Yeni projeyle ilgili uzun zamandır fic yazmak istiyordum.Kötü kan ile alakalı kafamda kurduğum sahneyi size yansıtmak istedim.Asinin babası kartal polis alazın babası ise mafya. Kişi isimleri olarak başka isimleri içimde oturtamadığım için yabanideki isimlerini kullanmak istedim. İyi okumalar:)
Karakterler olarak;
Rojbin Erden-Asi
Bertan Asllani-Alaz
Ertan Saban-Kartal
Kaan Mirac Sezen-Kaan
_______________________
Uzun süren yolun ardından asinin evine varmıştım. Asi kaçırılmıştı. Babamın kaçırdığından şüphelenmiştim hatta emindim. Kartalı korkutmak için asiyi kullanıyordu.Ama bilmiyordu ki hayatını adadığı oğlu asiye aşık olmuştu. Kartala söylemek için evlerine gittim. Kapıyı çaldığımda kaan açtı. Asinin ikizi. Birbirimizden çok hoşlandığımız söylenemezdi. Asi olmasa şimdiye kadar çoktan birbirimizi öldürmüştük. Kaan kapıyı açıp karşısındaki bittik halde olan adamı gördüğünde"ne işin var lan senin burda"dedi. Alaz onu dinlemeden içeri girdi.Kartal onu gördüğünde elini omzuna atıp "gel geç salona"diyerek salona yönlendirdi. Kartalla araları çok iyi olduğu söylenemezdi ama asi kaçırıldığından beri empati kurup birlikte asiyi aradıklarında araları iyi olmuşu.
Alaz salona geçtiğinde tekli koltuğa oturdu. Kaan'da karşısına geçip yorgunluktan kapanan gözlerini açmaya çalışıyordu. Alaz "babam yaptı"diye konuşmaya başladı. Alaz babasını adamlarıyla konulurken duymuştu. Babası duşa girdiğinde ise telefonundan kendine konumu atmıştı.
Kartal evin etrafında dolanırken duyduğu cümleyle yerinde durup bakışlarını yerden alaza çevirdi. Kaan "n-nasıl yani baban derken ne alaka"diye sordu. Kaan bakışlarını babasına çevirip sorusuna karşılık vermesini beklerken alaz "depoya götüreceklermiş saat sekiz de"dedi. Saat altıydı. Kartal koltuğa oturup kaan'a döndü. "Babası senelerdir aradığımız o mafya"dedi. Kaan hızlıca ayağa kalkıp alazın yakalarından tuttu. "Kalk git lan burdan KALK!"diye bağırarak konuşmaya başladı. Alaz hiçbir şey demeden kalkmıştı. "Baban kaçırmış ikizimi hala gelip burda oturuyorsun siktir git evimizden"dedi. Kartal ayağa kalkıp kaanın alazın yakasındaki ellerini bıraktırmaya çalışıyordu. "Kaan sakin ol oğlum ben biliyordum dur bir dinleyelim"dedi. Kaan babasına anlamsızca bakıyordu. Kızını kaçıran adamın oğluna karşı böyle davranamazdı diye düşünüyordu. "Baba nasıl sakin olayım ya gelmiş rahatça oturup anlatacak mı bir de"diye sorarak alazı gösteriyordu. Alaz ortalarında duruyordu. Hiçbir şey demeden susuyordu sadece. Kartal "plan yapıcaz birlik olup asiyi kurtaracağız kaan"diyip elini oğlunun omzuna attı. Sakindi şuan sakin olması gerekiyordu. Küçücük bir hata kızının canının yanmasına sebep olabilirdi. Alaz "önce ben gidicem konuşacağım ben konuşursam ikna olur"dedi kendinden emin bir şekilde. Babasını durduracağını noktayı biliyordu.
Kaan koltuğa oturup başını geriye attı. Kartalda koltuğa oturduğunda düşünmeye başladı. Alaz etrafa bir göz attığında asinin odasını görmüştü. Yavaş yavaş ilerleyip kapıyı açtığında odaya girdi. Odasını incelemeye başladı. Duvarlarında çerçeveyle fotoğrafı vardı. Küçüklük fotoğrafı,ikiziyle fotoğrafı,babasıyla,arkadaşlarıyla bir sürü fotoğraf vardı. Hepsine tek tek baktı.Alazla fotoğraflarını görememişti. Gözlerini duvardaki çerçevelerden alıp yatağın üzerinde duran küçük kediye baktı.Yatağa oturup başını ve boynunu sevmeye başladı. Kedi asinin yokluğunu biliyordu. Anlamıştı. Gözlerinin etrafındaki tüyler ıslaktı. Alazın elleri boynundaki tasmaya gitmişti. Hamuş yazıyordu. Asi ondan bahsetmişti.Anlatırken gözlerinin içi parlıyordu. Onu sokakta yağmurda sırıl sıklam gördüğünde dayanamayıp eve getirmişti. Yavru kedi alazın ellerinde huzur bulmuştu. Parmak uçlarını yalayıp gözlerini kapattı. Alaz hamuşa doğru yaklaşıp uzun boynunu öptü. Aynı asi gibi kokuyordu. Onu öptüğünde gelen kokuyla gözlerinden tekrar yaşlar akmaya başlamıştı. Kendini durdurmalıydı ağlamaya başlarsa durmayacaktı çünkü. Kedinin üzerinden çekilip yatağın üzerinden kalkarken yanındaki komidinin üzerindeki çerçeveye takılmıştı. Beraber fotoğrafları vardı. Asi barda sahne almaya başladığında beraber şımarık şekilde telefondan fotoğraf çekilmişlerdi. Fotoğrafı gördüğünde yüzünde ufacıkta olsa gülümseme belirmişti.Duvarda değilde yatağının başındaki komidine koymuştu fotoğrafını. Fotoğrafta asiyi öpüp tekrardan yerine koyup odadan çıktı.
