ADI "VATAN"

1. BÖLÜM

🔗🔗

Vurulup tertemiz alnından, uzanmış yatıyor; bir hilal uğruna, ya rab, ne güneşler batıyor.

🔗🔗

4 Eylül 2000/ Şırnak

"Annee noğluy beni göndeyme oyayaağğ." Salya sümük ağlarken bir yandan da annemi ikna etmeye çalışıyordum.

"Efnan, güzel kızım, bak ne güzel seneye okula gidiceksin çok güzel bilgiler öğreniceksin, bu da okula gitmeden önce hazırlık sadece oyun oynayacaksınız, birsürü arkadaşın da olucak."

Ben yatakta bir o tarafa bir bu tarafa kaçarken annem üzerimi giydirmek için beni tutmaya çalışıyordu.

"İstemiyom ben aykadaş falan anne gitmeyceeem." Ellerimi açıp 5 parmağımı gösterdim "Hem ben bu kaday yaşındayım bu yaşta okul mu oluğğy." Akan burnumu koluma sildim nerden biliyim annem bu kadar kızıcak.

"Efnan! Sana kaç kere dedim burnunu koluna silme diye kızım! İtiraz yok üstünü giydiricem ve sende seve seve o kreşe gidiceksin! Ayrıca 5 değil 4 yaşındasın sen."

Ben anneme kedi yavrusu gibi bakarken kapıda kurtarıcımı gördüm. Koşarak yataktan atlayıp kendimi babamın kollarına bıraktım.

" Babaağğ annem beni göndeyiyoo, ben gitmek istemiyom noğğluy bişey de gitmiyim noğğluyy."

Babam elleriyle gözyaşlarımı silerken bi yandan da gülüyordu.

"Nereye gönderiyormuş benim güzel gözlümü?"

"Kyeş diye biyey vaymış baba zoyla götüyüyoğğ, beni bıyakıp kesin gezmeye gidicek yengeme gidicek biz yayamazlık yapıyoz diye beni bıyakıyo biliyoom."

Annem şok olmuş şekilde beni izlerken ablam uyanmış yanımıza gelmişti.

"Ben dedim bu çocuğu yapmayın diye olmamış bu, anne aldıramıyor muyuz bunu geçti mi o iş?"

Babamın kucağından atlayıp ablamın dibine gittim.

"Sanane be çiykin seni sevseley beni yapmazlaydı kötü insan." Ve olanlar oldu ben bu sinirle ablamın bacağını ısırdım boyum anca oraya yetmişti. Benim ısırmamla birlikte ablam acıyla bağırıp beni yere itince bende tabi popomun üzerine çakıldım, sonrası facia.

" Babaaağğğ ablam bene vuyduu ağğğğğ"

Annem ikimizi birden azarlarken babam ablamla beni ayırmaya geldi. Beni kucağına aldı ve yatağa oturdu ablamı da yanına otutturdu. Annem bize bakarken babamdan yine aynı sözleri duymaya başladık.

"Benim güzel kızlarım, siz kardeşsiniz, bidaha böyle bi olay yaşansın istemiyorum, benim işlerim var gitmem gerekiyor ben gelene kadar annenizi sakın üzmeyin tamam mı güzel yavrularım?"

Ben sakinleşirken kafa salladım akan burnumu yine koluma silip ablama kötü kötü baktım.

"Ama baba ablam bene hep vuyuyo hep acıtıyo beni ben bişey yapmadım ki hiç annem üzülmesin."