Back to Life (apk)

THE ALONE POET

HAPPY PRİDEE🏳️‍🌈🏳️‍🌈🏳️‍🌈💙💚 (w)

***********
Kalbimde bir boşluk var,
Onun doldurmasını istediğim.
O kadar güzel bi boşluk ki onun gibi, gelip geçenler dolduramıyor.

Gözlerimde bir parıltı var, ona bakınca oluşan.
Küçük kristaller gibi parlıyor onu gördüğüm an,
Fotoğrafı bile olsa, kalbim ayırt etmiyor.

Elimi uzatıyorum boşluğa, tutması için
Tutup, bedenen de beni tamamlaması için,
Ruhen biriz zaten, uzun bir zamandan beri.

Minnetle gülümsüyorum ona sessiz bir teşekkür olarak, yanımda olduğu için,
Geri döneceğine dair yemin ediyor
Ve onu bekleyeceğime güvendiğini söylüyor
gözlerimin içine bakarak.

Çünkü biliyor güven benim için önemli,
Yemini tekrarlıyorum.

O yanımda uyuyor şu an,
Karanlıkta kıpırtısız yatıyor.
Birbirimiz için yanıp tutuşan kalplerimizin atışı sesiz gecede yankılanıyor.

Bana uzun zamandan sonra mutluluğu hak ettiğimi hatırlatıyor gözleri.
Karşı çıkamıyorum ona, ne zaman çıktım ki?
Sadece derin bir nefes alıp teşekkür ediyorum usulca,
Beni böylesine kusursuz sevdiği için

Ve şimdi o uzakta,
Benden kilometrelerce uzakta yeni bir güne başlıyor,
Hayatıma devam etmemi istemişti gittiği sabah,
Ama bilmiyor ki onsuz bir güne uyanmak aklımdan bile geçmiyor.

Damarlarımdaki kan akmak için yalvarıyor resmen,
Karşı koymaya çalışıyorum gücüm yettiğince,
Birkaç sıyrık, birkaç reçeteyle atlatıyorum her seferinde.

Dua ediyorum çabuk dönmesi için, beni sevmeyen tanrıya, her gece  dua ediyorum.
'Onsuzlukla yeteri kadar cezalandırdın beni, sen kazandın' diye fısıldıyorum acı göz yaşlarıyla.

Onlar da akmak için sabırsızlanıyorlar
Ama o beni canlı bulmak ister diye vazgeçiyorum yine.
Jileti, ilaçları, ipi usulca yerine bırakıyorum.
Denizden, çatıdan, köprüden bir adım uzaklaşıyorum onun için.

Gidişi kalbimi sızlatıyor hâlâ, sekiz ay sonra bile.
O gece birbirimizin olurken verdiği sözler geliyor aklıma,
Geri döneceğini söylüyor, usulca saçımı okşarken
Hâlâ bekliyorum onu, ilk günkü gibi umutla...

"Şiirini bizimle paylaştığın için teşekkür ederiz Louis, bize biraz yazılma aşamasından bahseder misin?"

Yıldızlarla süslü bir gece, ne hoş bunları farkedenler için. Ruhlarını kaybetmiş boş bedenler içinse bir farkı yok diğer gecelerden. Yeni çiçek açmaya başlamış bir kiraz ağacının altında, kanında dolaşan fazla miktarda alkolün eşliğinde bir takım saçmalıklar karalayan kalbi kömür karası bir hayalet. Hayatında sevdiği ilk kişinin zamansız gidişiyle bile başa çıkamamış olmasının ağırlığı onu soldurmuş. Dışardan bakıldığında hastalık geçirmiş gibi, çıkık elmacık kemikleri ve parlaklığını yitirmiş renksiz gözleriyle. Halbuki hiç olmadığı kadar sağlıklı. İlk kez giydiği tişörtten kaburgaları belli olmuyor. İlk kez kemerini sona kadar sıkmıyor. İlk kez ilaçları olmadan uykuya dalabiliyor.

Tabii kimse haberdar değil onun anlaşmasından. İki seçenek verildi ona. Ya ruhu ya da bedeni... O da sevdiği adamı döndüğünde, onun hasta ruhunu iyileştirebileceğine inanarak bedenini seçti. Sonuçta bedeni olmasa ruhunun bir anlamı olmazdı değil mi? Yanılıyor muydu? Bedeninin günden güne iyileşmesinin yanında ruhu da günden güne çöküyordu. İlk önce duygularını kaybetti. Günaydın'lara bile gülümseyemez oldu. Sonra içinde kalan sevginin bütün kırıntıları, kilo alması karşılığında zalimce süpürüldü. Sadece kendisine ve arkadaşlarına ayırdı bir kaç kırıntıyı. En sonunda da ona umut veren asıl şeyi kaybetti. Aşkı...