece: Abi!

Çok kez bağırdı ama duyan olmadı. Gece en sonunda dizlerinin üzerine düştü ve daha fazla ağladı.

Gece: Tugay! Abi!

Karşıdan Aral koşarak Gece'nin yanına geldi.

Aral: Gece n'oluy-

Sözünü bitirmeden Poyraz'ı gördüğü gibi yanına gitti. Gece'de yanlarına gidip o da çöktü.

Aral: Poyraz aç gözünü!

Aral Poyraz'ın yüzüne bir kaç kez vurdu. Gece daha çok ağlamaya başladı.

Gece: Abi n'apıyorsun zaten canı acıyor ya...

Poyraz öksürmeye başladı ve gözleri açtı.

Gece: Poyraz iyi misin?

Çok iyi, hatta kalkıp birazdan horon tepecek.

Poyraz: N- N'oldu sana?

Kesik kesik nefes vererek konuştu.

Gece: Boşver beni, ambulansı aramamız lazım!

Aral ayağa kalkıp aramaya çalıştı fakat telefon çekmiyordu onların yanından uzaklaştı.

Gece: Sakın kapatma gözünü tamam mı.

Poyraz zorla nefes almaya çalışıyordu.

Poyraz: Kim yaptı bunu sana?

Gece tam itiraz edecekken. Poyraz dişlerinin arasından çıkıştı.

Poyraz: Gece zaten gebereceğim burada. Söyle!

Gece: Ölmeyeceksin! Çıkar ceketini.

Gece Poyraz'ın ceketini çıkartıp yarasına basınca Poyraz acıyla bağırdı.

Gece: Özür dilerim.

Poyraz: Sadece karnım yaralı değil, belimde yaralı.

Gece gözlerini kocaman açtı.

Gece: Ne? Nasıl? Nerenden? POYRAZ KONUŞSANA! Nerenden yaralandın?

Poyraz Gece'nin ağzını eliyle kapattı.

Poyraz: Zaten başım ağrıyor, lütfen.

Gece hüngür hüngür ağlamaya başladı ve Poyraz'a sarıldı.

Gece: Özür dilerim, hepsi benim yüzümden...

Poyraz: Gece, sinir etme beni. Sen hiçbir şey yapmadın!

Poyraz gözlerini kapattı.

Gece: Poyraz?

Ses yoktu.

Gece: Poyraz aç gözünü!

Bağırdı fakat yine ses vermedi. Poyraz öksürerek gözlerini açtı ve kan kustu. Gece eliyle Poyraz'ın ağzını sildi.

Gece: Poyraz dayan nolur...

Poyraz oturduğu yerde yığılarak Gece'nin kucağına düştü. Acıdan titreyen ellerini Gece'nin yüzüne götürüp yaşlarını sildi.

Poyraz: Ağlama, birtanem...

Gece Poyraz'ın avcuna bir buse kondurdu.

Poyraz: Yaşayacağım ben, ağlamak yok. Tamam mı?

Gece: Tamam.

Poyraz: Seni çok seviyorum.

Poyraz'ın eli Gece'nin yüzünden kayıp yere düştü ve gözlerini kapattı.
Gece ağlayarak çığlık attı.

Gece: Aç gözünü lütfen.

Tugay: Poyraz!

Tugay koşarak Poyraz'ın yanına geldi.

Tugay: Abim aç gözlerini. Gece n'oluyor?

Gece: Vurulmuş...

Aral: Hadi Tugay Poyraz'ı al yolun o tarafa geçelim. Burayı görünce polis çağırırlar.

Tugay'ın gözlerinden yaşlar süzüldü Poyraz'ı kucağına alıp dışarıya çıktılar.

Gece ayağa kalktığında dayanamayıp yere yığıldı. Aral'da onu kucağına alıp çıktı.

**
Ameliyat hane'nin kapısı açıldığında herkes ayağa kalktı.

Tugay: Kardeşim, iyi mi?

Doktor başını eğdi.

Doktor: Biz elimizden her ne geldiyse yaptık fakat-

Gece: Fakat ne! Yaşıyor değil mi?

Doktor: Maalesef, kurtaramadık. Başınız sağolsun.

Gece dizlerinin üzerine düştü ve ağlamaya başladı.

Mert: Ölecek dedim değil mi sana!

Gece arkasına baktığında Mert'i gördü. Yüzü kan içindeydi. Yavaş adımlarla ona yaklaştı.

Gece: S- Sen gerçek değilsin... Yaklaşma!

Mert: Artık sadece benimsin, sevgilim.

**
Gece çığlık atarak uyandı.

Aral: Gece, n'oldu birtanem?

Gece: O ge- geldi. Mert geldi, Poyraz öld-

Aral: Hayır, hayır. O artık yok tamam mı? Poyraz'da ölmedi. Yaşıyor daha yeni çıktı.

Gece rahat bir nefes aldı. Gece'nin yaralı yerleri sarılmış ve krem sürülmüştü.

Aral: Sadece kabustu güzelim.

Gece: Görebilir miyim? Lütfen...

Aral: Çok az.

Gece: Tamam.

Bölüm sonuuuu.

Koktunuz mu kız?

Canlarım hiç oy ve yorum yok bende üzülüyorum amaa...

Doldurmadıysanız yıldızı doldurabilir misiniz?

Öptüm...