HAZAN VAKTİ

BÖLÜM 2: ANNE GİBİ

Bölüme hoş geldiniz keyifli okumalarr🍂

Bölümü düzenlemeden atıyorum hatam varsa affola

2.BÖLÜM

🍁"ANNE GİBİ" 🍁

"İnsanlar nedenini sorgulamazdı sonuca bakar ve yargılardı."

A.

4.HAFTA SONRA:

Olayların üstünden 4 hafta geçmişti bu 4 haftada Hazan ruh gibi olmuştu konuşmuyor odasına kapanıyor, geceleri saatlerce ağlıyordu. Annesi ve babasına anlatmamıştı olanları sadece ablası biliyordu.

Nasıl anlatılırdı ki o adamla hemen evlendirilir hayatı daha da mahvolurdu. O gün köylerinde yakınlarından biri ölünce babası ve iki eşi apar topar evden çıkmışlardı o yüzden Hazan eve geldiğinde bir tek ablası vardı. 1 hafta köyde cenaze ve taziyede kalmışlardı bu 1 haftada Hazan odasına kapanmış hiç çıkmamıştı. Babasının dediğine göre Celal denen adam ortalıkta gözükmüyormuş. Hazana ne yaptıklarını sorduğunda sadece yemek yediklerini söylemişti Boğazındaki düğümlerle.

Beni kirletti diyememişti...

1 haftanın ardından ailesi anlamasın diye odasından çıkmıştı lakin çok göz önünde bulunmuyordu dudağındaki ve yanağındaki izleri makyajla kapatıyordu. Yaşama isteği tükenmişti adeta hayat gözüne bom boş gözüküyordu.

Aylinde kardeşinin derdine Hazanla birlikte her gece ağlıyordu kardeşi ile sürekli ilgileniyor başına bir şey getirmesinden korkuyordu. Yeme içmden kesilen Hazana zorla yemek yediriyordu.

Bu 1 haftadır Kardeşi sürekli kusuyordu bu durum Aylini endişelendirmenin yanında farklı bir düşünceye de sürüklüyordu kafasındaki düşüncenin olmamamsı için sürekli dua ediyordu.

Bu düşünce Hazanın hamile olma düşüncesiydi. Bunun olmasından deli gibi korkuyordu kardeşi insanlar tarafından alnına sürülen lekeyle bu topraklarda sürünürdü. İnsanlar Celale değil Hazana suçu atardı. Adam şerefsiz demezlerdi kız kuyruk sallamış derlerdi kız öyle giyinmeseymiş derlerdi kimse adamı suçlamaz 17 yaşındaki kızdan ne istediğini sormazdı.

Bu dünyada suçlu kadındı kadın bile kendi cinsinden olanı suçluyor adını lekeliyordu bazen.

Sorun giyilen kıyafet yapılan hareketler değildi sorun insanların geri kalmış zihniyetiydi.

Ve Hazanın babası hatta ailesi bunlardan biriydi bunu duyunca bir dakika dahi düşünmez Berwan konağının önüne atardı.

Evdeki herkes hasta ziyaretine gitmişti Aylin ile Hazan tek vardı evde elindeki tepsi ve cebindeki bin bir zorlukla aldığı hamilelik testi ile Hazan ile birlikte kaldığı odaya ilerledi odaya girdiğinde Hazanı göremeyince tepsiyi makyaj masasına bırakıp telaşla koridora çıktı banyodan gelen öğürme sesleriyle banyoya girdi.

Hazan klozete eğilmiş kusuyordu yine, endişeyle kardeşinin yanına gidip yardımcı oldu Hazan halsizce ablasına tutundu Aylin Hazanı kaldırıp lavabonun önüne getirince yüzüne su serpti bileğindeki tokayla kestane rengi saçkarını bağladı.

"Ablacım iyi misin?" Diye sorduktan sonra kardeşinin saçlarını kulağının kenarına sıkıştırdı.

Hazan dolan gözleriyle başını olumsuzca sallayarak "iyi değilim abla hiç iyi değilim" dedi gözünden yaşlar bir bir süzülmeye başladı. "Korkuyorum abla, düşündüğüm şeyin başıma gelmesinden korkuyorum." Hıçkırarak ağlamaya başladı Aylin kollarını kardeşine sardı o daha 17 yaşındaydı böyle bir yükün altından nasıl kalkardı?

Kardeşinin başının üstünü öperek "korkma ablam ben yanındayım" o da ağlamaya başlamıştı. Aylin Silkelenip kendine gelmeye çalıştı Hazanı kendinden uzaklaştırıp yüzüne baktı "ama korktuğumuz şeyin olup olmadığından emin olmalıyız Hazan."

Hazan dehşetle yüzüne baktı "abla ne yaparım ben böyle bir şey olursa, olmasın istemiyorm abla olmasın!"

"Hazan sakin ol lütfen test yapacaksın ne varsa ortaya çıkacak eğer..." derin bir nefes verdi "eğer öyle bir şey varsa bir çaresine bakıcaz"

Aylin cebine sıkıştırdığı testi çıkarıp Hazana uzattı Hazan titreyen ince parmakları ile eline aldı.

Dakikalar sonra Aylin banyonun dışında Hazanı bekliyordu, Hazandan ses gelmeyince endişeyle kapıyı tıklattı en sonunda dayanamayıp endişeyle kapıyı açtı Hazan banyonun bir köşesine sinmişti iki eli  cansızca iki tarafına düşmüş hamilelik testi avucunda duruyordu gözleri karşısına banyonun duvarına bakıyordu ne ağlıyor ne de ses çıkarıyordu sadece izliyordu.

Aylin koşarak Hazanın yanına geldi elindeki testi alınca sertçe yutkundu çift kırmızı çizgi vardı. Gözlerini acıyla yumdu.

Korktukları başına gelmişti
Hazan hamileydi.

Hazana dönüp sarıldı Hazan kısık sesiyle "Abla ben ne yapacağım? Ben yapamam ben daha kendim çocuğun abla." Sabahtan beri bu anı bekliyormuş gibi göz pınarlarından göz yaşları yağmur gibi yağmaya başladı.

İçindeki yangını söndürmek istercesine gözlerindeki bulutlar yağdı. Kurak topraklarını sulamak istercesine yağdı.

Aylinde kardeşiyle beraber ağladı abla kardeş banyo fayanslarının soğuk zemininde birbirine sarılarak saatlerce ağladı.

Onların kendilerinden başka kimseleri yoktu çünkü Hazanın bu evdeki tek ailesi ablasıydı düştüğünde ablası kaldırmış ağladığında ablası susturmuştu.

Hilal hanım öz annesiydi lakin bir anneliğini görmemişti hep terslemiş kızlarına bir kere sevgi göstermemişti.

Bazen üvey anneleri olan Nurcan hanım bile annelerinden daha merhametli yaklaşıyordu onlara kimseleri yoktu.

Ağladılar kaderlerine, yaşadıklarına, acılarına ağladılar.

Ağlayışları bir süre sonra yerini iç çekişlere bıraktı.

"Ne yapacağız şimdi?" Diye çaresizce mırıldandı Hazan sesi bom boştu ağlamaktan sesi kısılmış başı ve boğazına ağrılar girmişti.

Aylin kolunu kardeşine sardı "Bulacağım bir çaresini ablacım bulacam."

Aylin ayaklanıp kardeşini de kaldırdı odalarına götürdü yoğun ısrarları sonrası getirdiği tepsiden 2 lokma yedirdi Hazana.

Hazan halsizce yatağa uzandı, ablası alnından öptü bir süre sonra dayanamayıp gözlerini karanlığa yumdu.

Gözlerini yumduğu karanlıkta kaybolmak istedi kimse onu bulmasın istedi, Hazan ölmek istedi.

O gün genç kızın rahmine bir can düştü düşen can iki hayatı savurdu savrulan hayatlar çarpıştı yaşayacaklarından habersiz bir Hazan vakti birbirlerine tutundular.

Aylin kardeşinin uyuduğundan emin olunca odadan çıkıp kapıyı sessizce kapattı. Güçsüz olamazdı o bir ablaydı kardeşini her ne olursa olsun bu cehennemden bir şekilde kurtaracak onu kimseye yem etmeyecekti.

Kardeşi için kollarını sıvadı, o bir ablaydı canı yanmış bir abla canı yakılmış bir abla Hazan kardeşi değil kızı gibiydi, kızı için yapamayacağı şey yoktu.

Gözlerinş kararttı çıkış yolları bulmaya koyuldu.

Bir abla gibi değil, çaresiz lakin güçlü olmak zorunda olan bir anne gibi...

🍁🍁🍁

Günün ikinci bölümünü de atmış bulunmaktayımmm

Sizce Hazanın ablası ne yapacakk

Hazan hakkında düşünceleriniz neler

Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyinn<3

3 bölüm yakında sizinle olacak♡