Fang&Edgar

Edgar nie żyje

Gdy Spike ostatecznie dotarł do miejsca, gdzie miał spotkać się z Edgar, zamiast zobaczyć przyjaciela, spojrzał na smutną twarz Fanga, która mówiła więcej niż tysiąc słów. W milczeniu, z głębokim smutkiem w sercu, Spike wiedział, że coś strasznego się stało.

Fang patrzył na niego z załamanym wyrazem twarzy, jego oczy były zalane łzami, a ramiona opadły bezradnie wzdłuż ciała. Wstrząśnięty Spike zbliżył się do niego, jego serce bijąc z coraz większą szybkością, czując przerażenie, które skręcało mu wnętrzności. Nie odważył się zapytać, ale wiedział, że musi zadać to pytanie, które dręczyło ich obu.

"Fang... co się stało?" zdołał wyrzucić z siebie, jego głos zadrżał, odbijając smutek i lęk, który czuł.

Fang westchnął ciężko, próbując znaleźć słowa, ale w końcu tylko skinął głową w stronę jednego z policyjnych samochodów, które stacjonowały na poboczu. Serce Spike'a stanęło w miejscu, gdy jego myśli pędziły ku najgorszemu scenariuszowi.

Gdy zbliżyli się do samochodu, jeden z oficerów policji, z siniakiem pod okiem i wyraźnym śladem walki na twarzy, opowiedział im tragiczną historię. Edgar został znaleziony martwy, jego ciało leżało opuszczone w zaułku, otoczone przez białe płótno i czerwone światła policyjnych kogutów.

Spike poczuł, jakby ziemia pod nim się zapadła. Cały świat, który znał, runął na jego barki w jednej chwili. To nie mogło być prawdą. Edgar, jego najlepszy przyjaciel, dusza jego śledztwa, teraz leżał martwy, ofiarą nieznanych okoliczności. W jego umyśle ta myśl brzmiała jak niespełniony koszmar, który nie chciał się rozproszyć.

Fang płakał gorzkimi łzami, jego ciało drżało ze smutku i żalu. Spike, choć był zaszokowany i zbity z tropu, wiedział, że musi być tam dla swojego przyjaciela, który teraz znalazł się w najcięższym momencie swojego życia. W milczeniu, z ręką na ramieniu Fanga, obiecał mu, że będzie stał u jego boku, niezależnie od tego, co się wydarzy.