O gün genç kızın rahmine bir can düştü düşen can iki hayatı savurdu savrulan hayatlar çarpıştı yaşayacaklarından habersiz bir Hazan vakti birbirlerine tutundular.
🍁Berzan ~ Hazan
Yaş farkı vardır!
(Hewidar kitabındaki Berzan ve Hazanın kitabıdır...
Merhabalarr yeni bölüme hoş geldiniz umarım iysinizdir ben sınava günler kalmış bir öğrenci olarak çok stresliyim sınava girecek olanlara başarılar inşallah istediğiniz yerler kazanırsınızz dualarınızı esirgemeyin benden lütfen♡
Oylamayı ve satır arası yorumlar yapmayı unutmayın kitaba pek yorum gelmiyor ve düşüncelerinizi çok merak ediyorumm🌼
Bölümde bir hatam varsa affola keyifli okumalar...
"YANAN ATEŞ"
"Ateşi yakmak için kıvılcıma gerek yoktu ateş harlanalı çok olmuştu."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Endişe, hissettiğim duygu buydu tanımadığım bir kadına karşı duyduğum endişe. Aylinin kardeşi için arayıp yardım istemesi üzerine her yere haber salmıştım. Bu işi sessiz ve gizliden yapmak en zoruydu. Kızın iyiliği için kimsenin haberi olmamalıydı. Alık alık yüzüme bakan isminin Hazan olduğunu öğrendiğim kıza bakarak "benimle geliyorsun Hazan Yavuz" dedim. Yüzüne şaşkınlık hakim oldu muhtemelen kim olduğumu sorguluyordu. Hemşire ve doktora bakarak "lütfen bizi biraz yalnız bırakır mısınız?" Dedim yumuşak bir sesle.
Kafa sallayıp odadan çıkıp kapıyı kapattılar. Çatık kaşlarla bana bakan kıza döndüm. "Ne yaptığını sanıyorsun? Ne hakla bu şekilde odayı basarsın!?" Yüksek sesle bağırarak söylediği cümlelere hiç bir tepki vermedim. Sağlıklı düşünmüyordu. Titreyen elleri birazdan gelecek bir öfke harbinin habercisiydi yaşadığı kötü olayın ardından sağlıklı düşünmesini beklemiyordum zaten.
Sakinleşmesi için sesimin tonunu yumuşattım "Beni ablan yolladı Hazan sana yardım etmek için. Ablanın ne kadar endişelendiğinden haberin var mı? Hadi gel gidelim buradan." Dedim ikna edici bir sesle.
Başını olumsuzca sallayıp ayakalndı aramızda üstünde oturduğu koltuk vardı o bir tarafında ben bir tarafındaydım. Üstünde hastane elbisesi vardı.
Dolan gözlerle yüzüme baktı "bana kimse yardım edemez. Ne yapacaksın ha söylsene! yaşamak için hiç bir sebebim yok! HAYATIMI MAHVETTİLER HAYALLERİM NEŞEM RUHUM HER ŞEYİMİ SÖNDÜRDÜLER!" Söyledikleriyle yumruklarımı sıktım oruspu çocuğu Celali mahvedecektim sürünerek ölecekti.
Elimden hiç bir kurtuluşu yoktu. Masum bir genç kızın hayatını mahvetmesini ödeticektim ona.
"BENİ KİRLETTİ O ŞEREFSİZ TAŞIYAMAYACAĞIM BİR YÜK VERDİ!" Diye çığlık attı elleriyle hırsla saçlarını çekiştirmeye başlayınca sertçe iki üç adımda yanına ulaştım endişeyle ellerine uzanacakken bu defa da "DOKUNMA BANA!" Diye bağırdı. Dinlemedim şu an kriz geçiriyor kendine zarar veriyordu. İki elini ince bileklerinden birleştirip tuttum göz yaşları içinde çırpınıyordu bir şeyler mırıldanıyor bırak beni diye bağırıyordu . Attığı çığlıklar dışarı kadar gitmiş olacak ki doktor kapıyı sertçe açtı.
