Chapter 9

14 3 5
                                    

For the past 2 weeks, it's been so tough. They started shooting and of course, we always have to be there dahil nga stage design kami.

We were fixing the next set up para sa susunod na mga scenes nang biglang lumapit sa akin si Ilianna.

"Rev, pinapabigay." Inabot sa akin ni Ilianna ang isang lunch bag na medyo mabigat.

Shuta ang bigat naman nito, ano 'to may bomba?

"Ay sige, pakilagay nalang muna doon sa tabi ng backpack ko. Thank you." Tinuro ko yung backpack ko na nakalagay sa isang monoblock.

Pinadala yun ni mom kay Revanth kasi nagpaalam ako sakanila kanina na gabi na ako makakauwi.

"Ok na ang stage." Lumapit ako kay Alistair na director nitong film. He is from HUMSS B na kasama ko din sa isang organization. Madali rin 'to kasama, palagi ding nakangiti.

"Ok, we'll start!" Paga-announce nito at agad namang nag set up yung mga actor.

Nakita ko si Icarus na inaayusan ni Ilianna. Umalis ako saglit dahil nagugutom na ako.

1 p.m. kami naka-tapos ng stage kaya naman ramdam na ramdam ko na ang gutom.

"Icarus please focus." Seryosong saad ni Alistair.

That caught my attention kaya naman huminto muna ako sa pag-kain at pumunta papunta sa likod ni Alistair para tingnan kung ano ang nangyayari.

"Sorry, last na please." Napakamot si Icarus sa kaniyang ulo at yumuko ng bahagya.

He looked so umcomfortable and tired.

Kahit halata sa mukha niya na pagod siya, pinilit niya pa ring matapos yung isang scene na 'yun.

"Ok, break muna everyone. Balik kayo ng 3:00 p.m. ah." Alistair gave everyone a break. Lumapit agad sa akin si Icarus.

"Galit ka pa rin ba sakin?" He asked sadly. I raised one eyebrow and looked at him.

I stayed silent and thought about it. Actually after that incident nung nakita ko si Ivelle na nakapulupot sakaniya...

I actually forgot about that.

"I'm sorry." Nakayuko siya natahimik nalang din dahil hindi ako umiimik.

"Hindi ako makatanggi dahil nagsumbong si Ivelle sa faculty, and they threatend me na I would loose my scholarship here." He explained further and held my hand.

"I'm really sorry, Reverie."

"Don't be sorry for something you can't control. Pero wag mo namang hayaan na gipitin ka ng ibang tao." I spoked that made him cut what is he about to say.

Icarus has been always like this. Mukha siyang masungit pero he's very fragile.

He might be look snobbish, pero mabilis siyang maawa. He would go silent kapag may umaapi sa kaniya. He don't like sharing his thoughts kasi baka daw makasakit siya.

Tumingin siya sa akin at kita sa mata niya ang pagpipigil ng luha. Lumapit siya sa akin at yumakap.

I stand still as I froze by his touch and my heart starts to race. He was leaning his face to my shoulder and was sobbing.

I patted his back to give him comfort. "You don't have to be sorry, hindi naman ako galit." I said softly.

Kumawala siya sa pagkaka-yakap at tumingin sa akin. "Really? I thought you are." He asked raising his eyebrow.

"Oo, what made you think na galit ako."

"Tuwing aakyat ako sa building natin pinipigilan ako ni Nyx. Busy ka daw, di mo daw ako kailangan." He pouted at tuloy-tuloy ang pagsasalita na para bang nagsusumbong.

Sometimes It's all about usTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon